Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι πρωθυπουργοί αντιμετωπίζονται συχνά σαν μαθητές. Οι κυβερνήσεις πρέπει να «κάνουν τα μαθήματά τους», συνηθίζουν να λένε οι κοινοτικοί αξιωματούχοι. «Εάν οι Βρυξέλλες είναι τάξη, τότε η Ελλάδα έχει γίνει το ‘φυτό’ που κανείς δεν περίμενε», διαπιστώνει ο Economist στη στήλη Charlemagne του νέου του τεύχους.
Η Αθήνα κέρδισε τα εύσημα για τη διαχείριση της πανδημίας, πήρε τον καλύτερο βαθμό για το Σχέδιο Ανάκαμψής της, ενώ ελληνικές ιδέες όπως το πιστοποιητικό για τον covid-19 υιοθετήθηκαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Όπως παρατηρεί ο Economist, πρόκειται για μια μεγάλη αλλαγή για τη χώρα που έζησε τρία πακέτα διάσωσης και μία οικονομική κατάρρευση.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ, το αριστερό κόμμα που κυβερνούσε τη χώρα από το 2015 έως το 2019, ήταν ο επαναστάτης της τάξης. Αντίθετα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του ήπιου κεντροδεξιού πρωθυπουργού που ανέλαβε το 2019, είναι η αγαπημένη της δασκάλας», αναφέρει η ανάλυση.
Εν μέρει, η στροφή στη φήμη της Ελλάδας είναι ζήτημα πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε τον εαυτό του τον αμφισβητία της ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων και ήλπιζε να αλλάξει την Ένωση εκ των έσω. Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ταιριάζει τέλεια στον τεχνοκρατικό κόσμο της ευρωπαϊκής πολιτικής. «Ένας πρώην σύμβουλος διοίκησης, μιλά αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και τη γλώσσα του ‘Νταβός’, τη διάλεκτο που χρησιμοποιούν μεσήλικες άνδρες ντυμένοι με μπότες χιονιού σε συνέδρια που γίνονται σε μεγάλα υψόμετρα. Η σχολική στολή του πηγαίνει πολύ», σημειώνει ο Economist.
Και ενώ η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε τον εαυτό της σαν την αρχή της ιστορίας, οι επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας θεωρούν ότι δουλειά τους είναι να δώσουν ένα τέλος σε μία σκοτεινή εποχή, επισημαίνει το δημοσίευμα.
Και όπως λέει ο Economist, το πετυχαίνουν, αφού η Ελλάδα έβαλε σε τάξη τα δημόσια οικονομικά της, οι αποδόσεις των ομολόγων της κινούνται κοντά σε ιστορικά χαμηλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι πια απρόθυμη να αγοράσει τους ελληνικούς τίτλους.
Βέβαια, οι επιδόσεις της κυβέρνησης επισκιάζονται από τις κακές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στα νησιά και από τις πληροφορίες για επαναπροωθήσεις. Όμως, στις Βρυξέλλες όλοι είναι ευχαριστημένοι. «Στο μυαλό των Ευρωπαίων πολιτικών, οι κανόνες για τις επαναπροωθήσεις έχουν σχεδιαστεί για να μην περνούν τα σκάφη του λιμενικού πάνω από τους πρόσφυγες, όχι για να σταματήσουν τη ρυμούλκηση των βαρκών τους προς τις τουρκικές ακτές», εξηγεί ο Economist.
Με δεδομένο ότι η Ελλάδα φυλάσσει τα ευρωπαϊκά σύνορα, η Κομισιόν μπορεί να είναι χαλαρή εάν έχει λόγους να ελπίζει. Και αφού οι ροές μεταναστών έχουν σταματήσει, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κάνουν και πολλές ερωτήσεις.
Ο Economist αναφέρεται επίσης στις διαμαρτυρίες για την αστυνομική βία και την ανελευθερία του Τύπου. «Όσο η Ελλάδα συνεχίζει να παίρνει καλούς βαθμούς στους τομείς που έχουν σημασία, κανείς δεν έχει πρόβλημα. Μία κυβέρνηση που ακολουθεί το ρεύμα πολιτικά, υλοποιεί τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να διαμαρτύρεται και κάνει τη βρώμικη δουλειά της Ε.Ε. στο μεταναστευτικό, θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Τα ελαττώματά της μπορούν να αγνοηθούν», καταλήγει το περιοδικό.