– Να έχει η κόρη μου 3 πτυχία και να δουλεύει ταμίας σε supermarket; Είναι κράτος αυτό;
-Όχι δεν είναι κράτος. Διότι κανένα σοβαρό κράτος δεν σπαταλά τόσους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους. Αλήθεια, ποια είναι τα πτυχία της κόρης σας;
– Το πρώτο Κοινωνιολογίας, το δεύτερο Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού και έκανε και μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης.
– Με το πτυχίο Επικοινωνίας γιατί δεν ψάχνει δουλειά σε κάποιο ΜΜΕ;
– Έψαξε. Τη θέλουν να δουλεύει τζάμπα για εξάσκηση, λένε.
– Και τι δουλειά περιμένατε να βρει με αυτά τα πτυχία;
– Έ, κάποια ανάλογη, σοβαρή.
– Δηλαδή;
– Σε ένα ίδρυμα, σε έναν οργανισμό…
– Ξέρετε πόσοι άλλοι έχουν ίδια ή παρόμοια πτυχία;
– Όχι.
– Καμμιά εξηνταριά χιλιάδες. Υπάρχουν τόσα ιδρύματα και οργανισμοί;
– Χμμμ…
– Αυτό δεν το σκεφτήκατε εσείς και η κόρη σας πριν επιλέξει το τι θα σπουδάσει, δηλαδή το ποιες θα είναι οι επαγγελματικές της προοπτικές;
– Έ, είπαμε να πάρει πρώτα ένα χαρτί και μετά κάτι θα προκύψει.
– Την πιθανότητα να μην προκύψει την σκεφθήκατε;
– Έ τόσα παιδιά βολεύονται, το δικό μου γιατί όχι;
– Διότι όταν οι θέσεις εργασίας στον τομέα των σπουδών της είναι 50 και οι σχετικοί “χαρτούχοι” είναι 60.000, οι 59.950 θα δουλέψουν κάπου άλλου ή θα είναι άνεργοι. Είναι τόσο απλό.
– Να αυτά λέτε και δεν σας ψηφίζει κανένας.
Φταίει τελικά μόνο το κράτος; Σίγουρα όχι. Η λατρεία των πτυχίων στην Ελλάδα είναι μεταπολιτευτικό φαινόμενο μιας και οι περισσότεροι σημερινή 60+ δεν σπούδασαν και δεν είχαν ευκαιρίες πέρα απο μια θεσούλα στο δημόσιο. Το να επιλέγεις ή να υπάρχουν ακόμα το 2020 σχολές με χιλιάδες νέους κάθε χρόνο φοιτητές όπως η φιλολογία, νομική, ιατρική, θεολογία, κοινωνιολογία κλπ είναι συνταγή για αποτυχία.
Το φταίξιμο λοιπόν είναι και στους γονείς/μαθητές/φοιτητές και στο κράτος. Το να επιλέγεις εν γνωση σου ή εν αγνοία σου σχολές χωρίς μέλλον και μετά να γκρινιάζεις οτι έχεις πολλά άχρηστα πτυχία και δεν βρίσκεις δουλειά σίγουρα φταις εσύ και οχι το κράτος ή η αγορά εργασίας που έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις και ανάγκες. Από την άλλη, το κράτος να συντηρεί για ψηφοθηρικούς λόγους σχολές σε όλη τη χώρα που ειναι πεπαλαιωμένες, αποκομμένες απο την αγορά εργασία και το μόνο που παράγουν είναι ανέργους σίγουρα δεν βοηθά την κατάσταση.
Είμαστε δυστυχώς σε όλα πολύ πίσω τόσο από θέμα αντίληψης της πραγματικότητας όσο και προσόντων που έχει ανάγκη η πραγματική οικονομία. Χρειάζονται γεναίες τομές για να έχει ελπίδα η νεολαία και ο τόπος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που είμαστε πρωταθλητές στην νεανική ανεργία.