Διάβασα την ιστορία της Μαριαλένας και θέλω να πω, πως είμαι πολύ τυχερή. Οφείλω να σας ομολογήσω ότι τα πεθερικά μου, η αδερφή του συζύγου και όλο το γενεαλογικό του δέντρο, έλεγαν τα χειρότερα για μένα. Επειδή ήμουν 32 ετών χωρισμένη με δύο παιδιά και μεγαλύτερή του, με αποκαλούσαν πόρνη και λίγη και μου το έδειχναν. Ακόμα και τη μέρα του γάμου μας, δημιούργησαν προβλήματα. Μάλιστα μου έκαναν δώρο ένα εντυπωσιακό ψεύτικο δαχτυλίδι δώρο, να δεί ο κόσμος πως με “αγάπησαν” ξαφνικά, ενώ το κορυφαίο ήταν που στη δεξίωση του γάμου, η πεθερά μου, ζήτησε από τον μετρ να της φέρει να πιεί κόνιο!
Ξαφνικά άλλαξε στάση απέναντί μου για να με έχει από κοντά και να ελέγχει για να με ξεπαστρέψει.Μου έκανε πολλά, το ίδιο και η αδερφή του. Ο πατέρας του, πιο πονηρός, χρησιμοποίησε άλλη μέθοδο πιο ανήθικη αλλά μάταια. Οι φίλοι μας, έβλεπαν όσα περνούσαμε και μας στήριζαν πιστεύοντας σε εμάς. Έκανα 5 χρόνια υπομονή ανέχτηκα πολλά και δεν σας κρύβω πως πολλές φορές σκέφτηκα να χωρίσω για να βρω την ησυχία μου εγώ και τα παιδιά μου και ο καλός μου να με ξεπεράσει και να βρεί μια κοπέλα να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Ίσως ήταν καλύτερα, σκεφτόμουν. Ώσπου συνειδητοποίησα πως το πρόβλημά τους, δεν ήμουν εγώ.
Το πρόβλημά τους, ήταν που η όλη κατάσταση τους ξεβόλευε. Δεν είχαν το γιο τους άξιο για τίποτα, τον έβλεπαν σαν τσέπη και επειδή η χορηγία κόπηκε, άλλαξαν τα δεδομένα. Δεν τον υπολόγισαν ποτέ για τίποτα και δεν τους άρεσε που τον έβλεπαν σε καλύτερη κατάσταση από τη δική τους, οπότε εγώ ήμουν το εξιλαστήριο θύμα τους. Θεωρούσαν πως ο γιος τους δεν είχε άποψη και προσωπικότητα και γι αυτό έριχναν ευθύνες σε εμένα, ότι δηλαδή έφταιγα για όλα εγώ και ότι εγώ τον “χειριζόμουν”. Μακάρι να ήξεραν το παιδί τους καλύτερα, θα έτριβαν τα μάτια τους. Αλλά δεν είχαν την ωριμότητα να είναι έστω τυπικοί , παρά συνέχιζαν να παραμένουν ακραίοι μπαστουνόβλαχοι! Δεν είχαν ίχνος κοινωνικής μόρφωσης και δεν ήξεραν να σταθούν στο παιδί τους ούτε να κάνουν υπομονή και να αφήσουν το χρόνο να δείξει αν άξιζα να είμαι στη ζωή του παιδιού τους.
Τελικά ο άντρας μου, έβγαλε τους γονείς του από τη ζωή του, μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες για το αυτονόητο. Δεν είχε την απαίτηση να με αγαπήσουν αλλά απαιτούσε να σέβονται εμένα και τα παιδιά μου. Αν βέβαια ήμουν διάσημη και πλούσια, και 30 χρόνια μεγαλύτερη να ήμουν και 5 παιδιά να είχα, θα με λάτρευαν! Με τον άντρα μου βλέπαμε τα ίδια πράγματα, σεβάστηκα την οικογένειά του κι ας έλεγαν για μένα κι ας μου έκαναν το βίο αβίωτο. Εμένα με ενδιέφερε μόνο η δική του άποψη. Και με τη στάση του αυτή, μου απέδειξε πόσο με αγαπά, με νοιάζεται και με υπολογίζει. Πόσο υποστήριξε την επιλογή του, δηλαδή εμένα και τα παιδιά ΜΑΣ, όπως αποκαλεί τα παιδιά μου.
Αν αναρωτιέστε για τα πεθερικά και την αδερφή του; Κάνουν πως δεν τον ξέρουν στη γειτονιά και δεν του μιλάνε. Του είπαν ξεκάθαρα πως αν δεν με χωρίσει και δεν τους ζητήσει συγγνώμη, δεν θα του ξανανοίξουν τη πόρτα τους. Μόνο που ξεχνάνε πως έχουν και μια κόρη να παντρέψουν. Πως η ζωή είναι στιγμές, είναι μικρή. και δεν ξέρεις πως τα φέρνει!
Άρτεμις