Στα τέλη του 1960 αποφασίστηκε το κλείσιμο του σανατορίου και η μετατροπή του σε ξενοδοχείο και σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων έως και το 1980, οπότε και εγκαταλείφθηκε στο χρόνο και τα στοιχεία της φύσης.
Σήμερα η επιβλητική του όψη έχει δημιουργήσει δεκάδες αστικούς μύθους, από δαιμόνια και φαντάσματα μέχρι τελετές μαύρης μαγείας να συμβαίνουν στο εσωτερικό του, κάτι φυσικά που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως δεν κάνει το ίδιο το κτίριο ή την ιστορία που κουβαλάει λιγότερο τρομακτική για τον επισκέπτη.
Και η αλήθεια είναι ότι παρά την απόσταση που πρέπει να διανύσει κάποιος για να το συναντήσει, έχει επισκέπτες και μάλιστα αρκετούς.Πολλοί είναι αυτοί που στο πέρασμα του χρόνου, περίεργοι, θιασώτες των αστικών μύθων ή και φωτογράφοι, φτάνουν ως εκεί και εξερευνούν το εσωτερικό του.
Μπαίνοντας μέσα, ελάχιστα πράγματα θυμίζουν πλέον τις παλαιότερες χρήσεις του κτιρίου. Γκρεμισμένοι τοίχοι, σκισμένες μοκέτες, διαλυμένα ξύλινα πατώματα, γκράφιτι και μερικές σκόρπιες καρέκλες, συνθέτουν το σκηνικό της εγκατάλειψης.
Επιπλέον, η έλλειψη τεχνητού φωτισμού κάνει το φως της μέρας τη μόνη καλή ώρα για να περπατήσεις στο εσωτερικό του κτιρίου χωρίς να βρεθείς να πέφτεις στο κενό σε κάποια από τις πολλές τρύπες που έχει το πάτωμα. Παρόλα αυτά, αν αφήσεις το μυαλό σου να ταξιδέψει και να φανταστεί τι συνέβαινε εδώ αρκετές δεκαετίες πριν, το πιθανότερο είναι ότι θα καταφέρεις να σκιαχτείς!
Δεν είναι άλλωστε πολλά τα μέρη που μπορείς να περπατήσεις, μέσα στα οποία χιλιάδες άνθρωποι υπέφεραν και πέθαναν.
Δείτε το βίντεο του Σπύρου Τάπα: