Είμαι μία μαμά μόνη, όχι επειδή δεν έχω κοινά με τις άλλες μαμάδες. Έχω και παραέχω. Έχω τρία παιδιά 9, 7 και 5 ετών, τα οποία μεγαλώνω μόνη μου και περνούν από διάφορες ηλικίες και φάσεις. Τη μία με αγαπούν, την άλλη με σπρώχνουν και μου φωνάζουν. Τη μία κάνουν εκείνα τα γλυκά πράγματα που κάνουν τα παιδάκια, την άλλη πεισμώνουν και δεν θέλουν ούτε να τους μιλάω. Όπως οι άλλες μαμάδες, έτσι και εγώ έχω δεκάδες πλυντήρια να βάλω μέσα στην εβδομάδα, πολλά πιάτα στο νεροχύτη, ένα σπίτι να φέρω βόλτα και τέσσερα κρεβάτια να στρώσω. Μου αρέσει να βγαίνω που και που για ένα καφεδάκι όπως πολλές άλλες μαμάδες. Συνήθως δεν τα προλαβαίνω όλα και εύχομαι να μην υπήρχε το Facebook να μου τρώει χρόνο.
Η διαφορά μου σε σχέση με πολλές άλλες μαμάδες είναι ότι εγώ είμαι μόνη μου. Το καταλαβαίνω όταν πάω να πάρω τα παιδιά από το σχολείο. Στέκομαι έξω από τα κάγκελα μόνη γιατί απ’ ότι φαίνεται «δεν κολλάω» μαζί τους. Τις βλέπω να κάνουν πηγαδάκια, να γελάνε και να συζητούν τα των παιδιών τους ακόμα και να κανονίζουν κάποια έξοδο. Κάνουν αστεία, γελούν και χαίρονται που βλέπει η μία την άλλη.
Εγώ όμως… απέξω και αιτία είναι μάλλον το διαζύγιό μου. Αυτές είναι κυρίες. Είναι παντρεμένες. Τι έχουν να πουν με μία μόνη μαμά; Είναι ευγενέστατες και γλυκύτατες απέναντι μου. Και καλημέρα μου λένε και τί κάνουν τα παιδάκια μου με ρωτάνε και όλα. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν ταιριάζουμε. Δεν κολλάμε, που λένε.
Δεν θέλω να το παίξω υπεράνω, ότι είμαι δηλαδή καλύτερη ή ανώτερη. Δεν είναι αυτό το θέμα μου ούτε ήταν ποτέ. Απλά έχουμε διαφορετική νοοτροπία. Εκείνες είναι πιο στενόμυαλες, εγώ είμαι πιο προοδευτική. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να το πω έτσι στην ψύχρα αλλά οι περισσότερες μαμάδες που είναι παντρεμένες μας αντιμετωπίζουν με προκατάληψη και άρνηση γιατί επιλέξαμε να πάρουμε διαζύγιο και να μεγαλώσουμε μόνες μας τα παιδιά μας. Μας θεωρούν εγωίστριες για την απόφασή μας και πιστεύουν ότι το παίζουμε θεοί γιατί νομίζουμε ότι είμαστε ικανές να καταφέρουμε τα πάντα μόνες μας χωρίς καμία βοήθεια.
Πολλές φορές έκανα την απόπειρα να κάνω και εγώ παρέες από το χώρο του σχολείου. Ήθελα και εγώ να μιλήσω με άλλες μαμάδες για τα παιδιά μας αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Δεν είμαι μόνο μαμά. Είμαι άνθρωπος, είμαι γυναίκα, είμαι κοινωνικό ον, αλλά όσες φορές έκανα την απόπειρα μου «έκοβαν» τη συζήτηση στα δέκα λεπτά. Φρόντιζαν πάντα ώστε η κουβέντα να πάει στους άντρες τους και γενικά στο γάμο τους και με έβγαζαν στην απέξω γιατί εγώ είμαι μόνη μαμά. Τι έχω να πω τη στιγμή που πήρα διαζύγιο; Κάθε φορά ένιωθα μόνη και αποξενωμένη μέχρι που στο τέλος το πήρα απόφαση και δεν ξαναπροσπάθησα.
Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές γιατί χώρισα από τον άντρα μου. Αυτό τους ενδιαφέρει και όχι τί κάνω, πώς είμαι, πώς περνάω και αν τα βγάζω πέρα. Κουτσομπολιό φορέβερ. Με απάτησε γι’ αυτό χωρίσαμε, αλλά δεν θα τους δώσω τη χαρά να τους το πω. Στην τελική δεν τις αφορά. Έχω δικούς μου πραγματικούς φίλους να συζητήσω ό, τι θέλω, δεν θα κάτσω έξω από τα κάγκελα του σχολείου να αναλύσω το προσωπικά μου με κάποιες που δεν τις ξέρω καν.
Κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι τραγικό ή κάτι αστείο μου έρχονται συγκεκριμένα άτομα στο μυαλό για να το μοιραστώ μαζί τους. Η ζωή μου είναι κάπως μοναχική, αυτά τα πέντε όμως δέκα άτομα με τα οποία γνωριζόμαστε από παλιά μου έχουν δείξει ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη μου.
Όταν είσαι μόνη μαμά έχεις να ανησυχείς για πολλά πράγματα και πιο πολύ μήπως τα παιδιά σου μεγαλώνοντας νιώσουν το ίδιο μόνα με σένα. Ανησυχείς μήπως κάνεις κάτι λάθος. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις φίλες;
Πηγή: scarymommy.com