Σε έναν κόσμο που είναι τόσο απασχολημένος όσο ο δικός μας, μερικές φορές παραβλέπουμε την αξία του χρόνου. Χανόμαστε στην εργασιακή μας καθημερινότητα και ξεχνάμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μας. Στην προσπάθειά μας να παρέχουμε τα καλύτερα στην οικογένειά μας και να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον, θυσιάζουμε τον πολύτιμο χρόνο μας.
Αυτή η συγκινητική ιστορία ενός ηλικιωμένου άντρα και του νεαρού του γείτονα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι είναι σημαντικό στην ζωή μας.
Ένα νεαρό αγόρι μαθαίνει τι είναι σημαντικό στην ζωή από τον γείτονά του. Είχε περάσει κάμποσος καιρός που ο Τζακ δεν είχε δει τον άντρα που έμενε δίπλα από το σπίτι του. Σπουδές, κορίτσια, καριέρα και η ζωή πήρε τον δρόμο της. Εκεί, στην βιασύνη της καθημερινότητας, ο Τζακ είχε ελάχιστο χρόνο για να σκεφτεί το παρελθόν και να περάσει την γυναίκα και τον γιο του. Δούλευε για το μέλλον και υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να τον σταματήσει.
Στο τηλέφωνο η μητέρα του, του είπε: “Ο κύριος Μπέλσερ πέθανε χθες το βράδυ. Η κηδεία είναι την Τετάρτη.”
Ξαφνικά, τον κατέκλυσαν όλες οι αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία.
“Τζακ, άκουσες αυτό που σου είπα;”
“Ναι, μαμά το άκουσα. Έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που έχω να τον σκεφτώ. Συγγνώμη, αλλά ειλικρινά νόμιζα, ότι είχε πεθάνει εδώ και καιρό.”
“Ο κύριος Μπέλσερ δεν σε ξέχασε ποτέ. Κάθε φορά που τον έβλεπα με ρωτούσε τι κάνεις. Αναπολούσε τις μέρες που περνούσατε μαζί στην δική του πλευρά του φράχτη, όπως το έλεγε ο ίδιος.”
“Μου άρεσε πολύ αυτό το παλιό σπίτι που ζούσε”, είπε ο Τζακ.
“Ξέρεις, Τζακ, από τότε που πέθανε ο μπαμπάς σου, ο κύριος Μπέλσερ σε πρόσεχε για να βεβαιωθεί, ότι έχεις την επίδραση ενός ανδρικού προτύπου στην ζωή σου”, είπε η μητέρα.
“Αυτός μου έμαθε την τέχνη της ξυλουργικής. Δεν θα έκανα αυτή την δουλειά, αν δεν ήταν αυτός. Πέρασε πολύ χρόνο για να μου μάθει πράγματα που θεωρούσε σημαντικά. Θα έρθω στην κηδεία”, είπε ο Τζακ.
Όσο απασχολημένος και αν ήταν, κράτησε τον λόγο του. Η κηδεία του κύριου Μπέλσερ ήταν μικρή και απλή. Δεν είχε δικά του παιδιά και οι περισσότεροι συγγενείς του είχαν πεθάνει.
Το βράδυ πριν ο Τζακ γυρίσει στο σπίτι του, εκείνος και η μαμά του πήγαν να δουν για μια τελευταία φορά το παλιό γειτονικό σπίτι.
Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, ο Τζακ στάθηκε για μια στιγμή στην πόρτα. Ήταν σαν να μπαίνει σε μια άλλη διάσταση, ένα άλμα στον χώρο και τον χρόνο. Το σπίτι ήταν ακριβώς όπως το θυμόταν. Με κάθε βήμα που έκανε, έρχονταν στο μυαλό του και άλλες αναμνήσεις. Ξαφνικά, ο Τζακ σταμάτησε.
“Τι συνέβη;”, τον ρώτησε η μητέρα του.
“Λείπει το κουτί”, απάντησε εκείνος.
“Ποιο κουτί”, αποκρίθηκε η μητέρα.
“Υπήρχε ένα μικρό, χρυσό κουτί, που κρατούσε κλειδωμένο στο γραφείο του. Πρέπει να τον είχα ρωτήσει πάνω από χίλιες φορές τι είχε μέσα. Το μόνο που μου έλεγε ήταν “Το πιο σημαντικό πράγμα της ζωής μου”, είπε ο Τζακ.
Έλειπε. Τα πάντα στο σπίτι ήταν ακριβώς ίδια, εκτός από το κουτί. Υπέθεσε, ότι κάποιος από την οικογένεια Μπέλσερ το είχε πάρει.
“Τώρα, δεν θα μάθω ποτέ τι ήταν αυτό το τόσο σημαντικό για εκείνον. Καλύτερα να πάω για ύπνο. Έχω πρωινή πτήση”, είπε ο Τζακ.
Είχαν περάσει 2 βδομάδες από τον θάνατο του κύριου Μπέλσερ. Μια μέρα, γυρνώντας σπίτι από την δουλειά, βρήκε ένα ειδοποιητήριο στο γραμματοκιβώτιό του. “Απαιτείται υπογραφή για να παραλάβετε το πακέτο. Δεν ήταν κανείς στο σπίτι. Περάστε από το ταχυδρομείο μέσα στις επόμενες 3 μέρες”, έγραφε το σημείωμα.
Νωρίς την επόμενη μέρα, ο Τζακ πήγε να παραλάβει το δέμα. Το δέμα φαινόταν πολύ παλιό. Ο γραφικός χαρακτήρας ήταν δυσανάγνωστος, αλλά η διεύθυνσης αποστολής του τράβηξε την προσοχή.
“Κύριος Χάρολντ Μπέλσερ”, έγραφε.
Μέσα στο δέμα υπήρχαν το παλιό χρυσό κουτί και ένα γράμμα. Τα χέρια του Τζακ έτρεμαν, καθώς διάβαζε το γράμμα.
“Μετά τον θάνατό μου, στείλτε το κουτί και το περιεχόμενό του στον Τζακ Μπένετ. Περιέχει το πιο σημαντικό πράγμα της ζωής μου.” Μέσα στο γράμμα υπήρχε ένα μικρό κλειδί. Ο Τζακ άνοιξε το κουτί με κλάματα στα μάτια. Μέσα βρήκε ένα όμορφο χρυσό ρολόι τσέπης.
Καθώς περιεργαζόταν με τα χέρια το ρολόι, είδε χαραγμένα αυτά τα λόγια:
“Τζακ, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου!- Χάρολντ Μπέλσερ”
“Το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου ήταν… ο χρόνος.”
Ο Τζακ κράτησε για μερικά λεπτά το ρολόι στα χέρια του και μετά τηλεφώνησε στο γραφείο του και ζήτησε να του ακυρώσουν τα ραντεβού του για τις επόμενες δυο μέρες. “Γιατί”, τον ρώτησε η βοηθός του. “Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με τον γιο μου. Παρεμπιπτόντως, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου”, της απάντησε.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, ότι όταν παρέλθει ο χρόνος της δουλειάς και της καριέρας, η οικογένεια και οι αγαπημένοι μας είναι το πιο σημαντικό πράγμα της ζωής μας. Ας βεβαιωθούμε, ότι δεν τους παραμελούμε και δεν σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο στην προσπάθεια μας να τους παρέχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Ο χρόνος είναι κάτι που δεν γυρνάει πίσω, οπότε ας τον χρησιμοποιήσουμε με σύνεση.