Είμαι και εγώ μια μάνα που κατέληξε να μεγαλώνει μόνη τα τρία της παιδιά με πολύ πόνο και κόπο αλλά πάνω από όλα με ελπίδα στο Θεό ότι θα απονείμει δικαιοσύνη για να σμίξει και πάλι η οικογένεια μας.
Τα πράγματα έχουν ως εξής…Εδώ και 7 χρόνια εγώ με τον άντρα μου μεγαλώναμε την ανήλικη αδελφή μου γιατί η μητέρα μας απεβίωσε όταν η μικρή ήταν τεσσάρων ετών. Όλα αυτά τα χρόνια περάσαμε και όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές. Στο μεταξύ αποκτήσαμε τα τρία παιδάκια μας. Θέλαμε να φτιάξουμε μια μεγάλη οικογένεια. Εξαιτίας κάποιων άσχημων καταστάσεων η αδελφή μου, 11 ετών σήμερα, έπρεπε να πάει να ζήσει με τον βιολογικό της πατέρα. Ωστόσο, εμείς θα εξακολουθούσαμε να είμαστε μέρος της ζωής της. Στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα που έμεινε με το πατέρα μας, μου αποκάλυψε ένα τερατώδες πράγμα. Μου είπε ότι βιαζόταν από τον άντρα μου από τότε που ήταν 6 ετών.
Όπως καταλαβαίνετε έπαθα ισχυρό ΣΟΚ στη σκέψη ότι ο άνθρωπος με τον οποίο είχα επιλέξει να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου έκανε κάτι τόσο εμετικό στην ορφανή αδελφή μου την οποία μεγάλωνε σαν να ήταν δικό μας παιδί. Ο πατέρας των μωρών μου δεν ήταν αυτός που πίστευα! Χωρίς καθαρό νου και μη αξιολογώντας καθόλου την κατάσταση, πήγα και τον κατήγγειλα στις αρχές. Φυσικό και επόμενο ήταν να τον φυλακίσουν. Από τότε έχουν περάσει 6 μήνες. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι εν τέλει η μικρή είχε πει ψέματα.
Φυσικά μου πήραν την κηδεμονία της και την πήγαν σε ίδρυμα για ορφανά. Δεν νιώθω κακία για το παιδί, που λογικά δεν ξέρει τι ακριβώς έχει κάνει με τις πλασματικές της ιστορίες, αλλά τύψεις και ενοχές που δεν πίστεψα τον άντρα μου. Ποτέ στην κοινή ζωή μας δεν με είχε κάνει να νιώσω συναισθηματική ανασφάλεια και φυσικά δεν μου είχε δώσει κίνητρο να σκεφτώ κάτι τόσο αποτρόπαιο για εκείνον. Τα παιδιά μας αναρωτιούνται που είναι ο πατέρας τους, γιατί δεν είναι εδώ, πότε θα επιστρέψει αν τους αγαπά κλπ. Κατέστρεψα τα πάντα εν βρασμώ ψυχής. Στερώ από τα παιδάκια μου τον μπαμπάκα τους και σε εκείνον την θαλπωρή μας, την αγάπη μας.
Νιώθω απαίσια με τον ίδιο μου τον εαυτό και το θέμα είναι ότι εκείνος με συγχωρεί και από πάνω. Μακάρι να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να ελευθερωθεί ο πατέρας των παιδιών μου! Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα;
ΠΟΤΕ μην παίρνετε αποφάσεις με θολωμένο νου, ποτέ μην δράτε μόνο με το συναίσθημα, δεν υπάρχει σωστή κρίση με αυτόν το τρόπο. Κύριε και Θεέ μου βοήθησε μας να σμίξουμε πάλι…
Χριστίνα