Η σιωπή δεν είναι χρυσός. Και όταν ειδικά δεν ξέρεις να μιλήσεις… Όταν είσαι κ στα 17 νομίζεις ότι όταν έρθει η ενηλικίωση θα τελειώσουν τα πρόβληματα σού. Έχεις πάρει ήδη την ζωή για τίς βιοποριστικές ανάγκες της οικογένειας σού πριν ακόμα το καταλάβεις… και έχεις βγει από τα 13 σου στο χώρο εργασίας. Οι όμορφες καμπύλες σου ξεχύνονται πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα κορίτσια και δεν προδίδουν ότι είσαι ακόμα παιδί. Καθώς και το απαράδεκτο περιβάλλον που ζούσες δεν άγγιζε και δεν πονηρευε την ψυχή σου… Βλέπεις το κατηχητικό και η εκκλησία δεν σου έκανε και τόσο κακό παρά τις αντιρρήσεις του σπιτιού σου. Σου έβαλε μέσα σου μια φλόγα που δεν έσβησε ποτέ.
Στα 17 μου λύκειο πια… Δουλειά σπίτι ,σχολείο, παρέες και το αγόρι εκείνο με τα ωραία πράσινα μάτια που του στάθηκα σε όλες τις ταρζανιες του που το θεωρούσα άνθρωπο μου άνοιγε μέτωπα που δεν τα έβλεπα. Ένα φιλί ίσως και κάτι παραπάνω που δεν έμαθα ποτέ με την κοπέλα του ξαδέλφου τού ήταν η αιτία . Στο χώρο του καφέ που δούλευα σε ένα συνοικιακό μέρος της πόλης μου εξυπηρετούσα και τον θείο του και τον ξαδέλφο τού. Πάντα φιλικοί απέναντι μου. Στην πάροδο του χρόνου ήμουν πια η ξαδέλφη και η ανιψιά… Ανάθεμα το σόι τους. . .
Κάποια Σάββατα μαλώμενη με το αγόρι μου, ο θείος και ο ξάδελφος και οι κοπέλες της παρέας τούς πάντα πρόθυμοι να με καλούν για ένα ποτό που απέφευγα αλλά στο τέλος πήγαινα να μην είμαι η ” ξενερωτη ανηψια ξαδέλφη”.
Οι δύο πρώτες φορές ήταν πολύ διασκεδαστικές και με ενθουσιασμό ένιωθα ότι επαιρνα πόντους ότι ανήκω πλέον στην οικογένεια. Η έχθρα στα δύο ξαδέλφια για εκείνο το φιλί είχε λήξει χάρη σε μένα υποτίθεται . Το καλό κορίτσι.
Πέρασαν δύο μήνες είχα ήδη ενσωματωμένο προγράμμα πάντα με όλους αυτούς. Όλα κύλησαν τόσο φυσιολογικα ήταν οικογενεια μου. Δεν ήταν λίγες όμως οι φορές που έβγαινα και μεθούσα με δύο ποτά σε σημείο που το πρωί δεν θυμόμουν τίποτα. Μια αδιαθεσία με έστειλε στο νοσοκομείο να κάνω εξετάσεις . Όταν πήγα να τις παραλάβω η γιατρός μου είπε ” γιατί τόσο μικρό κοριτσάκι περνεις ναρκωτικά;” Ε;;; Πως;;; Ναρκωτικά;; Ποια ναρκωτικά;; Η γλυκοπιοτη βότκα με ρόδι; Είναι ναρκωτικό; Δεν μπόρεσα να αρθρώσω λέξη ένιωσα ότι ήταν μεγάλη προσβολή αυτό που μου είπε… Ανέβηκα στην άλλη γιατρό που μου τις είχε γράψει να τις δει. ” Κανείς καταχρήσεις;; Γιατί;; ” Μα πίνω μόνο “ουρσους” και καπνίζω ένα πακέτο τσιγάρα τρεις μέρες.. τι μου λέτε;”
Η γιατρός με κοίταξε με απογοήτευση κ όλη η όμορφη εικόνα που έβλεπε μπροστά της είχε καταστραφεί πιστεύοντας ότι πήγα να αιτιολόγηθω.
Έφυγα δεν κάθησα να ακούσω.
Τόσο μπερδεμένα όλα στο κεφάλι μου . Τι μου συνέβαινε;;; Κενά κενα κενά κενα κενά κενά κενά κενά κενά !! Ας με βοηθήσει κάποιος τρελαίνομαι !!
Πάω για δουλειά ” πάμε για ποτό ;” “Όχι είμαι αδιάθετη έκανα και εξετάσεις δεν είμαι τόσο καλά θείε”
Μετά από μια εβδομάδα. ” Πάμε για ένα χαλαρό μωρέ ; Εσύ δεν θα πιεις … Εμείς θα πιούμε για σένα ”
Ας είναι είπα.. πάμε…
Και πάμε …
Ούτε μισό δεν ήπια… Ένιωσα ζαλάδα και ήθελα να πάω σπίτι … ” Θέλω να πάω σπίτι ‘” _” ναι θα σε πάμε μπες στο αμάξι ξάπλωσε θα κάνουμε ένα τσιγάρο και φεύγουμε ”
Ξαπλώνω στα πίσω καθίσματα… Έρχεται ο ξάδελφος πρώτα πίσω … Αισθάνομαι το ύφασμα να ανεβαίνει παγώνω.. τραβάει το εσώρουχο και βάζει το δάχτυλο με δύναμη μέσα μου … Ουρλιάζω !!!! ” Συγνώμη έχω πιει δεν θα ξανά γίνει ” έντρομος βγαίνει από το αυτοκίνητο. ” Την πάμε σπίτι είναι ξύπνια ” με αφήνουν σπίτι.. κατεβαίνω τα σκαλιά σαν κουρέλι…. ξαπλώνω στο κρεβάτι ανάσκελα και στο ταβάνι έρχονται τα κενά… στο ποτό μου είχαν ρίξει κάτι … Να τα τα κενά… Το κούμπωμα του σουτιέν , χείλη να με φιλάνε, χέρια να με αγγίζουν … Πράξη;; Υπήρξε και πράξη;; Χριστέ υπήρξαν αυτές οι εικόνες αποκλείεται να μην είχε προχωρήσει και πράξη… !!! Ξύνομαι παντού ματώνω και βλέπω μελανιές που δεν μπορούσα πριν μέρες να εξηγήσω…
Την επόμενη χώρις να χάσω χρόνο πάω στο θείο … Του τα λέω και με τα λεγόμενα του, μου παραδέχεται ότι ο ξάδελφος έχει αισθήματα για μένα αλλά το διαχειρίστηκε λάθος απλά πιστεύε ότι όταν έφευγα μαζί του ότι συναινούσα.. ότι καταλάβαινα ότι ήξερα…. Μα είναι δυνατόν να ήξερα όταν δεν θυμόμουν τίποτα;;; Ότι αυτά τα τρία ποτά ήταν τα σωτήρια για μένα για να ξεχνώ τα πρόβληματα της οικογένειας μου και να κοιμάμαι;; Πως λοιπόν να ήξερα;; Ότι εν αγνοία μου ήμουν προϊόν βιασμού;; Όταν εν αγνοία σου έρχονται σε σεξουαλική επαφή μαζί σου δεν είναι βιασμός;;
” Να τον προκαλέσεις να τσακωθείτε κοντά σε κόσμο και να καλέσεις την αστυνομία να του κάνεις μήνυση , εγώ θα είμαι πάντα δίπλα Σου …”
” Σε ευχαριστώ θείε μου σαγαπαω καλυτερα και από παιδί σου νιώθω”
Και έτσι έγινε… Το ίδιο βράδυ βέβαια δεν ήρθε εκεί που του είπα μέσα στο μαγαζί και μου την έστησε στην επόμενη γωνία της επιστροφής για το σπίτι… Ακολούθησε μεγάλος διαπληκτισμος … Πήγα έντρομη σπίτι και την επόμενη πήγα με την αδελφή μου στην αστυνομία…
Κατήγγειλα ότι εκείνο το βράδυ έγινε η επίθεση και ο βιασμός αποκρύπτοντας την ντροπή μου για τα παραπάνω. Η σιωπή μου για το τι θα πουν οι έξω. Το κοριτσάκι του μπαρ… Ξέρεις…. με όλη την απαξίωση του επαγγέλματος…
Οι καταθέσεις μια πίσω από την άλλη … Όλες κατά μου … Ελάχιστες πέραν του χώρου εργασίας μου μιλούσαν για τα καλύτερα για μένα… Αυτός μέχρι και ότι είχαμε σχέση στήριξε σεξουαλική … Και ο θείος μετά από όλα αυτά άφαντος….. Ήταν οδηγός βλέπεις… Έφυγε για Βουλγαρία… Οργανωμένο το έγκλημα… Συνειδητοποίησα ότι αυτός το έκανε και ο ανιψιός του απλα ακολουθούσε στο ” πουτανακι”….
Η ντροπή που ακολούθησε αναπάντεχη … Δίπλα μου μόνο ένας φίλος αστυνομικός έντιμος … Που με το φιλότιμο του με ανάγκασε να του τα πω όλα . . Με συμβουλεύσε ότι ήταν λάθος η διαχειριση ότι θα βρεθώ και ενοχη να ανακαλέσω την μήνυση όσο πιο γρήγορα γίνεται και θα είναι δίπλα μου σε όλα. Να πάρω τα ελαφρυντικά τώρα που είμαι ανήλικη. Και όντως μέχρι σήμερα παραμένει φίλος μου σε όλα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν καταστροφικά αλκοόλ χάπια χάπια αλκοόλ…
Ξέρεις δεν κατάφερα να μισήσω κάνενα από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας γιατί πάντα θεωρούσα ότι εγώ έφταιγα … Τι δουλειά είχα με αυτούς να πηγαίνω για ποτό; Γιατί δεν ήμουν με το αγόρι μου; Γιατί δεν ήμουν μαζεμένη σπίτι μου να με πάρει στα σοβαρά να με παντρευτεί; Τι με έκανε να πιστεύω ότι αν γίνω συμπαθής στο σόι του θα με θέλει και η μάνα του ο πατέρας του και τα αδέλφια τού;
Μόνο πόνο πικρία και θλίψη …
Δεν είχα βλέπεις ένα σωστό πατέρα έναν αδελφό να παλέψει για την τιμή και την υπόληψη μου… Και αν ήταν ;; Θα τους σκότωναν.. και ;; Η βία θα έφερνε και άλλη βία…
Ήταν το πρώτο και το τελευταίο γεγονός στη ζωή μου που σιώπησα που κατέβασα κεφάλι ρολά που άφησα την γη να με καταπιεί.
Η φλόγα της πίστης μου και της αγάπης μου στο θεό που δεν με εγκατέλειψε ποτέ φούντωσε ακόμα πιο πολύ… Και σε κάθε δυσκολία μου η ψυχή μου παρέμεινε αλοβητη…
Και ας έπεσα πάντα με σήκωνε…
Και βγήκα από όλα αυτά…
Σήμερα ευχαριστω το θεό για όσα με στήριξε και κατάφερα ❣️
Θεέ μου σου είμαι ευγνώμων ❣️
Νότα