Πριν από σχεδόν πέντε χρόνια είπαμε με τον αντρούλη μου να κάνουμε ένα παιδάκι.
Δεν προσπαθησαμε καθολου, αμεσως ηρθε…. Eμεινα εγκυος με την πρωτη προσπαθεια… H χαρα μου ηταν μεγαλη!!! Θα ειχαμε κατι δικο μας από μενα και αυτόν…..
Και εδώ αρχιζει η ιστορια μου!!!!!
Πηγα στο γυναικολογο, ειπε ότι είναι όλα μια χαρα, περνουσαν οι μηνες, χωρις να εχω κανενα προβλημα, όλα καλα…
Ηθελα να θηλασω και να μαθω οσα πιο πολλα μπορουσα για το μωρακι μου… και όταν θα ερχοταν να ειμαι ετοιμη….
Τελικα ηταν αγορακι…. ηθελα να το δω, να το παρω στα χερια μου!!!!
Ο γυναικολογος ειχε στο γραφειο του μαια, οπου με ρωτησε η κοπελα αν θελω να με αναλαβει και να μου δειξει την φροντιδα του μωρου και για τον θηλασμο που τοσο πολύ ηθελα… Θα κανονιζαμε 4 ραντεβου και με άλλες μανουλες.
Ηρθε η ωρα του πρωτου ραντεβου, ειχε κουκλες, οπου μας εδειχνε πώς να το αλλαζουμε, να το ντυνουμε,κτλ Τα αλλα ραντεβου ηταν για το θηλασμο, μας ειπε ότι η γυναικα οσο εχει το μωρο στο στηθος εχει και γαλα… δεν υπαρχει γυναικα που να μην εχει γαλα…τελειαααα, θα θηλαζα το μωρο μου… Ειχα ακουσει διαφορα από μαμαδες που δεν μπορεσαν να θηλασουν το μωρο τους και δεν ηθελα να παθω και εγω το ιδιο…. Ξεχασα: η μαια το ποσον που μου ζητουσε ηταν 400 ευρω…..
Οποτε ημουν ετοιμη να ερθει το μωρο…. εκλεισα και την 39 εβδομαδα και μου ειπε ο γυναικολογος «Θα παμε στο μαιευτηριο να κανουμε τεχνητους πονους και να γεννησεις φυσιολογικα…»
Την άλλη μερα το πρωι πηγαμε στο μαιευτηριο, ξεκινησαμε την διαδικασια, αλλα εγω δεν ενιωθα πονους… Απλα περιμενα, με ρωτουσε ο γιατρος συχνα «Πονας;» Εγω όμως τιποτα…
Ειχαν περασει 6 ωρες, αλλα δεν ποναγα, το μωρο στο μονιτορ ηταν μια χαρα, μου ειπε να μου σπασει τα νερα, οκ…. εκει ενιωθα κατι μικρα πονακια.. αλλα τιποτα το ιδιαιτερο… εκει καταλαβα ο τι ο γυναικολογος μου είναι από τους γιατρους που είναι υπερ της καισαρικης, ε γω περιμενα…. λεω θα πονεσω που θα παει… αλλα τιποτα… ειπε να μου κανουν επισκληριδιο… οκ!!
Αλλα δεν το καταλαβα, αφου δεν ποναγα; Ειπε γιατι θελει μια διαδικασια να γινει για να εισαι ετοιμη… Μην τα πολυλογω, ειπε ότι το μωρο δεν είναι καλα, πρεπει να παμε για καισαρικη…
Εγινε η καισαρικη, το μωρακι μου μια χαρα… Ειμαι μανουλα πια!!!
Επανερχομαι στη μαια!!!
Ηρθε στο δωματιο να μου πει ότι χρειαστω να την παρω τηλεφωνο, αλλιως θα ερθει το βραδυ στις 11…
Ηρθε το μωρο! Ειπα να το βαλω αμεσως στο στηθος… Η μαια του μαιευτηριου μου ειπε ότι η μια μου θηλη από την άλλη, είναι πιο μικρη και το μωρο θα παθει συγχυση θηλων, πρεπει να παρω σιλικονες να βαλω. Πηρα τηλεφωνο τη μαια, της το ειπα, μου ειπε «Ενταξει βαλε…»
Το βραδυ που ηρθε να με δει, δεν ειχα το μωρο, μας το εφερναν κάθε τεσσερις ωρες.. ετσι εγινε και τις 4 μερες που ημουν εκει, εφυγα από το μαιευτηριο, την πληρωσα και μου ειπε ότι θες θα ερθω σπιτι.. ωραιααααα…
Πηγαμε στο σπιτι,τις πρωτες ωρες όλα καλα…
Ηρθε η ωρα να θηλασω το μωρο, ηταν 5 το απογευμα…. το εβαζα στο στηθος, ανοιγε το στοματακι και κουναγε το κεφαλακι του αριστερα δεξια και να κλαιει σπαρακτικα… Πηρα τηλεφωνο τη μαια, της ειπα να ερθει… λεει δεν είναι τιποτα αυτό, συγχυση απο την αλλαγη περιβαλοντος, εσυ συνεχισε, μην σταματας…
Θηλαζα ασταματητα μεχρι το πρωι… μονο τουαλετα πηγαινα…. και ξανα στο στηθος….
Την άλλη μερα την πηρα τηλεφωνο, της ειπα ότι οι συλικονες δεν κολλανε καλα στη θηλη με αποτελεσμα το παιδι να μην μπορει να φαει… μηπως να βγαλω της σιλικονες αι να του δωσω από το στηθος; Ειπε όχι…
Πηρα τον παιδιατρο τηλεφωνο, του ειπα ακριβως τη συμβαινει και μου ειπε ξενο γαλα…. ΟΧΙΙΙΙΙ θελω να θηλασω, θα το παλεψω! Πηρα ξανα τη μαια…. Δεν ηρθε… Δεν ηξερα ποσο γαλα ειχα, αν ειχα, τι να εκανα;
Το παιδι να κλαιει ασταματητα, η μαια αφαντη…. δεν ηρθε ποτε…. το μονο που ειπε «Αχ!! Βρε κοριτσι δεν σε ειδα ποτε να θηλαζεις…»
Ηρθε ο παιδιατρος την τριτη ημερα το πρωι, ολο αυτό το διαστημα το μωρο εκλαιγε… Ο παιδιατρος «Αρχη αφυδατωσης… δωσε ξενο αμεσως!«
Εδωσαααα!! Το παλεψα μεχρι οσες δυναμεις ειχα… Το μωρο να θελει το μπουκαλι και όχι το στηθος… Ημουν μονη, ο αντρας μου δουλευε, εγω δεν ηξερα τι άλλο να κανω… Εβγαζα συνεχεια με το θηλαστρο για να κατεβει το γαλα.. αλλα πουθενα το γαλα… Μεχρι που πληγωσα της θηλες μου, εβγαζαν αιμα…
Το παλεψα μεχρι 20 μερες…. Δεν ειχα ουτε μια σταγονα γαλα….
Επαθα επιλοχεια καταθλιψη… Ενιωθα αχρηστη μανα που δεν μπορει να προσφερει τιποτα στο παιδι της, οι άλλες πως θηλαζουν; Γιατι εχουν γαλα; ΕΓΩ; γιατι; γιατι; γιατι; τι εκανα λαθος!! Τα εβαζα με τον εαυτο μου… Ολο εκλαιγα… πιο χαλια ημουν τωρα, παρα όταν πεθανε η μαμα μου…. Δεν αντεχα… και είναι το παραπονο μου…
Τουλαχιστον τωρα πια εχω ένα γερο αγορακι που παλευω κάθε μερα να του δωσω ότι καλυτερο μπορω…
Μετα από 4 χρονια χωρις να το περιμενω, εμεινα εγκυος, με χαρα μου να το δεχτω… Αυτό θα το θηλασω, χωρις σιλικονες χωρις τιποτα, θα τα καταφερω…
Τον αντρα μου τον εδιωξαν από τη δουλεια….
Ανεργος με ένα αγορακι 4 ετων και ένα μωρο στην κοιλια…
Δεν πειραζει θα το παλεψουμε….
Η γυναικολογος μου δεν μπορουσε να με αναλαβει, γιατι δεν ειχα χρηματα και ημουν ηδη 6 μηνων..
Δεν πειραζει θα παω στο δημοσιο νοσοκομειο! Και εκει δεν σε αναλαμβανει καποιος γιατρος αν δεν τον πληρωσεις…
Οποτε χωρις γιατρο δικο μου, εκλεισα ραντεβου για καισαρικη….
Η αναισθησιολογος ηταν μια υπεροχη γυναικα και με βοηθησε πολύ….
Ο γυναικολογος της βαρδιας, με το που βγηκε το μωρο, εφυγε και με αφησε στους ειδικευομενους να με ραψουν. Χωρις υπερβολες, εκαναν μιαμιση ωρα να με ραψουν… Ευτυχως που η αναισθησιολογος ηταν πολύ καλη και ηταν συνεχεια διπλα μου, με ρωτουσε συνεχεια πως αισθανομαι… Της ειπα ότι φοβαμαι και μου κρατουσε το χερι. Καποια στιγμη αρχισα να ποναω, ειχε αρχισει να περνα η ναρκωση και ευτυχως με προλαβε και εβαλε κι αλλη δοση… Τα καταφεραν, με εραψαν… δοξα το θεο ζω…. το μωρακι γεννηθηκε 3100 και ηταν ένα πανεμορφο αγορακι…
Πηγα στο δωματιο, 6κλινο, δεν πειραζει… Περιμενα το μωρο μου, στα δημοσια νοσοκομεια τα φερνουν αμεσως…
Περναει μια ωρα, τιποτα, 2, 3… τιποτα
Κανεις δεν ηξερε να μου πει… Αρχισα να φωναζω και ο αντρας μου να προσπαθει να μαθει που είναι…
Με τα πολλα μας ειπαν ότι το κρατησαν,γ ιατι ειχα ζακχαρωδη διαβητη και το κρατησαν για εξετασεις…..
Τι λετε; Δεν ειχα προβλημα, δειτε τις εξετασεις μου, δεν ειχα προβλημα, ημουν μια χαρα… Θελω το μωρο μου, που ειναιιιιι;
Πηγε ο αντρας μου ευτυχως το ειδε, ηταν καλα… Αλλα δεν το εφερναν, επρεπε να το δουν οι παιδιατροι και αυτοι θα αποφασισουν, αν θα το παρω σημερα ή αυριο…
Θελω το μωρο μου, δεν ειχα, ουτε εχω ζαχαρο ,κατι λαθος εγινε… με μπερδεψατε με καποια άλλη…
Ηρθε η προισταμενη, της ειπα ότι δεν ειχα ζακχαρωδη διαβητη στην εγκυμοσυνη μου και το μωρο μου είναι ενταξει. Με καποια άλλη με εχουν μπερδεψει… Της ειπα να μου το φερουν να το θηλασω, ΕΙΠΕ ΟΧΙ… να με πανε εμενα.. δεν με αφησαν…. εννοειται ότι του εδωσαν ξενο.
Τελικα μετα από 12 ωρες τον εφεραν. Δεν παραδεχθηκαν ποτε το λαθος τους….
Αφου τωρα πια ειχα το μωρο μου, θα το παλεψω, θα θηλασω… Ναι θα το καταφερω, θα θηλασω τον δευτερο μου γιο….. Αφου δεν καταφερα τον πρωτο…. τον εβαλα στο στηθος και ναι επιασε αμεσως…
Ειχα ενημερωθει ότι δεν εχει σημασια ποσο μικρες θηλες εχεις, το μωρο μπορει να θηλασει και ρωτησα και της μαιες και μου επαν ότι ηταν μια χαρα.. θηλαζα… ενιωθα την απολυτη ευτυχια…
Πηγαμε σπιτι, όλα μια χαρα…. ο μεγαλος μου γιος μας υποδεχθηκε μια χαρα…
Πηγα αμεσως να τον θηλασω.. τον θηλαζα 3 ωρες ασταματητα, οσο ηταν στο στηθος, όλα καλα, όταν τον εβγαζα, πεινουσε και εκλαιγε, τον θηλαζα 3 ωρες, κοιμοταν για δεκα λεπτα, ξυπναγε, ξανα στο στηθος, παλι τα ιδια… επρεπε να φροντισω και το μεγαλο μου γιο, βοηθεια δεν ειχα παρα μονο τον αντρα μου, ο παιδιατρος μου ειπε αφου εφαγε ξενο στο μαιευτηριο, θελει ξενο… Δεν ηθελα να του δωσω ξενο, το παλευα οσο μπορουσα…
Ο αντρας μου βρηκε μια δουλεια, επρεπε να φυγει, εγω πως θα τα καταφερω ,με ένα μωρο στο στηθος και ένα παιδι που θελει την φροντιδα μου; Ιντερνετ δεν ειχαμε, για να μπορω να μπω να ζητησω βοηθεια, καταφερνα να μπω για κατι λεπτακια από του καλου μου γειτονα κρυφα, αλλα για λιγο, δεν ειχα σημα καλο…
Τι να εκανα; Πως θα τα εβγαζα περα; Μια φιλη επικοινωνησε με μια συμβουλο θηλασμου… της ειπε ότι θελω βοηθεια, αλλα δεν εχω χρηματα να της δωσω, γιατι ο αντρας μου πaiρνει 370 το μηνα τα 250 είναι το ενοικιο, 70 η βενζινh και τα υπολοιπα να περασουμε… παρολο που ηταν και γνωστη της δεν με βοηθησε, ηθελε 50 ευρω… επικοινωνhσα και με άλλες συμβουλους, εστειλα email ζητησα βοηθεια… Aπαντηση δεν πηρα, γιατι δεν ειχα χρηματα…. Tελικα εδωσα και ξενο, καταφερα να θηλασω μεχρι τον 4 μηνα και τα δυo. Πολύ δυσκολο… δεν ειχα βοηθεια από πουθενα, η διατροφη μου εννοειται χαλια, μεχρι που μου κοπηκε το γαλα… δεν ειχα ουτε σταγονα, από τη μια μερα στην άλλη…
Και τωρα θα σας πω…. αυτο που με βαραινει τοσα χρονια…
Εεεεεεε!!!!
Εσεις οι συμβουλη θηλασμου… εσεις που εχετε αυτές τις σελιδες και αν ακουσετε καποια μανουλα που θα πει ότι δεν θηλασε, η κάθε μια για το δικο της λογο, πεφτετε πανω της να την φατε…
Εσεις που βγαινετε στους δρομους να δειξετε ότι θηλαζετε, εσεις που εχετε τα πτυχια σας και εχετε ορκιστει για αυτό… και λετε ότι μονο εσεις ειστε μανουλες, ολες οι άλλες δεν ειμαστε;
Αν ερθει και σας ζητησει βοηθεια καποια μανουλα χωρις αμοιβη, εκει τα ξεχνατε όλα;
Τελικα οι σελιδες σας είναι διαφημιση;
Εμενα δεν με βοηθησε καμια σας…
Αν σας εδινα τα 50 ευρω, θα ημουν μια από εσας; και σας εστελνα και μια φωτογραφια που να σας δειχνω ότι θηλαζω, θα ημουν μανα; Τωρα που δεν τα καταφερα, δεν ειμαι μανα; Δεν εχω δυο γιους που τους υπερ αγαπω, όπως εσεις τα παιδια σας;
Δυο φορες περασα επιλοχεια καταθληψη εξαιτιας σας…
Που υποτιθεται ειστε παθιασμενες με το θηλασμο, αλλα πρωτα απ” όλα είναι το χρημα…
Αυτή τη στιγμη,μπορει να μην θηλαζω το μωρακι μου… Αλλα να ξερετε, ότι κάθε μερα προσπαθω το καλυτερο για αυτά…
Οσο δυσκολα και αν περναμε, θα κανω τα παντα για αυτά….
Ειμαι μανουλα και χαιρομαι για αυτό!!!!
Θα υπαρξουν και άλλες μανουλες που θα σας θεωρησουν φιλες και θα ζητησουν τη βοηθεια σας!!!
Δωστε την, είναι κριμα…
Μην βαζετε πρωτα από’ όλα το χρημα και μετα τον ανθρωπο….
Ευχομαι να ακουστει η ιστορια μου!!!
Σας ευχαριστω πολύ…