Με λένε Σταματίνα και είμαι 30 χρονών. Πριν από 1,5 χρόνο παντρεύτηκα έναν άντρα, με τον οποίο είχαμε σχέση 7 μόλις μήνες. Ο λόγος που έκανα ένα τόσο μεγάλο βήμα για τη ζωή μου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ήταν για να ξεπεράσω μια προηγούμενη σχέση, η οποία έληξε άδοξα και με πολύ πόνο αρκετά χρόνια αφότου άρχισε.
Ξεκίνησα μια νέα σχέση με το νυν σύζυγό μου με τις καλύτερες προοπτικές αλλά λίγους μήνες αφότου παντρευτήκαμε άρχισα να σκέφτομαι και πάλι τον πρώην μου κι όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ ότι με τον άντρα μου δεν αισθάνομαι όπως αισθανόμουν για τον πρώην μου. Κάθε φορά που με τον άντρα μου συζητάμε για το μέλλον μας, για τα παιδιά που θέλει να κάνουμε, για τα σχέδια που έχει και ούτω καθεξής πανικοβάλλομαι γιατί ενδόμυχα ξέρω ότι η καρδιά μου δεν του ανήκει. Ανήκει στον πρώην μου και δεν αντέχω πια να το αρνούμαι.
Κάθε φορά που μπαίνω στο φβ ελέγχω τους λογαριασμούς του και τις φωτογραφίες που ανεβάζει για να δω τι κάνει, που είναι, με ποια τα έχει και κάθε φορά συνειδητοποιώ ότι μου λείπει όλο και περισσότερο.
Δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι για τον άντρα μου, απλά νιώθω ότι δεν ξέρω τι θέλω. Θέλω απεγνωσμένα να πάει καλά ο γάμος μας, αλλά δεν θα πάει αν συνεχίσω να αισθάνομαι έτσι.
Νιώθω πολύ μπερδεμένη και πιο πολύ φοβάμαι μήπως έκανα το λάθος να βιαστώ και να μπω σε ένα γάμο τη στιγμή που δεν είχα ξεκαθαρίσει τι θέλω. Δεν άφησα χώρο και χρόνο στον εαυτό μου να ξεπεράσει την προηγούμενη σχέση γι’ αυτό και τώρα έχω βρεθεί σε αδιέξοδο.
Τι να κάνω; Ο άντρας μου, μου έχει φερθεί πολύ καλά. Δεν φταίει σε τίποτα. Από την άλλη η καρδιά μου εξακολουθεί να είναι δοσμένη σε κάποιον, με τον οποίο ξέρω ότι και να είμαστε πάλι μαζί, τα ίδια προβλήματα θα συναντήσουμε μπροστά μας. Τι να κάνω όμως που τον αγαπάω και το μυαλό μου είναι κολλημένο σε εκείνον;
Μήπως να προσπαθήσω να κάνω παιδί με τον άντρα μου μπας και ξεπεράσω τον άλλον οριστικά;
Σταματίνα
Πηγή : singleparent.gr