Πολλές φορές η αγάπη και το ενδιαφέρον δεν φαίνονται, σε σημείο που να μην γίνονται αντιληπτά από κάποιον.
Σίγουρα, η αγάπη των γονιών είναι η καλύτερη σε αυτό από κάθε άλλον στον κόσμο.
Και να μια μικρή ιστορία που το αποδείχνει.
‘Εσύ θα μου δώσεις μαθήματα αγάπης;’
Ο Anthony κοίταξε την κόρη του και μετακίνησε την καρέκλα του λίγο πιο κοντά της.
‘Θυμάσαι τι έκανες σχεδόν κάθε νύχτα όταν ήσουν μικρή; Εννοώ πριν αποκοιμηθείς.’
‘Συνήθιζα να διαβάζω κάτω από την κουβέρτα με φακό.’
‘Και γιατί δεν άνοιγες το φως στο δωμάτιό σου;’
‘Για να σε κάνω να νομίζεις ότι κοιμάμαι ενώ εγώ κρυφά καταβρόχθιζα βιβλία…’
‘Και αναρωτήθηκες ποτέ για αυτόν το φακό σου;’
‘Όχι…γιατί;’
‘Λοιπόν, έσβησε ποτέ ο φακός μια φορά όλα αυτά τα χρόνια;’
‘Όχι…’ είπε η Julia αμήχανα.
‘Ποιος νομίζεις ότι άλλαζε τις μπαταρίες συνεχώς…;’
Source: Marc Levy, ”All Those Things We Never Said”