Είμαι η Έλλη, 27 χρονών με ένα κοριτσάκι και ένα νεογέννητο αγοράκι. Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε ατύχημα όταν ήμουν μικρή και με μεγάλωσε η αδερφή της μάνας μου που δεν ζει πια. Από τα 20 ζούσα μόνη και αν και σε κλειστή κοινωνία γιατί έμενα σε χωριό, ποτέ δεν έδωσα το παραμικρό δικαίωμα σε κανέναν.
Όμως η έλλειψη οικογένειας με ενοχλούσε από μικρή. Δεν είχα ποτέ τους γονείς μου δίπλα μου να συμβουλευτώ και η θεία μου, που με μεγάλωσε ως τα 20 μου χρόνια ήταν μεγάλη και δεν καταλάβαινε. Σπούδαζα αισθητική και τα απογεύματα δούλευα σε μια καφετέρια να πληρώνω τη σχολή μου και να βγάζω τα έξοδά μου. Εκεί γνώρισα τον γιο του αφεντικού μου και κάναμε σχέση. Δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ αλλά τον αγάπησα σαν άνθρωπο και είδα σε αυτόν το στήριγμα που δεν ειχα. Εκείνος τρελός και παλαβός μαζί μου, έχουμε και 10 χρόνια διαφορά ηλικίας που μου έδινε μια παραπάνω σιγουριά και έτσι στα 22 μου και μετά από ούτε ένα χρόνο σχέσης, δέχτηκα την πρόταση γάμου που μου έκανε. Σχεδόν αμέσως, κάναμε και την κόρη μας.
Τα πράγματα από τον πρώτο χρόνο γάμου δεν πήγαιναν καλά. Η μάνα του ανακατευόταν στα πάντα και εκείνος αμέτοχος. Από την εγκυμοσύνη μου ακόμα, είχα καταλάβει ότι με απατούσε. Πίστευα ότι ήταν φάση και θα πέρναγε αλλά με τη γέννηση της κόρης τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ζήτησα διαζύγιο όταν το παιδί ήταν 2 ετών και το δέχτηκε αμέσως, είχε αφήσει βλέπετε έγκυο μια άλλη κοπέλα και βιαζόταν να με αδειάσει από τη ζωή του. Με το παιδί μας δεν ασχολήθηκε ποτέ, χωρίσαμε και ήταν σαν να χώρισε και από εκείνο. Ο πεθερός μου πάντα υποστηρικτικός, άνοιγε καινούριο μαγαζί στην Αθήνα και μου πρότεινε να κατέβω με τη μικρή και να αναλάβω τη διεύθυνση της καφετέριας οπότε να είχα και χρήματα και ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Δεν το πολυ-σκέφτηκα τα μάζεψα και έφυγα.
Το πρώτο εξάμηνο πήγε καλά και είχαμε μπει και εγώ και το παιδί σε μια σειρά. Ένα βράδυ ο πεθερός μου είχε πιει πολύ δεν ήταν καλά. Κλείσαμε το μαγαζί και μείναμε οι δυο μας. Μου εκμυστηρεύτηκε μέσα στο μεθύσι του ότι ο πρώην άντρας μου, δεν ήταν δικό του παιδί και το ήξερε αλλά δεν μιλούσε. Το ένα έφερε το άλλο και κάναμε έρωτα. Τον ερωτεύτηκα τρελλά και τρεις μήνες μετά έμεινα έγκυος στον γιο μας τον οποίο γέννησα τον Νοέμβριο. Συζούμε κανονικά από τότε αλλά μπροστά στην κόρη μου δεν φιλιόμαστε γιατί τον γνωρίζει για παππού της, άσχετα που βιολογικά δεν είναι.
Εδώ και λίγο καιρό, του ζητάω να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, να χωρίσει και να μην κρυβόμαστε και όλο το αναβάλλει. Τον αγαπώ πολύ και αυτός εμένα, περνάμε πολύ όμορφα αλλά έχει αρχίσει και με κουράζει το κρυφτό. Θέλω να ζήσουμε την αγάπη μας ελεύθερα και γιατί όχι, να παντρευτούμε. Μέχρι που σκέφτηκα να μιλήσω στην πεθερά μου και στον πρώην άντρα μου, αλλά διστάζω.
Τί να κάνω;
Έλλη