Ο σύζυγος μου και εγώ, μεγαλώσαμε δύο υπέροχα παιδιά. Ο γιός μας είναι πλέον 30 και η κόρη μας 28. Και οι δύο τελειώσαν με επιτυχία τις σπουδές τους, και απέκτησαν καλές δουλειές για τα δύσκολα δεδομένα της εποχής.
Είμαστε άθεοι, αλλά στα 18 η κόρη μου ξεκίνησε να βγαίνει με τον γιό ενός ιερέα. Η οικογένεια του ξεκίνησε να της μιλάει για τα πιστεύω της, ώστε να ταιριάξει μαζί τους και να καταλήξουν σε γάμο.
Μετά τις σπουδές της αυτή η σχέση έληξε, και τα έφτιαξε με τον γιό ενός άλλου στην ενορία. Η οικογένεια του ξεκίνησε να της μιλάει για τις απόψεις της, όπου κατέληξε να βαφτιστεί, και να ξεκινήσει να ασχολείται με τις εργασίες του κατηχητικού στην εκκλησία, ώστε να μπορέσει να ενταχθεί μαζί τους. Στο τέλος εκείνος την παράτησε, εκείνη παραιτήθηκε από την δουλειά της και ξεκίνησε να επισκέπτεται κάποια μοναστήρια.
Έχει ενταχθεί σε μια θρησκευτική ομάδα ανθρώπων όπου διδάσκουν την βίβλο και μιλάνε για την ζωή του Χριστού. Προσπαθεί να μαζεύει χρήματα για διάφορες ενέργειες, και ζητάει να της κάνουν δωρεές για να την στηρίξουν στο έργο της. Ζεί λοιπόν με αυτό τον τρόπο εδώ και τρία χρόνια, δεν έχει καμία διάθεση να σταματήσει, και να βρεί μια σωστή δουλειά. Έχει απορρίψει την ζωή μας, και μας επισκέπτεται σπάνια.
Τα πράγματα της, που θυμίζουν την παλιά της ζωή είναι στο υπόγειο μας, και δεν έχει καν ιατρική ασφάλεια. Έχουμε απογοητευτεί πάρα πολύ με τις επιλογές της, και ανησυχούμε για το μέλλον και την ασφάλεια της.
Νιώθουμε μεγάλη θλίψη γιατί την έχουμε χάσει. Μας λείπει η οικογένεια μας, και πλέον δεν έχουμε τίποτα κοινό μαζί της. Πως μπορούμε να το διαχειριστούμε;
Αγαπητή φίλη,
Μερικές θρησκευτικές ομάδες λειτουργούν σε πιο κλειστούς κύκλους, και οι οπαδοί τους εγκαταλείπουν την προηγούμενη ζωή τους, ώστε να ενταχθούν σε αυτές. Καταλαβαίνω για ποιό λόγο νιώθεις την απώλεια. Πρέπει να κρατήσεις την πόρτα ανοιχτή στη σχέση με την κόρη σου, άσχετα με το που βρίσκεται ή τι πιστεύει. Θα συνεχίσεις να θρηνείς για την απώλεια, ενώ θα πρέπει να αποδεχθείς την ελευθερία να κάνει τις δικές της επιλογές. Συνέχισε να την στηρίζεις συναισθηματικά, χωρίς να υποστηρίζεις το σκοπό της.
Φρόντισε να την επισκέπτεσαι, και μην την πιέζεις να αλλάξει. Μην κρίνεις την ζωή της και όλα όσα έχει απορρίψει. Συγκεντρώσου στο πως θα αποδεχτείς αυτή την κατάσταση, και φρόντισε να είσαι πάντα εκεί όταν θα σε χρειαστεί.
Κάνε μια έρευνα για την ομάδα στην οποία έχει ενταχθεί, και δες αν μπορείς να επικοινωνήσεις με ορισμένα μέλη της. Αν μιλήσεις και με άλλους γονείς που έχουν βρεθεί στη δική σου θέση, ίσως νιώσεις καλύτερα.