Χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθειά σας σε ένα θέμα που έχει προκύψει και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι ήμουν πάντα μπέσα και ειλικρινής με τους γύρω μου και πιο πολύ με τους φίλους μου και δεν έπαιξα βρώμικο παιχνίδι πότε και σε κανέναν σε αντίθεση με κάποια «δικά» μου άτομα, του οικείου μου περιβάλλοντος που μου την «έφεραν» κανονικότατα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: Με λένε Αγγελική, είμαι 32 χρονών και μόνη μαμά ενός πανέμορφου αγοριού. Είχα την ατυχία πριν από λίγους μήνες να μείνω χήρα. Έχασα τον άντρα μου ξαφνικά μία μέρα σε εργατικό ατύχημα κι ακόμα δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Ήμασταν στην καλύτερη φάση της ζωής μας: ήμασταν και οι δύο υγιείς, είχαμε τις δουλειές μας, ο ένας τον άλλο, το παιδάκι μας που λατρεύαμε και πάνω που είχαμε αρχίσει να ετοιμάζουμε τη βάφτιση «έφυγε» με αυτόν τον τόσο τραγικό τρόπο. Δεν το έχω ξεπεράσει και πιστεύω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.
Από τη στιγμή που «έφυγε» θεώρησα χρέος μου να δώσω το όνομα του στο παιδί μας. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για αυτό τον τόσο υπέροχο άνθρωπο. Θέλω όταν κάποτε ρωτήσουν το παιδί μου γιατί το λένε Μενέλαο να πει ότι πήρε το όνομα του μπαμπά του που δεν είναι πια στη ζωή και να τιμήσει το όνομα αυτό όπως το τιμούσε και ο μπαμπάς του.
Εν τω μεταξύ η κουμπάρα που είναι καλή μου φίλη εδώ και 15 χρόνια, είναι έγκυος και περιμένει αγοράκι. Έχω χαρεί πάρα πολύ για εκείνη γιατί ξέρω ότι πάλευαν καιρό με τον άντρα της να κάνουν παιδάκι αλλά λόγω κάποιων προβλημάτων δεν μπορούσαν. Τουλάχιστον τα κατάφεραν και τον άλλο μήνα περιμένουν όλο χαρά τα γεννητούρια.
Ανέκαθεν με τη φίλη μου αυτή λέγαμε ότι πρέπει να επισφραγίσουμε τη φιλία μας και με μία κουμπαριά και αφού δεν έτυχε να παντρέψει αυτή εμένα ή να παντρέψω εγώ εκείνη κανονίσαμε να μου βαφτίσει το παιδί. Ευτυχώς τη συμπαθούσε πολύ και ο άντρας μου όσο ζούσε και δεν έφερε αντίρρηση.
Μέχρι εδώ είμαστε καλά. Αλλού είναι το θέμα. Τις προάλλες που μπήκα στο Facebook, είδα μία ανάρτηση που έκανε η κουμπάρα μου και κυριολεκτικά μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι: «Το παιδάκι μας σύντομα θα έρθει στη ζωή και ανυπομονούμε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο να το σφίξουμε στην αγκαλιά μας. Ο μικρός μας Μενέλαος είναι για εμάς, όλος ο κόσμος. Ωραίο όνομα για αγοράκι έτσι; Τι λέτε και εσείς; Σας ευχαριστούμε πολύ για τις υπέροχες ευχές σας όλο αυτό το διάστημα. Θα σας κρατάω ενήμερους… Ραντεβού στο μαιευτήριο».
Μπα; Διάβασα καλά; Μενέλαο θα το βγάλεις και εσύ κουμπαρίτσα όπως θα βγάλεις και το βαφτιστήρι σου; Όπως έλεγαν και τον άντρα μου; Πολλοί Μενέλαοι μαζευτήκαμε. Χαθήκανε τα ονόματα; Τόση ζήλια πια στον κόσμο; Δεν θα βγάλει τη μάνα της, τον πατέρα της, τα πεθερικά της και θα βγάλει το όνομα που εγώ επέλεξα και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό λόγο; Τι να πω; Δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ…
Κάνοντας μία αναδρομή πίσω στο παρελθόν συνειδητοποιώ ότι πάντα με ζήλευε. Ήμουν πάντα πιο όμορφη, πιο χαριτωμένη και πιο κομψή από εκείνη. Ήρθε στο σχολείο μας στη Γ’ Λυκείου, περάσαμε στην ίδια σχολή και πάντα τη θυμάμαι να βράζει στο ζουμί της όταν κάποιο αγόρι που της άρεσε ερχόταν πρώτα να μιλήσει σε μένα και μετά σε εκείνη. Και τώρα βρήκε τρόπο να πάρει το αίμα της πίσω «χτυπώντας» με στην ουσία εκεί που πονάω.
Δεν επέλεξε το Κώστας, το Γιάννης, το Μιχάλης, το Γιώργος ή το Βαγγέλης που είναι πιο συνηθισμένα ονόματα. Επέλεξε το Μενέλαος. Δεν είναι και τόσο τυχαίο πιστεύω. Μήπως την πήρε ο πόνος να τιμήσει τον κουμπάρο της που πέθανε; Δεν νομίζω. Τόση αδυναμία του είχε πια; Πότε πρόλαβε; Δεν σας κρύβω ότι μου πέρασε και κάτι από το μυαλό που δεν είναι σωστό αλλά θα σας το πω. Μήπως τα είχανε κρυφά με τον άντρα μου και θέλει να τιμήσει το θανόντα εραστή της δίνοντας το όνομά του στο παιδί της; Αν ισχύει κάτι τέτοιο και είναι το παιδί της παιδί του; Θα μου πείτε τι βάζω με το νου μου αλλά βρίσκω πολύ περίεργη την επιλογή της και δεν μπορώ παρά να αφρίζω. Αν με ρωτούσε, αν το συζητούσε μαζί μου ίσως να μην είχα στραβώσει έτσι. Αυτό το τετελεσμένο, όμως, αυτό το «Χαχα σας την έσκασα» με ενοχλεί απίστευτα. Μάλλον το κάνει επίτηδες για να με τσιγκλίσει.
Όπως καταλαβαίνετε αυτή η κουμπαριά δεν πρόκειται να γίνει. Δεν θέλω κουμπάρα μου εγώ μία τέτοια γυναίκα, πονηρή, ζηλιάρα, ύπουλη. Από την άλλη σκέφτομαι, μήπως υπερβάλλω; Τί λέτε; Να κόψω μαζί της;
Αγγελική