Νέα μελέτη δείχνει ότι η σχέση του παιδιού και με τους δύο γονείς είναι σημαντική και ότι η πατρική αγάπη είναι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού.
Εξετάζοντας τις περιπτώσεις περισσότερων από 10.000 παιδιών, μια σειρά μελετών συμπέρανε πως η ψυχρή ή απόμακρη σχέση με τον πατέρα, μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στη ζωή του παιδιού, μερικές φορές ακόμη και δεκαετίες μετά. Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας που διεξήχθη παγκοσμίως, κατέδειξε ότι η αγάπη του πατέρα είναι το ίδιο σημαντική για το παιδί όσο και της μητέρας.
Πιο συγκεκριμένα, ο ερευνητής και καθηγητής Ronald Rohner επεσήμανε ότι η πατρική αγάπη είναι το κλειδί στην ανάπτυξη του παιδιού και ελπίζει ότι τα ευρήματά του, θα κινητοποιήσουν όλο και περισσότερους μπαμπάδες να συμμετάσχουν ενεργά στη ζωή των παιδιών τους.
«Τα τελευταία 300 χρόνια, στην Αμερική, στην Ευρώπη αλλά και στη Μ. Βρετανία, υπήρχε η πεποίθηση ότι στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών, έπαιζε ρόλο η σχέση αγάπης με τη μητέρα και ότι ο ρόλος του πατέρα ήταν να στηρίξει οικονομικά τη μητέρα αλλά και όλη την οικογένεια χωρίς όμως η παρουσία τους να απαιτείται για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Όμως αυτή η πεποίθηση είναι εντελώς λανθασμένη και πρέπει να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε πως η επιρροή του πατέρα είναι εξαιρετικά σημαντική στη ζωή του παιδιού μερικές φορές, μεγαλύτερη και από της μητέρας» λέει.
Τα συμπεράσματα αυτά, προέκυψαν από πολυάριθμες μελέτες σε παιδιά και ενήλικες που ρωτήθηκαν πόσο έδειχναν την αγάπη τους, οι γονείς τους. Ανάμεσα σε αυτές τις ερωτήσεις ήταν και αν ένιωθαν πως οι γονείς τους τα ήθελαν, αν ένιωθαν ότι τα αγαπούν και αν ο πατέρας και η μητέρα τους ήταν απομακροι στο βαθμό που τα έκανε να νιώθουν πληγωμένα.
Τα αποτελέσματα των παραπάνω ερευνών, έδειξαν ότι όσοι απορρίφθηκαν από τον πατέρα στη παιδική τους ηλικία, ένιωθαν μεγαλύτερη πίεση , άγχος, ένταση και ανασφάλεια στην ενήλικη ζωή τους. Η πατρική αγάπη είναι εξίσου σημαντική με τη μητρική ενώ η απόρριψη είναι πιο επώδυνη για το παιδί, όταν αυτή προέρχεται από τον γονιό που το παιδί θεωρεί ως πιο ισχυρό και άξιο σεβασμού, όπως δηλαδή είναι η πατρική φιγούρα στα μάτια του.
Μάλιστα, μία από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά στον εαυτό τους, είναι «Αξίζω;». Αξίζω να με γνωρίζουν, να με αγαπούν και να περνάνε χρόνο μαζί μου; Τα παιδιά που οι μπαμπάδες τους δεν συμμετέχουν ενεργά στο μεγάλωμά τους, απαντούν αρνητικά. Αυτό δεν σημαίνει πως τα παιδιά χωρίς πατέρα ή με απόμακρο πατέρα, δεν μπορούν να λύσουν τέτοια ζητήματα στην ενήλικη ζωή τους ή να προχωρήσουν και να τα ξεπεράσουν, αλλά γιατί να μπούν σε αυτή τη διαδικασία;
Επιπλέον, ο καθηγητής Rohner επισημαίνει ότι τα παιδιά που δεν εισπράττουν αγάπη, τείνουν να γίνουν αγχώδη και ανασφαλή κι αυτό μπορεί να τα κάνει να χρειάζονται πάντα κάποιον για να σταθούν στα πόδια τους. Ο θυμός και η απόρριψη μπορεί να τα οδηγήσει στο να κλειστούν στον εαυτό τους σε μια προσπάθεια να τον προστατέψουν από το να πληγωθεί περισσότερο. Μια τέτοια στάση μπορεί να τα δυσκολέψει στη δημιουργία σχέσεων στο μέλλον ενώ υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουν χαμηλή αυτό-εκτίμηση αλλά και αδυναμία να χειριστούν δύσκολες ή στρεσογόνες καταστάσεις.
Η συμμετοχή του πατέρα είναι εξαιρετικά σημαντική ενώ η εσκεμμένη απουσία του ή η απόμακρη στάση του, παίζει ρόλο όταν το παιδί μεγαλώνοντας ενδίδει σε εξαρτήσεις ή αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα.
Η αξία του πατέρα δεν μετριέται σε χρήμα
Υπάρχουν πολλοί γονείς εκεί έξω, που επειδή ο άλλος γονιός δεν δίνει διατροφή, θα έπρεπε να ενισχύονται οικονομικά από την πολιτεία. Και επειδή δεν συμβαίνει αυτό, οι γονείς που δεν λαμβάνουν διατροφή αναγκάζονται να κάνουν περισσότερες από μία δουλειές ή να στερούνται τα πολύ βασικά στερώντας τα παράλληλα και από τα παιδιά τους. Ένας πατέρας που δίνει διατροφή, ουσιαστικά βοηθάει στην επιβίωση και στη καλύτερη ποιότητα ζωής του παιδιού του χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η συμμετοχή του πρέπει να είναι μόνο οικονομική. Ο πατέρας δεν είναι ούτε τράπεζα ούτε ένα τηλεφώνημα το μήνα. Είναι ο άνθρωπος που επηρεάζει τη ζωή των παιδιών του με πολλούς τρόπους και σε πολλούς τομείς και τα διδάσκει από το πώς πρεπει ένας άντρας να φέρεται στις γυναίκες μέχρι το πώς οφείλει να είναι σαν γονιός.
Οι παραπάνω μελέτες επισημαίνουν τη σημασία της σταθερής οικογένειας, μέσα στην οποία οι γονείς δεσμεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους από κοινού, ανεξάρτητα από το αν είναι διαζευγμένοι, χωρισμένοι ή σε διάσταση. Πρίν δύο χρόνια στη Μ. Βρετανία, ορίστηκαν ποινές μέχρι και φυλάκιση για τις μητέρες που εμποδίζουν την επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα τους λόγω χωρισμού ή διαζυγίου ενώ αναμένεται να κατοχυρωθεί και νομικά το δικαίωμα στην «κοινή ανατροφή των παιδιών» σε αρκετές χώρες που σήμερα κάνουν ανύπαρκτα έως δειλά βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση.