Ο 10χρονοςΓιωργάκης εξαφανίστηκε από προσώπου γης το 1992 και παρά τις δεκαετίες που πέρασαν η υπόθεσή του παραμένει ανεξιχνίαστη.
Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Ιουνίου 1992, όταν τα ίχνη του 10χρονου Γιώργου Παρασκευόπουλου χάθηκαν στις 2 στο χωριό Δήμητρα, στην ορεινή Γορτυνία και δεν βρέθηκαν ποτέ από τότε έως σήμερα.
Ο 10χρονος και η ημέρα εξαφάνισής του
Ο 10χρονος είχε ανέβει με τον παππού του στο βουνό στις πλαγιές της Γορτυνίας. Ήταν μια διαδρομή που την είχε κάνει πολλές φορές, μόνο που εκείνη την φορά δεν επέστρεψε ποτέ, με τα ίχνη του να χάνονται μυστηριωδώς και ο Γιώργος να αγνοείται ακόμη μέχρι σήμερα.
Το καλοκαίρι του 1992 ο Γιώργος είχε μόλις τελειώσει την Ε΄ Δημοτικού. Οι γονείς του που ζουν στην Κρήτη, τον είχαν στείλει διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς. Τον παρέλαβε η θεία του, αδελφή του πατέρα του και τον φρόντιζε μαζί με τα παιδιά της.
Οι έρευνες μετά την εξαφάνιση
Λίγες μέρες μετά την άφιξη του μικρού στη Δήμητρα Γορτυνίας, ο παππούς είχε πυρετό. Έτσι η θεία σκέφτηκε να δώσει στο μικρό Γιώργο τα φάρμακα και να τον στείλει παρέα με τον παππού στο βουνό που διατηρούσε τη στάνη με τα ζώα του. Κάποια στιγμή ο παππούς τον άφησε στην πηγή του βουνού να γεμίσει με νερό τα δύο παγουράκια του και πήγε στα πρόβατά του.
Όταν γύρισε δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο 10χρονος επέστρεψε στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν και δεν ανέφερε το περιστατικό ούτε και στον αδελφό του που τον επισκέφτηκε στη στάνη. Η εξαφάνιση του Γιωργάκη έγινε αντιληπτή όταν ο παππούς κατέβηκε στο χωριό το επόμενο βράδυ.
Όταν συνειδητοποίησαν ότι ο μικρός Γιώργος είχε εξαφανιστεί, είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Ειδοποιήθηκαν οι γονείς του στην Κρήτη και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στη Γορτυνία. Όλο το χωριό έψαχνε τον Γιώργο. Η αστυνομία είχε επίσης, κινητοποιηθεί.
Μέσα στις επόμενες εβδομάδες έγιναν έρευνες στην περιοχή από ντόπιους, μονάδες του στρατού, ελικόπτερα καθώς και από μια ειδική ομάδα Ελβετών με εκπαιδευμένα σκυλιά. Κανένας όμως, δεν κατάφερε να βρει κάποιο ίχνος του μικρού.
Οι πρώτες μαρτυρίες
Οι έρευνες δεν οδηγούσαν πουθενά και ο μητροπολίτης της περιοχής αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απείλησε με αφορισμό σε όποιον είχε στοιχεία και κρατούσε το στόμα του κλειστό. Έτσι 40 ημέρες μετά την εξαφάνιση, εμφανίστηκε ο πρώτος μάρτυρας.
Ήταν ένας κάτοικος του διπλανού χωριού, ο οποίος την επομένη της εξαφάνισης (25/6) είδε ένα μικρό αγόρι στον περιφερειακό δρόμο κοντά στο βουνό. Τα ρούχα του αγοριού ταίριαζαν με του Γιώργου.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι έκοψε ταχύτητα, ο μικρός δεν του έκανε σήμα και εκείνος δεν έδωσε σημασία και έφυγε. Ένας άλλος κάτοικος της περιοχής λίγο αργότερα βρήκε την τσάντα με τα παγούρια του Γιώργου σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού.
Η εμπλοκή της Νικολούλη στην υπόθεση
Η υπόθεση του μικρού Γιώργου μπήκε στο αρχείο, χωρίς να υπάρχει κάποια βάσιμη πληροφορία για το που θα μπορούσε να βρίσκεται. Το 1995 βρέθηκε ένα παιδικό κρανίο, το οποίο όμως δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ. Η μητέρα του 10χρονου φιλοξενήθηκε αρκετές φορές στην εκπομπή «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλη και απηύθυνε δραματική έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι, να μιλήσει έστω και μετά από τόσο χρόνια.
Η ίδια άκουσε μαρτυρίες που έφτασαν πρώτη φορά στην εκπομπή. Μια πληροφορία προσκυνητή κατηύθυνε τις έρευνες σε μοναστήρι της Ιεριχούς με τις ελπίδες ότι θα βρεθεί ο 10χρονος. Εκεί μια τηλεθεάτρια πριν από χρόνια είχε συναντήσει ένα μικρό παιδί που ζούσε σε Μονή, λεγόταν Γιώργος και ήταν από την Κρήτη. Λίγο αργότερα μοναχός επικοινώνησε με το «Τούνελ» και διευκρίνισε ότι εκείνος ήταν την περίοδο αυτή «ο Γιωργάκης από την Κρήτη».
Με την Αγγελική Νικολούλη συνομίλησε και ο Αρχιμανδρίτης της Ιεριχούς, χωρίς όμως να προκύψουν στοιχεία ότι βρέθηκε εκεί ο Γιωργάκης πριν από χρόνια. Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες που έφτασαν στην εκπομπή, ίσως το μυστικό της εξαφάνισης του μικρού αγοριού να κρύβεται πίσω από μία εξομολόγηση στον ιερέα του χωριού.
Οι επικρατέστερες θεωρίες
Μια από τις πιο επικρατέστερες θεωρίες υποστήριξε ότι η εξαφάνιση του Γιωργάκη συνδέεται με μια σειρά από παρόμοιες εξαφανίσεις μικρών παιδιών στην Πελοπόννησο την περίοδο 1980-1990.
Το 1981 εξαφανίστηκε η 2χρονη Άννα στη Μάνη, το 1985 ο 6χρονος Μιχάλης στην Αρκαδία και το 1989 ο Νεκτάριος στη Μεσσηνία. Οι συνθήκες εξαφάνισης όλων των παιδιών ήταν παρόμοιες, ενώ ποτέ δεν βρέθηκε κάποιο ίχνος ή κάποιο ισχυρό στοιχείο.