Ο Άγιος Παϊσιος είναι προστάτης του σώματος των Διαβιβαστών και χαρακτηρίζεται «διαβιβαστής Του Θεού».
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στην Μακρακώμη για την ετήσια μνήμη του οικουμενικού Αγίου, Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Σημειώνεται ότι στην πόλη της Μακρακώμης επιτέλεσε την στρατιωτική του θητεία ο Όσιος κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου, στον Λόχο των Διαβιβάσεων και έλαβε το απολυτήριο του στρατού, το επίκεντρο της Φθιώτιδος και ολόκληρης της Στερεάς Ελλάδος. Είναι προστάτης του σώματος των Διαβιβαστών και χαρακτηρίζεται «διαβιβαστής Του Θεού».
Ένα σπουδαίο εκκλησιαστικό έργο μεγάλης σημασίας και ιδιαίτερης αξίας, ο Ιερός Ναός του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου ανεγέρθηκε στη Μακρακώμη, που αποτέλεσε μία προσπάθεια, που ξεκίνησε το 2016, ως όραμα του μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Νικολάου και υλοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε, κατόπιν συντονισμένων και αόκνων προσπαθειών του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, με την πολυετή συγκινητική και διαρκή συνδρομή του πιστού και φιλόχριστου λαού του Θεού, από κάθε γωνιά της Φθιώτιδος αλλά και από πολλές περιοχές ολόκληρης της Ελλάδας.
Η αποπεράτωση του Ιερού Μητροπολιτικού Παρεκκλησίου του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου, στη θέση «Κούτρες» Μακρακώμης, σε έναν τόπο κατάφυτο από κυπαρίσσια και άλλα δέντρα, που θυμίζουν, μάλιστα, το κελί του Οσίου Παϊσίου στο Άγιον Όρος, όπου μπροστά του απλώνεται η κοιλάδα του Σπερχειού και στο βάθος διακρίνεται η πόλη της Λαμίας, ολοκληρώθηκε, και σήμερα το απόγευμα τελέσθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός των Εγκαινίων και της μνήμης του Οσίου.
Παρουσία αγίων Καθηγουμένων της Ιεράς Μητροπόλεως, πλήθους ιερέων, των τοπικών αρχόντων και πλήθους πιστού λαού, παρά τον καύσωνα των ημερών, ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών εκόμισε στον προς Εγκαινισμό Ναό του Οσίου Παϊσίου τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Μαρτύρων, Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης, Χαραλάμπους και Τρύφωνος του ιαματικού, τα οποία και εναπέθεσε στην Αγία Τράπεζα.
Στο λόγο του ο Μητροπολίτης χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Είναι μεγάλη μέρα σήμερα και ιδιαίτερα συγκινητική για την τοπική μας Εκκλησία, αλλά και για την Ορθόδοξη Εκκλησία εν γένει, διότι εορτάζουμε τη μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου, ενός οικουμενικού Αγίου, ενός Αγίου με οικουμενική αποδοχή, την οποία αποδοχή επικύρωσε και η κατάταξή του στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας με την απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Σεπτού Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, ενός αγίου της αγάπης, ενός αγίου της προσευχής, της ησυχίας, της νήψεως, ενός αγίου της προσφοράς και της θυσίας.
Είναι όμως και ιδιαίτερα σημαντική η συγκυρία καθώς φέτος, αυτόν τον μήνα, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του Οσίου Παϊσίου και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο και επειδή συμπληρώνονται 100 χρόνια και με τη χάρη του Θεού συμπληρώνονται φέτος και 5 χρόνια από την διακονία μου ως Μητροπολίτου και Ποιμενάρχου και πνευματικού πατέρα αυτής εδώ της επαρχίας της ευλογημένης, ο Θεός μας ελέησε και μας ελεεί σήμερα να ολοκληρώνουμε αυτό το έργο ,το οποίο ξεκίνησε ο μακαριστός και άγιος προκάτοχός μου Μητροπολίτης Φθιώτιδος κυρός Νικόλαος και να εγκαινιάζουμε απόψε και αύριο τον Ιερό Ναό του Οσίου Παϊσίου, το Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο του Οσίου Παϊσίου, για να είναι εδώ αυτός εδώ ο Ναός, αυτός εδώ ο ειδυλλιακός χώρος, να είναι εδώ ένα σημείο αναφοράς που να μας συνδέει μάλλον όλους και με το παρελθόν, με την παρουσία του Οσίου Παϊσίου εδώ στη Μακρακώμη κατά περίοδο πολύ δύσκολη για το Γένος, σε περίοδο τραγική, σε μία Ελλάδα που προσπαθούσε να αναστηθεί και να σταθεί μετά από τους Βαλκανικούς πολέμους, τη Μικρασιατική καταστροφή αλλά και τη φασιστική και ναζιστική εισβολή και σκληρή κατοχή, σε μία Ελλάδα που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της χτυπημένη από τον εμφύλιο επάρατο διχασμό, σε μία τέτοια εποχή, βρίσκεστε εδώ άγγελος ειρήνης, βρίσκεται εδώ ο ταπεινός και πραῢς, ο σημερινός Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης να εκπληρώσει το χρέος προς την πατρίδα και να λάβει από δω και το απολυτήριο του ελληνικού στρατού στις 21 Μαρτίου του 1949.
Χαίρομαι λοιπόν που μας αξιώνει ο Θεός να συνδεθούμε με αυτό το παρελθόν, να ζήσουμε τη ζωντανή παρουσία του Οσίου Παϊσίου, η οποία είναι εμφανής, παρούσα, στη ζωή της Μακρακώμης, στη ζωή της Φθιώτιδος, στη ζωή όλων μας, πάρα πολλές παρουσίες του Αγίου με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στη ζωή των ανθρώπων, ευεργετώντας και παρηγορώντας και στηρίζοντας στις δύσκολες διαδρομές της ζωής και συγχρόνως και το σημαντικότερο μαζί με τον εγκαινιασμό του Ναού έρχεται αυτό εδώ το σημείο να γίνει για όλους μας «σημείον αφετηρίας», πνευματικής αφετηρίας ενός προσωπικού εγκαινισμού με την πρεσβεία και την ικεσία και τη μεσιτεία του Οσίου και Θεοφόρου πατρός Παϊσίου του Αγιορείτου.
Έχουμε ανάγκη να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι, να φύγει από πάνω μας η παλαιότητα την οποία κουβαλούμε, αυτή η εμμονή που έχουμε να είμαστε εγκλωβισμένοι στον «παλαιό» άνθρωπο, στον άνθρωπο της αμαρτίας, στον άνθρωπο της φθοράς, στον άνθρωπο της μικρότητας, αυτή η τάση η ανεξήγητη, ψυχοπαθολογική τάση επιστροφή «εις τον ίδιον έμετον» όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρουν τα ιερά κείμενα της Εκκλησίας μας, έρχεται ο Όσιος Παΐσιος να μας ανοίξει έναν ορίζοντα υγείας, έναν ορίζοντα πολύ μακρύ και πολύ υψηλό πνευματικής ανακαινίσεως, πνευματικής αναγεννήσεως και πνευματικής ανανεώσεως και αυτό ακριβώς ευελπιστούμε, ονειρευόμαστε και είμαι βέβαιος ότι αυτό ακριβώς θα είναι αυτός εδώ ο τόπος, αυτό το ησυχαστικό μπαλκόνι, το ησυχαστικό βήμα εδώ στην όμορφη Μακρακώμη, μπροστά στην κοιλάδα του Σπερχειού και με θέα την πόλη της Λαμίας και όχι μόνο, θα είναι το σημείο αυτό ένα σημείο ξεκούρασης, ένα σημείο παρηγοριάς ένα σημείο ανανέωσης πνευματικής την οποία την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη.
Άνθρωποι κουρασμένοι, πονεμένοι θλιμμένοι, θρυμματισμένοι θα μπορούν εδώ να βρίσκουν αυτήν τη συγκολλητική ουσία την οποία χρειαζόμαστε για να κολλήσουμε και πάλι τα κομμάτια μας και αυτή μας την προσφέρει η αγάπη ενός απαλού και τρυφερού ανθρώπου. Ο Όσιος Παΐσιος πάνω απ’ όλα ήταν ο άνθρωπος της λεπτότητας και της τρυφερότητας.
Μία ανάπτυξη λοιπόν και μία εξέλιξη μας χαρίζει και μας προσφέρει αυτός εδώ ο τόπος, η οποία θα είναι ισορροπημένη, θα είναι υγιής, θα είναι ανοιχτή, θα είναι φωτεινή, θα είναι ορατή, θα είναι μία πραγματική πρόοδος την οποία έχουμε όλοι ανάγκη.
Ασφαλώς αν θελήσουμε να αναφερθούμε σε αυτό το έργο το πώς ξεκίνησε, στο πώς υλοποιήθηκε, σε τι διαδρομές πέρασε, ασφαλώς θα χρειαστεί να γράψουμε ένα ολόκληρο βιβλίο και δεν θα φτάσει και να ξέρουμε πάντοτε, άλλωστε ο καθένας από το μετερίζι της δικής του ζωής μπορεί να το βεβαιώσει, ότι «τα αγαθά κόποις κτώνται και πόνοις κατορθούνται», μπορεί να βλέπουμε ένα οικοδόμημα, είτε είναι αυτό Ναός, είτε είναι Μοναστήρι, είτε είναι σπίτι, είτε είναι μία πολυκατοικία, αλλά ξέρουμε πολύ καλά όσοι έχουμε κοπιάσει και έχουμε ιδρώσει ότι πίσω από αυτό που βλέπουμε και θαυμάζουμε κρύβεται κόπος, ιδρώτας, αγωνίες, δάκρυα αλλά και συνεργασίες, συνέργειες και για να φτάσουμε σε αυτό το ευλογημένο σημείο σήμερα».
Ο κ. Συμεών απένειμε την ανώτατη διάκριση της τοπικής Εκκλησίας, το Μετάλλιο του Οσίου Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου μετά σχετικού πιττακίου, σε δύο «κομβικά» πρόσωπα, όπως ανέφερε, τα οποία συνετέλεσαν ώστε το όραμα να γίνει πραγματικότητα. Στην εκ Μακρακώμης καταγόμενη ευλαβή κα. Αργυρώ Τζαμάρα, η οποία εδώρισε το οικόπεδο εκτάσεως δύο (2) στρεμμάτων για την ανέγερση του Ναού και στον εκ Μακρακώμης κ. Κωνσταντίνο Ζάχο, ο οποίος ως κερί αναμμένο στέκεται νύχτα και ημέρα, άγρυπνος φρουρός και κτίτωρ του Ναού.
