Μπορεί η τελευταία επιθυμία του Νίκου Ξανθόπουλου να ταφεί στον επίγειο παράδεισο που είχε δημιουργήσει, μαζί με την πολυαγαπημένη του σύζυγο Εριφύλη στην Παιανία να μην μπορεί να πραγματοποιηθεί, ωστόσο ο ίδιος είχε φροντίσει να αποκαλύψει στους διαδικτυακούς του φίλους το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής που είχε φτιάξει και φρόντιζε να γιορτάζει κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου.
Το κτήμα της Παιανίας αποτέλεσε για τον Νίκο Ξανθόπουλου πηγή ζωής, καθώς εκτός από το σπίτι όπου ζούσε με την οικογένεια του και το μικρό εκκλησάκι, ο ίδιος είχε φροντίσει να δημιουργήσει μέσα στα πολλά στρέμματα από αμπελώνα και ελαιώνα, μέχρι κήπους με αμέτρητες τριανταφυλλιές και σπάνια λουλούδια.
Σύμφωνα με τις αναρτήσεις του στην διαδικτυακή του σελίδα στο Facebook εκείνος είχε αναλάβει την καθημερινή τους περιποίηση και τις πιο βαριές δουλειές, ενώ η σύζυγος του Εριφύλη φρόντιζε τα λουλούδια της, τα οποία κάθε φορά που ανθούσαν ο Νίκος Ξανθόπουλος τα φωτογράφιζε γεμάτος από καμάρι.
Έτσι σε ένα σημείο του κτήματος ο ηθοποιός και τραγουδιστής είχε φτιάξει το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής μετά από παρότρυνση της συζύγου, στο οποίο τριγύρω έχουν φυτευτεί τριανταφυλλιές κάθε είδους. Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο ήθελε να ταφεί.
«Το μονοπάτι για το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, που έχτισε η Εριφύλη…»
Με ένα μπουκέτο λουλούδια φρόντιζε συχνά να καλημερίζει τους διαδικτυακούς του φίλους.
«Και η καλημέρα από την Εριφύλη μου. Καλημέρα σ όλη την παρέα…»
«Οι ροδιές φορτωμένες , έτοιμες. Σε λίγο θ αρχίσει το μάζεμα…»
«Πρώτη του Οκτώβρη. Το πλουμπάγκο στις ομορφιές του..
Από τις λίγες ομορφιές που μας απόμειναν…»
«Τριαντάφυλλα της Εριφύλης , για την γιορτινή μέρα…»
«Το μπλε γιασεμί της κυρίας Εριφύλης…»
«Να ναι καλά το Εριφυλάκι. Όπου κοιτάξεις χρώματα, ξεκουράζεται το βλέμμα σου…»
«Οι κόκκινες τριανταφυλλιές της Εριφύλης που ομορφαίνουν την αυλή μας…»
Το κοτσύφι που ερωτεύτηκε την Εριφύλη του :
«Σήμερα το πρωί ακούω απ τη μεριά της κουζίνας ένα περίεργο σφύριγμα. Μπα λέω δε θα κατάλαβα καλά, θα σφυρίζει η χύτρα .Όμως το σφύριγμα ήταν αλλιώτικο, γλυκό, κελαϊδιστό . Λέω δεν είμαστε καλά ,άρχισε το Εριφυλάκι μου να κελαηδάει ,άσχημα τα μαντάτα .Πλησιάζω με τρόπο και την βλέπω από το παράθυρο της κουζίνας να συνομιλεί κελαϊδιστά με τα κυπαρίσσια, απέναντι . Τράκαρα στην καρέκλα να την κοιτάω . Έλα μου λέει, έλα ξανάρθε το κοτσύφι, άκου πώς κελαηδάει. Καλά, τι συνομιλία ήταν αυτή σαν να ταν ερωτευμένοι .Έμεινα με το στόμα ανοιχτό …Για δές που την ερωτεύτηκε κι ο κότσυφας…»
«Ετοιμάζει η Εριφύλη το περβόλι , να φυτέψει …
Ευλογημένο χώμα, θα μας ταΐσει πάλι…»
«Ευτυχώς όλα τα νοιάστηκε η Εριφύλη.
Προφύλαξε τις φρέζες κάτω απ το υπόστεγο και τις γλύτωσε από την παγωνιά…»
Εκτός όμως από τα λουλούδια μοιράστηκε και μια σπάνια φωτογραφία μαζί της από την στιγμή που οι δυο τους έπαιζαν χαρτιά :
«Όσο χαρτί δεν έπαιξα στα νιάτα μου, το παίζω τώρα στα γεράματα… Επιβάλλεται λέει…»