Πριν από 42 χρόνια ο τότε σύντροφός μου και εγώ αποφασίσαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι που έχτιζε και τρία χρόνια μετά παντρευτήκαμε. Ήταν μόνος μπαμπάς δύο αγοριών και μιας κόρης. Η πρώην γυναίκα του είχε δικαίωμα να μας επισκέπτεται όποτε ήθελε για να βλέπει τα παιδιά της και η αλήθεια είναι ότι ερχόταν συχνά. Δεδομένου ότι δεν είχα κανένα λόγο να την αντιπαθήσω ή να μην την εμπιστεύομαι αποφάσισα να παραμείνουμε απλά φίλες ώστε να είναι και τα παιδιά μας καλά και να μην έχουν άγχος κάθε φορά που επρόκειτο να συναντηθούμε.
Και εκείνη συμφώνησε και μπορώ να πω ότι τόσα χρόνια μετά είμαστε και οι δύο ευγνώμονες για τη φιλία μας. Ο ένας από τους δύο γιους της διαγνώστηκε με ένα σπάνιο καρκίνο του ήπατος σε ηλικία 23 ετών και με τη μαμά του συνεργαστήκαμε άριστα και στηρίξαμε η μία την άλλη για να τον φροντίσουμε. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Είμαι και εγώ μάνα και καταλαβαίνω. Στάθηκα στο πλευρό της βράχος και θέλω να πιστέψω ότι τη βοήθησα όσο μπορούσα. Πέρυσι το σπίτι της πήρε φωτιά και κάηκε ολοσχερώς. Δεν δίστασα λεπτό. Της είπα από την πρώτη στιγμή να έρθει σπίτι μας να μείνει μαζί μας για όσο χρειαστεί.
Τα παιδιά της είχαν παντρευτεί και έμεναν με τις οικογένειές τους σε μικρά σπίτια. Δυστυχώς δεν υπήρχε χώρος για ένα άτομο ακόμη. Στην αρχή δίστασε, δεν ήθελε αλλά όταν είδε ότι επέμενα τελικά δέχτηκε και σήμερα ζούμε όλοι μαζί νυν και πρώην στο ίδιο σπίτι. Μετά από τόσα χρόνια δεν υπάρχουν ζήλιες, ίντριγκες και όλα τα σχετικά που θα υπήρχαν πιθανότατα σε πιο νεαρές ηλικίες. Ζούμε όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη συντροφικά, είμαστε αγαπημένοι, τα πάμε πολύ καλά και μοιραζόμαστε και τις δουλειές του νοικοκυριού. Ο άντρας μου στην αρχή ήταν πολύ διστακτικός. Όπως καταλαβαίνετε ήταν τελείως ανάποδα τα πράγματα.
Αντί να είμαι διστακτική εγώ και να θέλει εκείνος να τη φιλοξενήσουμε, ήταν εκείνος διστακτικός και εγώ επέμενα να έρθει να μείνει μαζί μας. Δεν το έκανα γιατί θέλω να αποδείξω κάτι. Είναι ένας άνθρωπος ταλαιπωρημένος που δεν με πείραξε ποτέ ούτε μου έκανε κακό, που έχει χάσει το παιδί του και τώρα έχασε και το σπίτι του. Αν μη τι άλλο Χριστούγεννα έρχονται, μέρες χαράς και αγάπης. Με τη νέα χρονιά θα βάλουμε όλοι το χεράκι μας και θα βρούμε ένα καινούργιο σπίτι. Μέχρι τότε θα είμαστε μαζί.
Αλίκη