Πρίν χρόνια όταν αποφάσισα να σε φέρω στη ζωή με έναν σύντροφο που τελικά δεν είναι πια στη δική μας γιατί έκανα ένα λάθος που τώρα πληρώνεις εσύ.
Επέλεξα λάθος άνθρωπο κι εσύ μεγαλώνεις χωρίς πατέρα. Εγώ να σηκώνω το βάρος και την ντροπή του να είμαι μια μόνη μαμά κι ένας πατέρας που ζει τη ζωή του σαν να μη χάραξε στα δύο τη καρδιά μας.
Δεν ξέρω πως έφτασα εδώ ξέρω όμως ότι θα πάρεις όση αγάπη σου αξίζει γιατί εσύ δεν φταις σε τίποτα.
Πρώτα από όλα γέμισε η ζωή μου και το σπίτι μου χαρά, χρώματα, αρώματα, φωνές, μουσικές… Απέκτησε νόημα η ζωή μου.
Δεν πειράζει που δεν μπορώ να βγω για έναν καφέ ή να βγω να διασκεδάσω.. δεν πειράζει που δεν έχω φίλες γιατί κι όταν της είχα ήταν η ζωή μου μοναχική… Δεν πειράζει που το σπίτι μου δεν είναι πάντα καθαρό κι έχει παιχνίδια παντού… Δεν πειράζει που πρέπει να δουλεύω μέρα νύχτα…
Δεν πειράζει που ξημεροβραδιάζομαι στο πλευρό σου κάθε φορά που αρρωσταίνεις… Δεν πειράζει που όταν ήσουν μωρό ήθελες να θηλάζεις συνέχεια και να κοιμάσαι στην αγκαλιά μου γιατί εκεί ένιωθες ασφάλεια.
Κάθε φορά που με αγκαλιάζεις με τα μικρά σου χεράκια και μου λες “μαμά σ αγαπώ” ξεχνάω την κούραση, τον πόνο, την αγωνία που τραβάω για να σε μεγαλώσω.
Είσαι μόνο τεσσάρων χρόνων και μου λες μαμά ΣΑΓΑΠΩ και είναι λες και μεγάλωσες λίγο παραπάνω απ’όσο έπρεπε στην ηλικία σου.
Ναι, ένα κομμάτι μου δεν είχε ωριμάσει όταν σε απέκτησα και ωρίμασες κι εσύ μαζί μου. Κάναμε αυτό το ταξίδι μαζί…
Ένα ταξίδι μοναχικό με δρόμους δύσβατους… Εγώ κι εσύ.
Πηγή: singleparent.gr