Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι ενός έτους και πρόσφατα επειδή η άδεια λοχείας τελείωσε και έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά μου αποφάσισα να προσλάβω babysitter για να κρατάει το παιδί. Δυστυχώς ούτε οι γονείς μου ούτε τα πεθερικά μου μένουν κοντά για να το κρατάνε για λίγες ώρες οπότε αναγκάστηκα με τον άντρα μου να αναζητήσουμε babysitter πάντα από γνωστούς και φίλους και πάντα με συστάσεις.
Πριν από δύο μήνες περίπου ξεκίνησε να εργάζεται κοντά μας μία μπέιμπι σίτερ που κράταγε και τα παιδιά της κουμπάρας μου. Συμπαθητική κοπέλα, πτυχιούχος Παιδαγωγικής Σχολής, προσιτή τιμή και αφού τη σύστηνε η κουμπάρα μου δεν είχα λόγο να μην την εμπιστευτώ.
Πριν από μία εβδομάδα περίπου μπαίνοντας σπίτι την άκουσα να φωνάζει στο μωρό και να του μιλάει με πολύ άσχημα λόγια. «Φάε το φαΐ σου αλλιώς θα στο τρίψω στη μούρη, φάε γιατί αν δεν φας θα σε δείρω, θα σε κάνω, θα σε ράνω». Μπήκα στην κουζίνα φουριόζα και εκείνη μόλις με είδε τα έχασε. Τσακώθηκα άσχημα μαζί της γιατί δεν ανέχομαι από κανέναν να μιλάει έτσι στο παιδί μου και παρόλο που ήμουν ξεκάθαρη από την αρχή στο τι δέχομαι και τι όχι, εκείνη παράκουσε τις εντολές μου και μίλησε στο παιδί μου με τρόπο που ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου έχουμε μιλήσει ποτέ. Είπε κάτι χαζές δικαιολογίες που δεν με κάλυψαν και της είπα πως αν συμβεί ξανά κάτι τέτοιο θα έχουμε πολύ κακά ξεμπερδέματα. Ζήτησε συγγνώμη και μου είπε πως δεν θα επαναληφθεί.
Παρόλο που έχω το νου μου και έρχομαι στο σπίτι σε ανύποπτες ώρες δεν έχει πέσει ξανά στην αντίληψή μου κάτι και το μωρό είναι πάντα καθαρό, αλλαγμένο, ταϊσμένο και χαρούμενο, ωστόσο τη συμπεριφορά της δεν μπορώ να την ξεχάσω ούτε απόλυτη εμπιστοσύνη μπορώ να της έχω. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να διακόψω τη συνεργασία μου μαζί της αλλά τη λυπάμαι γιατί είναι μόνη μαμά και μεγαλώνει μόνη της το παιδάκι της.
Ξέρω ότι έχει ανάγκη τα χρήματα αυτά και οι καιροί είναι δύσκολοι για να ψάξει να βρει αλλού δουλειά αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω με την αμφιβολία μήπως συμβεί κάτι και εγώ δεν το αντιληφθώ. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που ακούμε κατά καιρούς με νταντάδες που χτύπησαν, κακοποίησαν ή ακόμα και σκότωσαν παιδιά. Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να συμβεί κάτι στο παιδί μου και μετά να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο επειδή μπορούσα να το αποφύγω και το παρέβλεψα.
Τι να κάνω όμως που λυπάμαι να τη διώξω; Εσείς τι πιστεύετε;
Μαριάννα