Πολλά είναι τα προβλήματα που «κληροδότησαν» στον ελληνικό μελισσοκομικό κλάδο οι καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν τη χώρα τις προηγούμενες εβδομάδες.
Προβλήματα τα οποία αφορούν τόσο τα μέρη όπου οι μελισσοκόμοι «βοσκούσαν» τα σμήνη τους όσο και τον αριθμό των μελισσοσμηνών, καθώς ένας σημαντικός αριθμός αυτών δεν μπόρεσε να σωθεί από τα αμέτρητα πύρινα μέτωπα.
Εν μέσω γενικής κατακραυγής για την κρατική ολιγωρία, στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης πραγματοποιούνται συσκέψεις επί συσκέψεων για την εξεύρεση λύσεων που θα βοηθήσουν τους επαγγελματίες του κλάδου. Μάλιστα όπως τόνισε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Σπήλιος Λιβανός σε πρόσφατη συνέντευξή του υπάρχει σε επεξεργασία πρόγραμμα για την αποκατάσταση των μελισσιών.
Από την πλευρά του ΕΛΓΑ, όπως επισήμαναν στελέχη του οργανισμού στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ολοκληρώθηκαν οι αυτοψίες σε Εύβοια, Αττική, Ηλεία, Λακωνία και Αρκαδία και αναμένεται η σύνταξη των πορισμάτων, ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες για την αποζημίωση των δικαιούχων.
Σύμφωνα με υπολογισμούς του ασφαλιστικού Οργανισμού πάνω από 9.000 μελισσοσμήνη υπέστησαν βαρύτατες ζημιές από τις πυρκαγιές στο σύνολο των περιοχών, στις οποίες έγιναν αυτοψίες.
«Με την ολοκλήρωση της σύνταξης των πορισμάτων, ο ΕΛ.Γ.Α. θα προχωρήσει στην αποπληρωμή των αποζημιώσεων και όχι της προκαταβολής στους δικαιούχους» επισήμαναν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τα αρμόδια στελέχη.
Στην Εύβοια το μεγαλύτερο πλήγμα
Με τις καμένες εκτάσεις συνολικά να φτάνουν το ένα εκατομμύριο στρεμμάτων, το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους μελισσοκόμους εντοπίζεται στην περιοχή της Εύβοιας, η οποία δέχθηκε και το μεγαλύτερο χτύπημα.
Οι περισσότεροι επαγγελματίες του κλάδου πήγαιναν τα μελίσσια τους στο δεύτερο μεγαλύτερο, σε έκταση, νησί της χώρας, μέρος το όπου παραγόταν το 65% του πευκόμελου.
Όπως τόνισε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας (ΟΜΣΕ), Βασίλης Ντούρας «η καταστροφή του πευκοδάσους στη Βόρεια Εύβοια, ενός ώριμου πευκοδάσους, είναι μια απώλεια τεραστίων διαστάσεων και το τίμημα πολύ μεγάλο και θα το πληρώνει η ελληνική μελισσοκομία για τα επόμενα 30 χρόνια – και αυτό δεν είναι υπερβολή».
Μάλιστα σύμφωνα με τον ίδιο «το δάσος της Βόρειας Εύβοιας θα κάνει περισσότερο από 30 χρόνια για να γίνει παραγωγικό, για να γίνει όπως ήταν».
Έτσι, επόμενος «σταθμός» για τους μελισσοκόμους θα είναι οι υπόλοιπες εκτάσεις της Εύβοιας, η Χαλκιδική και η Θάσος. «Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλο συνωστισμό και ανταγωνισμό μεταξύ των μελισσιών μας με αρνητικά αποτελέσματα στη συλλογή μελιού για όλους μας. Το μέλι που χάθηκε από την Εύβοια δεν αναπληρώνεται» πρόσθεσε ο κ. Ντούρας.
Έως 10.000 τόνους η ετήσια απώλεια πευκόμελου
Μεγάλο είναι το «πλήγμα» που δέχθηκε η παραγωγή πευκόμελου καθώς όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της ΟΜΣΕ «εκτιμώ θα χάνουμε από 5-10.000 τόνους πευκόμελο το χρόνο» λόγω των πυρκαγιών στα δάση της Εύβοιας προσθέτοντας πως «αυτή η απώλεια θα μας ακολουθεί για τα επόμενα τουλάχιστον χρόνια».
Ο συνωστισμός των μελισσοκόμων σε λίγες περιοχές όπως σημείωσε ο κ. Ντούρας «θα μειώσει τη μέση ετήσια απόδοση, η απώλεια μελιού είναι δεδομένη και δυσαναπλήρωτη».
«Αποζημιώσεις και όχι φιλοδωρήματα»
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας όσοι επαγγελματίες του κλάδου έχασαν μελίσσια λόγω των πυρκαγιών θα πρέπει να λάβουν «άμεσα πραγματικές αποζημιώσεις και όχι φιλοδωρήματα» ενώ «επιβάλλεται να τους δοθούν χρήματα για την κάλυψη της ετήσιας παραγωγής».
Σε ότι αφορά τους μελισσοκόμους των οποίων η κατοικία τους βρίσκεται μέσα στα καμένα ο κ. Ντούρας εκτιμά πως «θα πρέπει να υπάρξει πρόσθετη οικονομική ενίσχυση για την τροφοδότηση και φροντίδα των μελισσιών τους, μιας και αυτό θα γίνεται πλέον σε περιοχές μακριά από τον τόπο τους».
Και ολοκλήρωσε «Χρειαζόμαστε όλοι οικονομική βοήθεια για να συνεχίσουμε να ασκούμε το επάγγελμά μας. Οι μέλισσες μας δίνουν περισσότερα στην αγροτική παραγωγή και στη βιοποικιλότητα μέσω της επικονίασης, από ό,τι δίνουν με τα προϊόντα τους σε εμάς τους μελισσοκόμους. Αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν και η ελληνική πολιτεία είναι υποχρεωμένη να το λάβει υπόψιν της».