Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2024
αληθινές ιστορίες«Τα παιδιά του ήταν πια δικά μου. Κι έκανα τα πάντα για...

«Τα παιδιά του ήταν πια δικά μου. Κι έκανα τα πάντα για να τα μεγαλώσω!»

Γεια σας. Με λένε Ανθή και όταν γνώρισα τον άντρα μου ήμουν 22 χρονών κοπέλα. Καθώς η σχέση μας προχωρούσε μου αποκάλυψε πως είναι χήρος και πατέρας 2 διδύμων παιδιών μόλις 10 μηνών,χάνοντας την σύζυγο στην γέννα.

Φυσικά αυτό δεν με πτόησε καθόλου,ήμουν ερωτευμένη και σίγουρη πως βρήκα το άλλο μου μισό,που στο χρόνο πάνω της σχέσης μας, παντρευτήκαμε. Τα παιδιά του έγιναν παιδιά μου και η ζωή τους, ζωή μου.

Τα 4 πρώτα χρόνια ήταν τα ωραιότερα τής ζωής μου,τόσο ευτυχισμένη με τον άντρα μου και τα παιδιά,είχα 2 πλασματάκια να μου γελούν και να με φωνάζουν μαμά και εκείνη την περίοδο ήμουν 2 μηνών έγκυος.

Ξαφνικά και χωρίς να έχω καταλάβει τίποτα,o σύζυγος μου ανακοινώνει πως μας εγκαταλείπει και φεύγει με την γκόμενα στο εξωτερικό όσο για τα παιδιά μου είπε » επειδή δεν είναι δικά σού ας τα κλείσει όποιος θέλει σε ορφανοτροφείο!».

Τρελάθηκα,δεν ήξερα τι να κάνω,μέχρι να πάω να πάρω τα παιδιά μου από το σχολείο είχε εξαφανιστεί. O γολγοθάς μου όμως τώρα ξεκινούσε…

Απευθύνθηκα στην πεθερά και στον κουνιάδο μου,μα έπεσα και εκεί από τα σύννεφα. Το μόνο πού τους ένοιαζε ήταν το σπίτι  και η επιχείρηση πού είχαμε από κοινού με τον άντρα μου,μιας και τα υπόλοιπα είχε προλάβει να τα πουλήσει για να τα πάρει με την γκόμενα. Μου έλεγαν «εμάς δεν μας ενδιαφέρει,θα τα πάμε σε ίδρυμα,εσύ όμως θα μας δώσεις το σπίτι και την επιχείρηση του γιου μου».

Ήμουν απελπισμένη,φοβισμένη,φώναζα «είναι τα παιδιά μου δεν μπορώ να τα χάσω,εγώ τα μεγαλώνω,όταν κλαίνε στην αγκαλιά μου έρχονται,την ζωή μου δίνω για αυτά…».  Καμιά ανταπόκριση,και κανένα ίχνος από την οικογένεια της βιολογικής τούς μαμάς,κάποιος να με βοηθήσει….!

Στο τέταρτο μήνα έχασα το μωρό μου αλλά δεν είχα χρόνο να κλάψω. Με ένοιαζαν τα αλλα 2 παιδιά μου και o δικαστικός αγώνας πού είχα αρχίσει.  Πέρασαν χρόνια μέχρι να βγάλω άκρη και διάφορες μάχες μην αγγίξουν τα παιδιά μου. Έβγαλα άκρη με πλάγιο τρόπο όμως, υποσχέθηκα στην πεθερά και στον κουνιάδο μου πως αν υπογράψουν να πάρω τα παιδιά,  θα τούς δώσω το σπίτι και την επιχείρηση,έτσι και έγινε.

Μείναμε στον δρόμο,χωρίς τίποτα αλλά δεν με ένοιαζε. Κανένας δεν θα ακούμπαγε και δεν θα έπαιρνε τα παιδιά μου. Καθάριζα σκάλες και σπίτια και τα καταφέραμε…!

Σήμερα έχω ένα λεβέντη 2 μέτρα και μια κοπελαρα σαν τα κρύα τα νερα, που μου χάρισε και 2 εγγονάκια. Δεν ξανά έφτιαξα την ζωή μου και δεν το μετανιώνω,είμαι 57 χρονών σήμερα και μου αρκεί πού τα παιδιά μου είναι γερά και ευτυχισμένα….!

Ανθή

Πηγή: singleparent

Τα πιο σημαντικά