Για τον φόβο που αισθάνθηκε στα επεισόδια μεταξύ αστυνομίας και μεταναστών στον Καρά Τεπέ το προηγούμενο Σάββατο, μίλησε στο Αλ Τζαζίρα μια 29χρονη Αφγανή – «Γιατί στον αναπτυγμένο κόσμο εμείς πρέπει να ζούμε έτσι;» αναρωτιέται
Στο περιθώριο του «μονόδρομου Καρά Τεπέ» που χάραξε η κυβέρνηση για τους πρόσφυγες και μετανάστες μετά την καταστροφή της Μόριας, εξελίσσονται οι ατομικές και οικογενειακές τραγωδίες. Μια 29χρονη Αφγανή, έγκυος στον 8ο μήνα, μίλησε στο πρακτορείο ειδήσεων Αλ Τζαζίρα, καταθέτοντας την προσωπική της εμπειρία από την κόλαση που έζησε τις τελευταίες ημέρες.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Χομάιρα Σάκχα διέμενε στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης προσφύγων και μεταναστών της Μόριας για περισσότερο από έναν χρόνο. Στην αρχή, λόγω του υπερπληθυσμού, η Σάκχα και ο σύζυγός της ήταν εντελώς άστεγοι. Κατάφεραν να ράψουν ένα αυτοσχέδιο αντίσκηνο από διάφορα υλικά τα οποία βρήκαν πεταμένα στο χώρο.
Τον τελευταίο μήνα η Σάκχα μεταφέρθηκε σε κοντέινερ, λόγω της προχωρημένης εγκυμοσύνης της. Την περασμένη Τετάρτη αντελήφθη την πυρκαγιά λίγο αφ’ ότου ξέσπασε, γύρω στα μεσάνυχτα. Ξύπνησε αμέσως τον άντρα της και, αφού άρπαξαν κάποια προσωπικά τους αντικείμενα, έγγραφα κ.λπ., άρχισαν να τρέχουν για να σωθούν.
Πιασμένη από το χέρι του συζύγου της, η Σάκχα πάσχιζε να απομακρυνθεί όσο πιο γρήγορα γινόταν. Κάποια στιγμή, όπως λέει, ένιωσε κάτι σαν έκρηξη, πιθανώς από την ανατίναξη κάποιας φιάλης υγραερίου ή κάτι παρόμοιο.
Το βράδυ της πυρκαγιάς η Σάκχα περπάτησε επί δύο ώρες. Μαζί με τον άντρα της διέσχισαν ολόκληρη τη λοφώδη έκταση ανάμεσα στη Μόρια και το χώρο στάθμευσης του σούπερ μάρκετ Lidl, όπου και σταμάτησαν προσωρινά. Κάποιος τους έδωσε κουβέρτες και κοιμήθηκαν επί τόπου.
Στο ίδιο σημείο, κάτω από τις τέντες που κανονικά σκιάζουν τα αυτοκίνητα των πελατών, η δημοσιογράφος του Αλ Τζαζίρα συνάντησε την Χομάιρα Σάκχα, επτά ημέρες μετά την πυρπόληση της Μόριας. Κατά το ρεπορτάζ, η Αφγανή ήταν πεινασμένη και αφυδατωμένη.
«Γιατί στον αναπτυγμένο κόσμο εμείς πρέπει να ζούμε έτσι; Πού είναι ο ΟΗΕ; Γιατί δεν νοιάζονται για μας;» αναρωτιέται -και παραπονιέται- η Σάκχα. Και προσθέτει ότι «έχουμε βαρεθεί πια την καταπίεση. Θέλουμε την ελευθερία μας».
«Εδώ δεν είμαι ασφαλής. Ούτε στη Μόρια ήμουν ασφαλής. Και στο καινούργιο κέντρο που θέλουν να μας πάνε, ούτε κι εκεί θα είμαι ασφαλής. Με απλά λόγια, δεν θέλουμε να πάμε στον νέο καταυλισμό. Διαμαρτυρόμαστε και μας λένε ‘άγριους’ και ‘βάρβαρους’. Αλλά εμείς απλώς δεν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν κλειστό καταυλισμό».
Η Χομάιρα Σάκχα, παρά την ευάλωτη κατάστασή της, έλαβε μέρος στις διαδηλώσεις του προηγούμενου Σαββάτου. Μόλις τα ΜΑΤ έκαναν χρήση δακρυγόνων για να απωθήσουν τους διαδηλωτές, εκείνη άρχισε να τρέχει, ουρλιάζοντας -όπως και πάρα πολλοί άλλοι γύρω της. Προσπαθούσαν να μη χάσουν τα παιδιά τους μέσα στην ταραχή και τα χημικά που τους έπνιγαν.
«Νόμιζα ότι είχε έρθει το τέλος μου» λέει η Σάκχα στο Αλ Τζαζίρα, αναφέροντας επίσης ότι «εμείς δεν κάναμε τίποτα στους αστυνομικούς. Αυτοί ήρθαν από δύο πλευρές και μετά έγινε χάος».
Η Χομάιρα Σάκχα ολοκληρώνει τις δηλώσεις της λέγοντας ότι «όταν βλέπω παιδιά μέσα σε αυτή την κατάσταση, χάνω κάθε ελπίδα μου για το μέλλον. Δεν έχω τίποτα καλό να περιμένω για τον εαυτό μου ή για το μωρό μου. Θέλω να φύγω από ‘δω, αλλά δεν έχω τη δύναμη».
Πηγή: protothema.gr