Από πού να αρχίσω και από πού να τελειώσω η καψερή. Εγώ μεγάλωσα το παιδί μου στα πούπουλα, άρχοντα και αυτός μου έφερε μια ξένη για νύφη.
Εγώ, είμαι της αρχής :”παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένο”. Το παιδί μου μάς έφερε μια κοπέλα για νύφη που δεν τη θέλω με τίποτα.
Και πώς να τη θέλω δηλαδή… επειδή απλά είναι όμορφη κι καλή;
Από πού κρατάει η σκούφια της; Τί θα λέω πως είναι Αλβανή; Θα γελάνε και τα πατώματα με τα χάλια μας.
Θα κάνω το παν να τους χωρίσω ακόμη και αν παντρευτούν.
Ο γιος μου είναι δικηγόρος με δικό του γραφείο και πελατεία που κληρονόμησε από τον πατέρα του, με σπίτι στο Παλιό Ψυχικό και σπουδασμένος στο εξωτερικό και θα έχει σύζυγο μια Αλβανή;
Δε λέω η νύφη μου είναι κούκλα και πολύ ευγενής και μιλάει άψογα ελληνικά, αλλά οι γονείς της είναι χωριάτες και δεν είναι της τάξης μας.
Δεν τη θέλω με τίποτα αυτήν την κοπέλα.
Εγώ, ονειρευόμουν μια νύφη με κοινωνικό επίπεδο ίδιο με το δικό μας, με μια οικογένεια που όταν θα κάναμε δεξιώσεις θα είχαμε κοινούς κύκλους και ίδιες αντιλήψεις και ανάγκες.
Το παιδί μου μπορεί απλά να τυφλώθηκε από την ομορφιά αυτής της κοπέλας και να τον τραβάει απλά ερωτικά.
Ας κάνει το κέφι του και ας διασκεδάσει μαζί της ώστε να του φύγει το άχτι. Είναι ανάγκη να γίνει νύφη μας;
Όταν το παιδί σου φέρνει μια νύφη στο σπίτι έχεις όνειρα και θέλεις το ζευγάρι να έχει ίδιες βάσεις και αντιλήψεις ώστε όταν φύγει το πάθος και ο έρωτας να μπορούν να έχουν ένα στεριωμένο γάμο γεμάτο ευτυχία.
Δεν τη θέλω αυτήν την κοπέλα για νύφη τελεία και παύλα και αν τα επιχειρήματά μου δεν πιάσουν τόπο θα αναγκαστώ να μιλήσω της ίδιας και ας γίνω αντιπαθής και κακιά στο παιδί μου και στην ίδια την κοπέλα….