Το 2006 που κυκλοφόρησε ο δίσκος του Διάφανος, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραφε σε αυτόν, μεταξύ πολλών άλλων σπουδαίων στίχων, και έναν στίχο για τα Τέμπη που τραγούδησε ο Σωκράτης Μάλαμας, που από προχθές έχει γίνει το σύμβολο μιας αβάσταχτης εθνικής τραγωδίας.
Οι στίχοι:
Μες την κοιλά όπως τα λέω μες την κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας γέρο όπως τα λέω είναι ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος
Που πίνει από όπως τα λέω που πίνει απ’ το θολό νερό
του ποταμού το ιερό
Πίνει κι απλώ, όπως τα λέω, πίνει κι απλώνει ρίζωμα
βαθιά μέσα στα ανείπωτα
Κι όποτε παά όπως τα λέω κι όποτε παίρνει ανάποδες
γέρνει και πέφτει στις γραμμές
Πιάνει το τρέ όπως τα λέω πιάνει το τρένο από τ’ αυτί
«Μην την περνάς τη Γευγελή»
Μένα μου το, όπως τα λέω, μένα μου το ‘πε ο Πηνειός
το μυστικό ο φλύαρος
Πως ήταν α όπως τα λέω πως ήταν άνθρωπος παλιά
κι είχε παιδιά στην ξενιτιά