Ήμασταν μαζί λίγο καιρό αλλά δεν το περίμενα ποτέ ότι θα μου την «έφερνε» έτσι. Είναι μια πανέμορφη κοπέλα 20 χρονών που εργάζεται ως κομμώτρια. Εκεί πρωτοσυναντηθήκαμε, στο κομμωτήριο που εργαζόταν. Πήγα για το καθιερωμένο μου κούρεμα. Εκείνη μόλις είχε τελειώσει τη σχολή και είχε πιάσει δουλειά.
Είμαι 24 χρονών προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών. Δεν θα έλεγα ότι είμαι από τους πιο εμφανίσιμους γι’ αυτό και τα έχασα όταν έδειξε ενδιαφέρον για μένα και άρχισε να με φλερτάρει. Ποτέ δεν πίστευα ότι μια κοπέλα σαν εκείνη θα γύρναγε να μου ρίξει δεύτερη ματιά, όμως το έκανε και όχι μόνο το έκανε, αλλά την επόμενη φορά που πήγα, με θυμόταν και άφησε τους πελάτες της να περιμένουν μόνο και μόνο για να περάσει λίγη ώρα παραπάνω μαζί μου. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και την επόμενη μέρα, που της ζήτησα να βγούμε, δέχτηκε αμέσως.
Έτσι ξεκίνησε η σχέση μας. Με τις καλύτερες προδιαγραφές. Με πολλές ελπίδες και πολλά όνειρα. Γρήγορα γνώρισε και την οικογένειά μου, τους γονείς μου και τα δύο αδέρφια μου. Έχω έναν αδερφό μεγαλύτερο που είναι 27 ετών και ένα μικρότερο 22. Και οι δύο τη συμπάθησαν. Τους συμπάθησε και τους δύο.
Λίγες μέρες μετά την πρώτη γνωριμία της με την οικογένειά μου άρχισε κάπως να απομακρύνεται. Εκεί που ήμασταν κάθε μέρα μαζί, τηλέφωνα, μηνυματάκια, ανυπομονησία, πότε θα βρεθούμε, άρχισε κάπως να με αποφεύγει. Προβλήματα και τσακωμούς δεν είχαμε. Το σεξ ήταν καταπληκτικό κι όλα πήγαιναν μια χαρά.
Κάπως έτσι πέρασαν δύο μήνες. Στο διάστημα αυτό βρεθήκαμε μόνο 4 φορές. Προσπαθούσα με κάθε τρόπο να κρατήσω επαφή, να μάθω τι συμβαίνει, αλλά δεν με άφηνε.
Προκειμένου να δώσω μια νέα πνοή στη σχέση μας και να έρθουμε και πάλι κοντά, έκλεισα weekend σε ένα πανάκριβο resort με τζάκι, εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα, σπα, σάουνα, πρωινό και δείπνο με αισθησιακή μουσική και κεριά. Καταξοδεύτηκα αλλά δεν με ένοιαζε. Το τελευταίο που ήθελα ήταν να τη χάσω. Σκόπευα να της κάνω πρόταση γάμου…
Τελικά πήγαμε όπως το είχαμε προγραμματίσει, αλλά εξακολουθούσε να είναι απόμακρη. Το βράδυ, την ώρα του δείπνου, πάνω που ήμουν έτοιμος να βγάλω το δαχτυλίδι από την τσέπη μου, μάλλον κάτι κατάλαβε και μου είπε: «Θέλω να σου πω κάτι. Δεν ήμουν ειλικρινής μαζί σου».
Κι εκεί έσκασε η βόμβα, που λέτε, και ήταν μεγαλύτερη από εκείνες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Το τελευταίο διάστημα παράλληλα με μένα τα είχε και με το μεγάλο μου αδερφό. Είχαν κανονικά σχέση πίσω από την πλάτη μου, έκαναν κανονικότατα σεξ και παθιασμένο απ’ ότι μου έδωσε να καταλάβω και το χειρότερο; Ήταν έγκυος και δεν ήξερε ποιος είναι ο πατέρας. Τελικά την έκπληξη μου την έκανε αυτή.
Από κει και πέρα δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα απ’ όσα είπε παρά μόνο ότι θέλει να την συγχωρέσω και να είμαστε μαζί.
Πως μπόρεσα και ήμουν τόσο βλάκας; Ήμουν έτοιμος να τη ζητήσω σε γάμο κι εκείνη με πρόδωσε με το χειρότερο τρόπο; Και καλά εκείνη, είναι ξένη. Ο αδερφός μου; Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό το ίδιο μου το αίμα; Καμία ηθική; Καθόλου τύψεις; Τίποτα… καμία λογική. Τόσο καιρό πίσω από την πλάτη μου και εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα.
Τι κάνουμε τώρα; Πως προχωράμε; Πως συνεχίζεται η ζωή; Τι θα πούμε στην οικογένειά μας, στους γονείς μας, τον άλλο μας αδελφό; Θα περιμένουμε μέχρι να γεννηθεί για να δούμε ποιος είναι ο πατέρας και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Δεν αντέχω να περιμένω τόσο. Θέλω να ξέρω εδώ και τώρα. Αν είναι δικό μου, θα το αναγνωρίσω φυσικά και θα κάνω ο,τι προβλέπει ο νόμος. Εκείνη όμως δεν θέλω να την ξαναδώ ούτε ζωγραφιστή. Ούτε μπορώ ούτε θέλω να τη συγχωρέσω.
Εσείς τί θα κάνατε στη θέση μου;
Γιώργος