Την πρώτη φορά που ένας έφηβος έδωσε ένα σημείωμα αυτοκτονίας στον Robb Nash ήταν πριν από 5 χρόνια.
Ένας διευθυντής τηλεφώνησε σε έναν μουσικό με έδρα του την πόλη Γουίνιπεγκ του Καναδά για να μιλήσει σε ένα σχολείο όπου ένας μαθητής έβαλε πρόσφατα τέλος στη ζωή του.
Το σημείωμα του μαθητή αναφερόταν σε ένα σύμφωνο αυτοκτονίας, έτσι ο μουσικός Robb Nash έφτασε εκεί γνωρίζοντας πως οι έφηβοι στο ακροατήριο θα μπορούσαν να σκέφτονται να αυτοκτονήσουν και οι ίδιοι.
Είναι ένα μέρος στο οποίο είχε βρεθεί και ο ίδιος. Αφού μετά βίας επιβίωσε από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα ως έφηβος, αναγκάστηκε να σταματήσει να ασχολείται με τον αθλητισμό που αγαπούσε πολύ. Ήταν ένα καταστροφικό πλήγμα για τον ίδιο.
«Ήμουν σε ένα πραγματικά σκοτεινό μέρος συναισθηματικά όπου δεν ήθελα να είμαι ζωντανός.» είπε ο Robb Nash.
«Ότι είχες προγραμματίσει στη ζωή σου καταστράφηκε.»
Ο μουσικός μοιράστηκε την ιστορία του με το σχολείο εκείνη τη μέρα, λέγοντας στους μαθητές το πως βυθίστηκε μέσα στις δικές του σκοτεινές σκέψεις.
«Μετά την ομιλία, ένα κορίτσι ήρθε και μου έδωσε το δικό της σημείωμα αυτοκτονίας. Σχεδίαζε να αυτοκτονήσει εκείνο το Σαββατοκύριακο.» είπε ο Nash στο BuzzFeed του Καναδά. «Δεν χρειαζόταν πια το σημείωμά της.»
Τώρα, ο μουσικός έχει μαζέψει 535 σημειώματα αυτοκτονίας μαζί με ξυραφάκια, σφαίρες και αμέτρητες υποσχέσεις από νέους στους οποίους μιλά και σταμάτησαν να αυτό-τραυματίζονται και να κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Ο Nash ταξιδεύει σε σχολεία, κέντρα κράτησης και στα Πρώτα Έθνη μιλώντας σε νέους για την ψυχική υγεία, την αυτοκτονία, την κατάχρηση ουσιών, τον εκφοβισμό και την ανακάλυψη της ελπίδας ακόμη και όταν τα πράγματα μοιάζουν ανέλπιδα.
Όσο περισσότερο αγγίζει τις ζωές χιλιάδων μαθητών, αυτό έχει αντίκτυπο και στον ίδιο επίσης. Ο Nash έχει κάνει τατουάζ στο δεξί του χέρι, 120 υπογραφές από τα σημειώματα αυτοκτονίας που έχει λάβει.
«Είναι τόσο συγκινητικό για μένα να σκέφτομαι, αυτά τα παιδιά πιστεύουν πως είμαι ένα μεγάλο μέρος της ζωής και της ιστορίας τους.» είπε ο ίδιος. Αυτά τα τατουάζ δείχνουν πως και εκείνα τα παιδιά είναι μέρος της δικής του ζωής.
Τα τατουάζ έχουν γίνει ένα μέρος του μηνύματός του στα παιδιά, μια υπενθύμιση πως δεν είναι μόνα.
«Δείχνω το χέρι μου και λέω: Κοιτάξτε το χέρι μου. Αυτά τα παιδιά είχαν τις ίδιες σκέψεις όπως εσείς και είναι ακόμη εδώ.»
Δύο φορές τώρα, οι μαθητές στα σχολεία που επισκέπτεται ξανά βρήκαν τα ονόματα τους στο χέρι του.
Δεν κρατά όλα τα σημειώματα αυτοκτονίας που λαμβάνει. Μερικά από αυτά τα δίνει σε συμβούλους για να βεβαιωθεί πως οι μαθητές θα έχουν την υποστήριξη που χρειάζονται και μετά φεύγει.
«Μεταφέρουν τα σημειώματα μαζί τους και περιμένουν για κάτι να τους ωθήσει στα άκρα ή να τους πει πως πρόκειται να είναι εντάξει» λέει ο ίδιος.
«Θέλω να πω την ιστορία μου οπότε οι άνθρωποι να μην πεθάνουν πριν αποφασίσουν πως θέλουν αν ζήσουν.»