Η μάνα μου άφησε τον πατέρα μου πριν 38 χρόνια και άφησε και εμάς, 4 αδέρφια 3, 5, 8 και 10 χρονών το μεγαλύτερο… Μας εγκατέλειψε και έδωσε για υιοθεσία μια ακόμη αδερφή που είχαμε 1,5 έτους. Ήμασταν 5 αδέρφια και μείναμε 4… Ο πατέρας μας είχε ένα δυστύχημα και έμεινε παράλυτος και αυτή αντί να κάτσει να μας μεγαλώσει και να κοιτάξει τον άντρα της μας παράτησε όλους και έφυγε με τον εραστή της και μαζί του έδωσε και την μικρή μας αδερφή για υιοθεσία για να είναι αυτή ελεύθερη να κάνει τη ζωή της… Εμάς μας μεγάλωσε ο πατέρας μας με τον παππού μας γιατί η γιαγιά μας είχε πεθάνει…
Η μητέρα μας εφόσον έφυγε μ’ αυτόν τον άντρα δεν έμεινε ούτε μαζί του… Άλλαξε πολλούς εραστές ώσπου βρήκε έναν και έκανε οικογένεια και δύο παιδιά… Με τον πατέρα μου ποτέ δεν πήραν διαζύγιο αν και το προσπάθησε αυτή αλλά ποτέ δεν το ολοκλήρωσε και έτσι, παρέμειναν έτσι τα πράγματα…
Όταν γέννησε τα άλλα δύο παιδιά της τα έγραψε στου μπαμπά μου το επίθετο και στη δική μας οικογενειακή μερίδα εφόσον στα χαρτιά ήταν ακόμη παντρεμένη με τον πατέρα μου… Μέχρι τώρα που έχει πεθάνει ο μπαμπάς μου έχουν το δικό μας επίθετο τα παιδιά της και αυτή έχει κάνει αίτηση για σύνταξη χηρείας και από το νόμο τη δικαιούται λένε γιατί ποτέ δεν πήραν διαζύγιο…
Πώς μπορώ εγώ νομικά να διεκδικήσω την ακύρωση της σύνταξης και να πάρω το επίθετο του πατέρα μου πίσω από τα παιδιά της εφόσον δεν είναι δικά του; Να σημειώσω ότι και ο δικός τους πατέρας έχει πεθάνει και δεν μπορούμε να κάνουμε αναγνώριση πατρός… Θα κινηθώ νομικά και δικαστικά για όλο αυτό το θέμα γιατί είναι άδικο να βολευτεί αυτή με τη σύνταξη χηρείας εφόσον τον παράτησε στη χειρότερη περίοδο της ζωής του με 4 παιδιά… Τόσα χρόνια έπαιρνε το επίδομα πολυτέκνων και τάιζε τα παιδιά της μ’ αυτά τα χρήματα… Εμείς τα αδέρφια ποτέ μας δεν είδαμε κανένα βοήθημα απ’ αυτήν… Τώρα όλοι μεγαλώσαμε όπως και τα παιδιά της και έχουν οικογένειες και τα παιδιά τους φέρουν το δικό μας επίθετο… Αυτό είναι άδικο για τον πατέρα μου που τυραννήθηκε όλη του τη ζωή να μας μεγαλώσει με μια σύνταξη αναπηρίας που έπαιρνε… Όσο για τα παιδικά μας τραύματα που ζήσαμε όλα τα αδέρφια, αυτά ακόμα μας πονάνε αν και φτάσαμε σε ηλικία πλέον όλοι μας πάνω από 40.
Γι’ αυτό θέλω να πάω δικαστικά γι’ αυτά τα θέματα… Απαλλαγή των παιδιών της από το επίθετό μας και απαλλαγή από τη σύνταξη χηρείας που δεν δικαιούται ουσιαστικά…
Αυτά είχα να πω… Δεν θέλω να μπω σε περαιτέρω… Να σας πω λεπτομέρειες τι περάσαμε εμείς μέχρι να μεγαλώσουμε και να παντρευτούμε γιατί πονάνε πολύ ακόμα αυτές οι αναμνήσεις…
Σας ευχαριστώ πολύ!
Αγάπη