Καλησπέρα σας. Με λένε Ντίνα, είμαι 52 ετών και χήρα τα τελευταία χρόνια. Υπήρξα παντρεμένη με τον παιδικό μου έρωτα για 22 χρόνια μέχρι που τον έχασα αναπάντεχα πριν από 10 χρόνια.
Η καλύτερή μου φίλη είναι και εκείνη χήρα, αλλά μικρότερο διάστημα από εμένα. Μείναμε μόνες και έρμες να κλαίμε τους μακαρίτες. Αυτή η κατάσταση, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να συνεχιστεί. 10 χρόνια τον κλαίω. Μου λείπει το σεξ, μου λείπει ο έρωτας, μου λείπει η αγκαλιά και το άγγιγμα ενός άντρα.
Η φίλη μου πέρυσι το καλοκαίρι μου πρότεινε να κάνουμε μίνι διακοπές στη Μύκονο. Είχαμε χρόνια να πάμε και μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα. Νοικιάσαμε σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, τα μαζέψαμε και φύγαμε. Ψιλοήταν της τελευταίας στιγμής, αλλά αυτά αξίζουν, έτσι δεν είναι;
Το πρώτο μας βράδυ εκεί ξεσαλώσαμε τελείως. Ήταν λες και θέλαμε να ζήσουμε τη ζωή που στερηθήκαμε τα τελευταία χρόνια ως χήρες. Βάλαμε τα μίνι μας, τα τακούνια μας, τα σέξι εσώρουχα μας, γίναμε ντίρλα και βρεθήκαμε να κάνουμε όργιο μαζί με άλλους δύο άντρες!
Τέτοιο σεξ ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν έχω ξανακάνει στη ζωή μου. Απελευθερώθηκα. Μόλις τελειώσαμε και οι άντρες έφυγαν από το δωμάτιό μας, τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι δεν ξέραμε ούτε καν τα ονόματά τους. Η φίλη μου ούτε που νοιάστηκε: “Ε και τί έγινε; Σεξ θέλαμε να κάνουμε, όχι σχέση”. Και είχε δίκιο μπορώ να πω.
Το απόλαυσα πολύ και από τότε το έκανα σύστημα. Έχω πάει με πολλούς. Άλλοι ήταν αρκετά καλοί και το επαναλάβαμε, ενώ άλλοι όχι και τόσο. Άλλοτε το κάνουμε όλοι μαζί με τη φίλη μου, άλλοτε μόνη μου.
Δεν κάνουμε κακό σε κανέναν. Όλοι μας περνάμε καλά οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αρκετά χρόνια έφαγα κλαίγοντας το συγχωρεμένο. Ώρα να ζήσω! Καμιά φορά που το σκέφτομαι νιώθω τύψεις και σκέφτομαι μήπως το παρακάνω. Πήγα και εγώ από το ένα άκρο στο άλλο. Φοβάμαι μην υποπτευθούν τίποτα και τα παιδιά μου. Μεγάλα, ξε-μεγάλα, έτσι και καταλάβουν κάτι κάηκα. Τί λέτε;
Ντίνα