Στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία Τριπόλεως τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία για τον υποσμηναγό Μάριο-Μιχαήλ Τουρούτσικα, που έφυγε από τη ζωή κατά τη συντριβή του Phantom στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Ανδραβίδας τη Δευτέρα.
Τραγικές φιγούρες οι γονείς του που έφτασαν στο ναό κρατώντας τη φωτογραφία του παιδιού τους, ενώ συγκλόνισε ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Τουρούτσικας, ο οποίος δεν μπόρεσε να κρύψει τον πόνο, όταν έφτασε το φέρετρο, φωνάζοντας «παιδί μου».
«Παιδί μου!» – Η κραυγή του πατέρα του Τουρούτσικα όταν έφτασε το φέρετρο
https://www.youtube.com/watch?v=bjbk77vbBp0
Αμέσως στη μητέρα του υποσμηναγού δόθηκε νερό ενώ δημιουργήθηκε χώρος για να πάρει μια ανάσα, ενώ στο σημείο έφτασε και ασθενοφόρο.
Κηδεία Μάριου Μιχαήλ Τουρούτσικα: Λιποθύμησε η μητέρα του
Την ώρα που ξεκινούσαν οι επικήδειοι, οι φίλοι και συνάδελφοι του Μάριου στην Πολεμική Αεροπορία, αυτοί που κράτησαν το φέρετρό του, εκείνοι που στάθηκαν στις τέσσερις γωνίες του μέσα στο ναό κατά τη διάρκεια της τελετής, έσπασαν και δάκρυσαν,
Ο συγκλονιστικός επικήδειος της μητέρας του Μάριου – Μιχαήλ Τουρούτσικα
«Το παιδί μου έφυγε από κοντά τόσο νωρίς. Μάριε αγόρι μου, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, ποτέ δεν με είχες στεναχωρήσει για ποτέ και για τίποτα. Αξιοπρεπής και εργατικός, δοτικός σε όλους. Ήσουν ο γιος που θα ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της. Ο καλύτερος αδελφός για τα αδέρφια σου. Ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου, τη Ζωή μας. Έγινες ο Ίκαρος της καρδίας μας, ο ήρωας που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε» ανέφερε στον επικήδειό της η μητέρα του υποσμηναγού.
Και συνέχισε: «Όλη η Ελλάδα φωνάζει αθάνατος. Για μένα ήσουν και θα είσαι το παιδί μου. Ο άγγελός μου που θαύμαζα. Και πόσο να ήξερες πόσο θα μου λείψεις. Και τέλος, δύο στίχους στον Μάριο, στον Στάθη και τους πιλότους που χάθηκαν: ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός. Καλό ταξίδι αγόρι μου γλυκό, καλό παράδεισο αστέρι και όσο θα αναπνέω δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ο γιος μου ήταν ο υποσμηναγός Μάριος-Μιχαήλ, πέθανε υπέρ πατρίδος. Αθάνατος».
«Σαν νέος άνθρωπος, τα έγραψα χθες το βράδυ αυτά, είχε καταφέρει να πετύχει κάτι δύσκολο. Κάτι που δεν είναι εφικτό για τους περισσότερους. Να εκμηδενήσει το «εγώ» από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το «εμείς». Δεν εγκατέλειψε και δεν συνέκρινε την Ελλάδα με καμία άλλη χώρα. Μακάρι να τον μνημονεύει η πατρίδα κάπου – κάπου. «Πατέρα η Ελλάδα δεν μου χρωστάει, εγώ χρωστάω» είπε μεταξύ άλλων ο πατέρας του.