Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2024
αληθινές ιστορίεςΈκανα έρωτα με τους γονείς ενός συμμαθητή του γιου μου. Θέλω να...

Έκανα έρωτα με τους γονείς ενός συμμαθητή του γιου μου. Θέλω να μετακομίσω, ντρέπομαι

Είμαι χωρισμένη εδώ και πέντε χρόνια και μεγαλώνω μόνη μου το γιο μου, ο οποίος φέτος πηγαίνει Ε’ Δημοτικού. Λίγες μέρες μετά τον Αγιασμό, οι γονείς ενός συμμαθητή του, και πολύ καλού του φίλου, έκαναν ένα πάρτι για να γιορτάσουν τα γενέθλια της μικρής τους κόρης και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να λείπουμε εμείς. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι και μου έχουν σταθεί πολύ, ειδικά μετά το διαζύγιό μου.

Κάνουμε πολλή παρέα και απ’ όλη τη γειτονιά το ζευγάρι αυτό είναι οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι. Το πρόβλημα είναι όμως ότι ήρθαμε περισσότερο κοντά απ’ ότι έπρεπε.

Στο πάρτι περάσαμε τέλεια. Χορέψαμε, φάγαμε, τραγουδήσαμε, διασκεδάσαμε. Είχα πολύ καιρό να περάσω τόσο καλά. Ο γιος μου, που δεν αντέχει το ξενύχτι, έπεσε για ύπνο στο πάνω δωμάτιο μαζί με το συμμαθητή του και την αδερφή του και οι υπόλοιποι μείναμε στον κάτω όροφο και το ξημερώσαμε. Πώς το ξημερώσαμε όμως…

Στο τέλος έφυγαν όλοι και έμεινα εγώ με τους γονείς του παιδιού. Και ποτήρι στο ποτήρι, μπουκάλι στο μπουκάλι, καταλήξαμε οι τρεις μας στο κρεβάτι. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε πως ξεκίνησε, ούτε πώς φτάσαμε μέχρι εκεί. Το μόνο που θυμάμαι είναι εμάς τους τρεις γυμνούς στο κρεβάτι σε μία άνευ προηγουμένου για τα δεδομένα μου ερωτική συνεύρεση.

Απορώ πώς δεν ξύπνησε κανένα παιδί να μας δει. Από εκείνο το βράδυ δεν τολμάω ούτε καν να περάσω έξω από το σπίτι τους. Ντρέπομαι απίστευτα. Νιώθω ότι όλοι με κοιτούν και ξέρουν την αλήθεια.

Σκέφτομαι σοβαρά να μετακομίσουμε και να αλλάξω εννοείται σχολείο στο παιδί. Το περιστατικό αυτό με έχει σοκάρει απίστευτα, με έχει κάνει και αμφιβάλλω για την ηθική μου. Έφτασα σε σημείο να στέλνω τη μάνα μου να πηγαινοφέρνει το παιδί από το σχολείο στο σπίτι και από το σπίτι στο σχολείο μη τυχόν και συναντηθούμε. Ντρέπομαι ακόμα και να τους καλημερίσω. Από τη μία έχω το ελαφρυντικό ότι ήμασταν μεθυσμένοι. Αλλά και πάλι δεν μπορώ να το δω χαλαρά. Δεν έχουμε πάρει τηλέφωνο ο ένας τον άλλον, φαντάζομαι ότι και αυτοί νιώθουν άβολα.

Τώρα θα μου πείτε τί φταίει το παιδί να το ξεβολέψω από την καθημερινότητά του, αλλά τί να κάνω. Ντρέπομαι.

Εσείς τί λέτε;

Μαίρη

Τα πιο σημαντικά