Καλησπέρα σε όλους. Διαβάζω τακτικά τις ιστορίες σας και εδώ και καιρό ήθελα να γράψω και τη δική μου αλλά δίσταζα.
Πριν από 5 χρόνια έκανα σχέση με έναν άντρα, η οποία δεν κράτησε ούτε ένα χρόνο. Όπως αποδείχθηκε, στην αρχή κιόλας της σχέσης έμεινα έγκυος και το έμαθα όταν πήγα στο νοσοκομείο με πόνους γέννας που εγώ νόμιζα ότι ήταν κολικός εντέρου!
Δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι ήμουν έγκυος! Είχα κανονικά περίοδο και καθόλου κοιλιά. Να φανταστείτε ότι με τον τότε σύντροφό μου κάναμε κανονικά σεξ μέχρι λίγο πριν γεννήσω. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγινε αυτό. 9 μήνες έκανα τα πάντα και δεν είχα ούτε ένα σύμπτωμα εγκυμοσύνης ούτε ναυτίες ούτε εμετούς ούτε πρησμένο στήθος ούτε τίποτα. Τον τελευταίο μόνο μήνα ήταν λίγο η κοιλιά μου πρησμένη, είχα πάρει 3-4 κιλά, αλλά το μυαλό μου δεν πήγε στην εγκυμοσύνη. Είχα κανονικά περίοδο μέχρι τον 8ο.
Την ημέρα εκείνη που πήγα στο νοσοκομείο, ο γιατρός κοίταζε το μόνιτορ και το ξανακοίταγε. Μετά κοίταξε εμένα και μου είπε «Γεννάς». Τόσο απλά. Έφερα στον κόσμο ένα πανέμορφο αγοράκι που ζύγιζε μόλις 2,5 κιλά, υγιέστατο και η οικογένειά μου ήταν το ίδιο ενθουσιασμένη με εμένα. Το σοκ φυσικά ήταν τεράστιο για όλους μας γιατί δεν είχαμε προετοιμαστεί ψυχολογικά αλλά όλα πήγαν καλά.
Όσο χάρηκα εγώ και η οικογένειά μου άλλο τόσο δυσαρεστήθηκε ο σύντροφός μου, ο οποίος έσπευσε να μου πει ότι το παιδί δεν είναι δικό του, ότι το έκανα με κάποιον άλλον και τώρα θέλω να του το φορτώσω και μου ζήτησε να εξαφανιστώ από τη ζωή του και να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ. Εγώ από τη μεριά μου ξέρω καλά με ποιον πήγα και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το παιδί είναι δικό του και μόνο δικό του και ας μη θέλει να το παραδεχτεί. Τον δικαιολογώ μόνο στο ότι του ήρθε και εκείνου κάπως απότομα αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να με αποκαλεί μέσα πουτ@ν@. Στην τελική ας πάει να κάνει dna.
Να φανταστείτε ότι το παιδί σήμερα είναι 5 χρονών και δεν το έχει δει ούτε μία φορά. Λίγους μήνες μετά τη γέννησή του γνώρισε κάποια άλλη με την οποία όχι μόνο παντρεύτηκαν αλλά απέκτησαν και 3 παιδιά. Με μπλόκαρε από παντού και εμένα και την οικογένειά μου για να μην ξέρουμε πού βρίσκεται και τι κάνει αλλά εγώ έφτιαξα ψεύτικο προφίλ στο Facebook και τον παρακολουθώ. Δεν ξέρω πού εργάζεται και που μένει, ξέρω μόνο ότι έκανε οικογένεια και το παίζει ευτυχισμένος με τη νέα του σύζυγο.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να προσλάβω ντετέκτιβ για να τον εντοπίσει και να προχωρήσω δικαστικά, αν δεν δεχτεί να το αναγνωρίσει. Δεν απαιτώ χρήματα παρά μόνο να αναγνωρίσει το παιδί. Το σωστό είναι το παιδί να έχει το επίθετο του μπαμπά του και όχι το δικό μου. Τώρα που είναι μικρό είναι καλά ακόμα τα πράγματα, όταν μεγαλώσει όμως τι αντιμετώπιση θα έχει από συμμαθητές και περίγυρο;
Όχι, δεν θα του κάνω τη χάρη να τον αφήσω να γλιτώσει έτσι. Το παιδί αυτό κατανοώ ότι μας ήρθε ουρανοκατέβατο και εντελώς ξαφνικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φταίει να μεγαλώνει χωρίς πατέρα και να υφίσταται άδικες συμπεριφορές.
Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. Γιατί τα τρία του παιδιά να μεγαλώνουν με τη μαμά και το μπαμπά τους και το δικό μου να μην έχει γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του; Και αυτό παιδί δεν είναι;
Θεοδώρα