Σου έχει τύχει να είσαι εκεί και να μην είσαι; Στα meeting που κάνουμε στη δουλειά, όσο συζητάμε για θέματα που αφορούν τη δουλειά, μια χαρά συγκεντρωμένη είμαι. Μόλις το θέμα της συζήτησης μετατοπιστεί και επικεντρωθεί σε πράγματα που δεν σχετίζονται άμεσα με εμένα ή τη δουλειά μου, παραδέχομαι ότι το μυαλό μου περιπλανιέται σε εκκρεμότητες, που έχω αφήσει: Σιδέρωμα, σούπερ μάρκετ, φαγητό και διάφορα άλλα.
Το σώμα μου δηλαδή είναι εκεί, αλλά το μυαλό μου φεύγει!
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε πολλούς γάμους. Καθώς τα χρόνια περνούν, πολλοί σύζυγοι εξακολουθούν να φέρονται και να ενεργούν σαν σύζυγοι, αλλά επί της ουσίας να μην είναι. Αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ένας σύζυγος ή μία σύζυγος δεν χρειάζεται να ετοιμάσει υπό την κυριολεκτική έννοια τις βαλίτσες του/της και να φύγει, για να αφήσει ένα γάμο. Μπορεί να παραιτηθεί από το γάμο χωρίς όμως το στοιχείο της φυσικής εγκατάλειψης!
Δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι είναι εξίσου άσχημο όταν ο ένας από τους δύο εγκαταλείπει το σπίτι του κυριολεκτικά και φεύγει. Είναι τραγικό. Η παρουσία και η συμμετοχή ενός συζύγου στα θέματα του σπιτιού και στην οικογενειακή ζωή είναι πολύ σημαντική, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά. Καμιά φορά είναι ωστόσο προτιμότερο να αποχωρήσει με την κανονική έννοια, παρά να είναι εκεί και να μην είναι!
Ήμουν παντρεμένη 10 χρόνια με τον πρώην σύζυγό μου. Ήμουν εγώ εκείνη που τελικά αποφάσισα να σηκωθώ και να φύγω. Εκείνος είχε «φύγει» χρόνια πριν.
Όλα ξεκίνησαν με ασχολίες, που σταδιακά έγιναν πιο σημαντικές από την οικογένειά του. Στην αρχή ήταν χόμπι, φίλοι, ακόμη και η…σαγηνευτική πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση που πάντα είχε τον τρόπο της να τον παρασύρει και να τον διασκεδάζει. Οι ταινίες πορνό ήταν πιο ενδιαφέρουσες από τη σάρκα και το αίμα που βρισκόταν στο κρεβάτι του. Το διαδίκτυο υπερίσχυε της αλληλεπίδρασης με τα παιδιά του. Δεν ήθελε να καθόμαστε όπως όλα τα ζευγάρια να κουβεντιάζουμε πώς ήταν η μέρα μας.
Ήταν εκεί, αλλά είχε φύγει. Το έβλεπα ότι είχε φύγει.
Ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς θα σπεύσετε να με κατηγορήσετε ότι εγώ φταίω για όλα και ότι ήταν δικό μου το λάθος που χωρίσαμε. Δεν θα έπρεπε καν να συζητάω απ’ ότι φαίνεται για τους λογαριασμούς, την πρόοδο των παιδιών, δεν θα έπρεπε να του ζητάω βοήθεια, δεν θα έπρεπε να αποζητώ την προσοχή του. Θα έπρεπε απλά να σκύβω το κεφάλι και να λέω «Ναι» σε όλα, να τον υπηρετώ, να τον φροντίζω ακόμη κι αν αδιαφορεί για μένα.
Συγνώμη, αλλά αρνούμαι!
Ο γάμος είναι συνεργασία, μια σχέση αμφίδρομη. Όλοι έχουμε τις στιγμές μας και μπαίνοντας στο σπίτι ψάχνουμε να ξεσπάσουμε κάπου τα νεύρα μας αλλά ως επί το πλείστον η αγάπη, ο σεβασμός, η επικοινωνία και η προσπάθεια επικρατούν και βάζουν στην άκρη όλα τα κακά. Δεν αρκεί ο ένας σύζυγος να κρατήσει ζωντανό το γάμο, αλλά αυτός ο ένας σύζυγος αρκεί για να τερματίσει ένα γάμο!
Ένα χαρτί που λέει ότι είσαι παντρεμένος/η δεν λέει τίποτα. Το να αγνοείς, να παραμελείς, να αποφεύγεις και να μην υποστηρίζεις το έτερόν σου ήμισυ δεν είναι γάμος. Είναι μια βολική επιλογή για τον ένα σύντροφο, που γίνεται ανεκτή από τον άλλο, ο οποίος καταπίνει την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του για δίκαιη μεταχείριση ως σύζυγος!
Με άφησε όταν αποφάσισε ότι ήμουν αόρατη.
Με άφησε για να μπορεί να φλερτάρει με τις συναδέλφους του και να τραβάει βιντεάκια πορνό με την ερωμένη του.
Με άφησε όταν όλες οι ευθύνες του σπιτιού και των παιδιών μας έπεφταν στους ώμους μου.
Με άφησε όταν οι σωματικές και συναισθηματικές μου ανάγκες δεν είχαν πλέον σημασία.
Με άφησε όταν προτιμούσε να κάνει όλα τα άλλα παρά να περνάει χρόνο με τη γυναίκα του.
Δεν είχε να κάνει με μένα, αλλά με μας, το οποίο δεν υπήρχε πια. Έκανε μια επιλογή: να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του και ο γάμος μας δεν ήταν ανάμεσά τους.
Μια δημοφιλής ερώτηση που τίθεται στο διαζευγμένο ζευγάρι είναι “ποιος έφυγε;”. Αυτό εξαρτάται! Μερικές φορές είναι το πρόσωπο που πακετάρει τα πράγματά του και φεύγει. Άλλες φορές, είναι το πρόσωπο που δεν νοιάζεται πια.
Το πραγματικό ερώτημα είναι “ποιος έφυγε…πρώτα;”. Μην είσαι σίγουρη/ος ότι αυτός που έφυγε είναι και αυτός που έφτιαξε βαλίτσες. Μπορεί ο άλλος που έμεινε πίσω να είναι αυτός που «έφυγε» καιρό πριν. Ο πρώην και εγώ συνεχίσαμε να μοιραζόμαστε το σπίτι μας χρόνια αφού «έφυγε». Το ρεύμα κόπηκε, αλλά η ασφάλεια είχε πέσει χρόνια πριν. Έκανα το βήμα και έφυγα. Με τα φώτα σβηστά. Δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να σηκώσω την ασφάλεια.
Πηγή: divorcedmoms.com