Τον γνώρισα όταν ήμουν ακόμη έφηβη και τον έχασα στα 46 μου λίγο πριν κλείσει τα 50 του χρόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε χαθεί. Όταν τελείωσε το σχολείο μπήκε στρατό και χαθήκαμε εντελώς μέχρι και πριν από δύο χρόνια όταν τον βρήκα τυχαία στο Facebook. Μετά από ατελείωτες ώρες μηνυμάτων και συνομιλιών αποφασίσαμε να συναντηθούμε από κοντά και από εκείνη την ημέρα ήμασταν μαζί μέχρι προχθές που έφυγε από τη ζωή.
Είχαμε αποφασίσει να χωρίσουμε για να είμαστε και πάλι μαζί. Είμαι χήρα με δύο παιδιά σε μεγάλη ηλικία που από την αρχή δεν ενέκριναν τη σχέση μου (που να ‘ξεραν ότι ήταν και παντρεμένος) και εκείνος ήταν παντρεμένος με μία γυναίκα κανονική μέγαιρα και είχαν τρία παιδιά. Ο άντρας μου όσο ζούσε ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος, αλλά ποτέ δεν υπήρξα ευτυχισμένη μαζί του.
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε είχαμε νοικιάσει μια σουίτα σε ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα για να περάσουμε το Σαββατοκύριακο μόνοι μας χωρίς να μας ενοχλήσει κανένας. Κλείναμε δυο χρόνια μαζί και θέλαμε να το γιορτάσουμε με το δικό μας τρόπο.
Μετά από μία απίστευτη νύχτα παθιασμένου σεξ, το πρωί που ξυπνήσαμε, άρχισε ξαφνικά να ιδρώνει και να του κόβεται η ανάσα. Κάλεσα αμέσως ασθενοφόρο, αλλά δεν πρόλαβε να έρθει. Όταν έφτασε ήταν πια αργά. Πέθανε στα χέρια μου.
Αύριο είναι η κηδεία του και θέλω πολύ να πάω, αλλά η γυναίκα του, που γνώριζε από καιρό όπως αποδείχθηκε για την παράνομη σχέση μας, με πήρε τηλέφωνο και με απείλησε ότι έτσι και εμφανιστώ θα στείλει τα μηνύματα που στέλναμε με τον άντρα της στα παιδιά μου και σε όποιον με ξέρει.
Το κατανοώ ότι αισθάνεται πληγωμένη, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να μου συμπεριφέρεται έτσι, ούτε να κάνει τέτοιες κατινιές
. Εγώ στην κηδεία του θα πάω και έτσι και τολμήσει να στείλει οτιδήποτε στα παιδιά μου θα τη φτάσω μέχρι τα δικαστήρια. Τουλάχιστον μαζί μου ο άντρας της ήταν ευτυχισμένος. Ας το σεβαστεί.
Ουρανία