Για να ζεις την στιγμή, πρέπει να μπορείς να ονειρεύεσαι και να ξέρεις τι πραγματικά θέλεις από την ζωή αλλά και να αναζητείς την καλή πλευρά της κάθε μέρα. Συναντήσαμε αυτήν την πραγματική συγκινητική ιστορία για μια ηλικιωμένη που ακολούθησε τα όνειρά της μέχρι το τέλος – και έτσι η ζωή της έγινε πιο πλούσια.
‘Σε μια από τις ομιλίες του ο καθηγητής μας είπε ότι είχαμε μια νέα συμφοιτήτρια στην ομάδα. Εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα ελαφρό χτύπημα στον ώμο. Γυρίζοντας είδα μια λεπτή μικροσκοπική ηλικιωμένη κυρία και μου χαμογελούσε με τέτοια ειλικρίνεια που αμέσως φωτίστηκε και το δικό μου πρόσωπο.
“ Γεια σου καλή μου! Το όνομά μου είναι Rose και είμαι 87 χρονών” , είπε. “Μπορώ να καθίσω;”
Χαμογέλασα και έκανα πιο πέρα για να κάνω χώρο. Ήθελα να αστειευτώ ξαφνικά.
‘Βέβαια, καθίστε, τι σας φέρνει εδώ στο πανεπιστήμιο, στην ηλικία σας;’
“Βέβαια, είμαι εδώ για να συναντήσω ένα πλούσιο σύζυγο και να κάνω ένα τσούρμο παιδιά” είπε η ηλικιωμένη και μου έκλεισε το μάτι.
‘Αλήθεια; Άρχισα να την συμπαθώ όλο και πιο πολύ.”
“Αλλά σοβαρά, πάντα ήθελα να πάρω ανώτερη μόρφωση και τώρα να μαι εδώ” απάντησε η Rose.
Μετά την διάλεξη πήγαμε στην καφετέρια και φάγαμε μαζί μεσημεριανό. Από τότε τρώγαμε μαζί κάθε βράδυ για τρεις μήνες. Η Rose έγινε η ψυχή του κάθε πάρτι και όλοι οι φοιτητές της μιλούσαν χωρίς ποτέ να δείξουν έχθρα ή κακία.
Στο τέλος του εξαμήνου, η Rose προσκλήθηκε να πει λίγα λόγια στην τελετή της αποφοίτησης. Καθώς ανέβαινε στο βήμα έπεσαν τα χαρτάκια όπου είχε γραμμένο τον λόγο. Αμήχανα η Rose προσπάθησε να τα μαζέψει αλλά δεν κατάφερε να τα βρει όλα.
“Λυπάμαι, αλλά έγινα αφηρημένη τα τελευταία χρόνια. Για χάρη του άνδρα μου σταμάτησα να πίνω μπύρα έτσι τώρα μεθώ πιο γρήγορα – με ουίσκι,” αστειεύτηκε.
Δεν θα καταφέρω ποτέ να βάλω τις σημειώσεις μου στη σειρά έτσι απλά θα πω ότι σκέφτομαι.”
Όταν τα γέλια σταμάτησαν, έβηξε και άρχισε τον λόγο της.
“Σταματάμε να παίζουμε γιατί μεγαλώνουμε. Μεγαλώνουμε γιατί σταματάμε να παίζουμε. Υπάρχουν μόνο τέσσερα μυστικά για να μένετε νέοι, να είστε ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι. Πρέπει να χαμογελάτε κάθε μέρα και να μην παίρνετε την ζωή πολύ σοβαρά. Χρειάζεται να έχετε όνειρα. Όταν σταματήσετε να ονειρεύεστε, πεθαίνετε. Υπάρχουν ήδη τόσοι άνθρωποι γύρω μας που έχουν πεθάνει και ούτε που το κατάλαβαν.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να γερνάει κανείς και στο να ωριμάζει.
Αν είστε 19 χρονών και κάθεστε στον καναπέ και δεν κάνετε τίποτα θα φτάσετε στα 20. Εάν εγώ καθίσω στον καναπέ και δεν κάνω τίποτα για ένα χρόνο θα φτάσω στα 88. Είναι αρκετά εύκολο να μεγαλώσεις ηλικιακά. Δεν χρειάζεται να έχουμε ταλέντο ή χάρισμα για αυτό. Έχεις χάρισμα όταν ξέρεις πως να ανακαλύψεις νέες ευκαιρίες που σου δίνουν την δυνατότητα να αλλάξεις τον εαυτό σου. Μην μετανοιώνετε για τίποτα. Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν μετανιώνουν για αυτά που έκαναν αλλά για αυτά που δεν έκαναν.
Οι μόνοι άνθρωποι που φοβούνται να πεθάνουν είναι αυτοί που έχουν πολλές ενοχές”.
Η ηλικιωμένη τελείωσε τον λόγο της με μια φράση που κανονικά συναντάται σε γράμματα – Ευχές, Rose.” και επέστρεψε στην θέση της. Όλοι ήταν αμίλητοι και προσπαθούσαν να καταλάβουν αυτά που άκουσαν.
Ένα χρόνο μετά η Rose πήρε το πτυχίο που πάντα ονειρευόταν. Μια εβδομάδα μετά πέθανε ήσυχα στον ύπνο της. Πάνω από δυο χιλιάδες φοιτητές πήγαν στην κηδεία της.
Τίμησαν την μνήμη αυτής της γεμάτης σπίθα γυναίκας που είχε δείξει με το προσωπικό της παράδειγμα ότι δεν είναι ποτέ αργά να γίνεις αυτός που θέλεις.
Είναι εύκολο να γεράσεις. Το να γεράσεις είναι αναπόφευκτο αλλά το να ωριμάσεις – είναι θέμα επιλογής.
Επιμέλεια κειμένου: tilestwra.com