Μελέτες δείχνουν, ότι το να χάνεις έναν γονιό έχει μακροχρόνιες και μόνιμες ψυχολογικές επιπτώσεις όσων ετών κι αν είσαι.
Το τραύμα της απώλειας ενός γονιού έχει σοβαρές επιπτώσεις σε όλους μας, όσων ετών κι αν είμαστε. Ο θρήνος είναι απεριόριστος –τόσο που υπάρχουν μελέτες, οι οποίες δείχνουν, ότι ο θάνατος της μητέρας ή του πατέρας μας μπορεί να μεταβάλει ακόμα και την χημεία του εγκεφάλου μας, προκαλώντας μακροχρόνιες επιπτώσεις.
Ο τρόπος που ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τον θρήνο είναι βαθύς και σύνθετος. Έρευνα δείχνει, ότι οι περιοχές του εγκεφάλου μας που επεξεργάζονται τον θρήνο -ο οπίσθιος φλοιός του κόλπου, ο μετωπικός φλοιός και η παρεγκεφαλίδα- είναι οι ίδιες περιοχές που ανασύρουν αναμνήσεις και «κατοικούν» στο παρελθόν.
Επίσης, είναι οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που ρυθμίζουν τον ύπνο και την όρεξή μας. Αυτό εξηγεί γιατί, όταν βρίσκονται σε κομβικό στάδιο θρήνου ή κατάθλιψης, πολλοί άνθρωποι βιώνουν είτε υπνηλία, είτε αϋπνία ή μεγάλες διακυμάνσεις στην όρεξή τους.
Η απώλεια ενός γονιού, είτε αναμενόμενη είτε τραγικά αιφνίδια, φέρνει στην επιφάνεια διαφορετικά επίπεδα και χρονοδιαγράμματα θλίψης. Το να χάνεις έναν γονιό σε νεώτερη ηλικία αποτελεί συνήθως μια ξαφνική απώλεια, η οποία μπορεί να οδηγήσει το νεαρό παιδί να βιώσει φάσεις θρήνου όπως μακροχρόνια άρνηση ή θυμό.
Το να έχεις χρόνο να προετοιμαστείς και να αποδεχτείς την απώλεια ενός γονιού, όταν ο θάνατος αναμένεται, δίνει την ευκαιρία να πεις αντίο και να βρεις ένα καλό υποστηρικτικό σύστημα. Αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί άλλες έρευνες δείχνουν, ότι οι νεώτεροι σε ηλικία ενήλικες επηρεάζονται πιο βαθιά από την απώλεια ενός γονιού.
Το να χάνεις έναν γονιό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο για μακροχρόνια προβλήματα συναισθηματικής και ψυχικής υγεία, όπως κατάθλιψη, άγχος και κατάχρηση ουσιών. Το να χάνεις έναν γονιό στην παιδική ηλικία αυξάνει αυτές τις πιθανότητες και, δε δεδομένου ότι περίπου ένα στα 20 παιδιά ηλικίας 15 ετών και μικρότερα έχουν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς, καταλαβαίνουμε πόσο κινδυνεύουν.
Πολλοί από εμάς έχουμε περίπλοκες σχέσεις με τους γονείς –αρκετοί δεν έχουν καν σχέση μαζί τους. Το αποτέλεσμα των άλυτων αυτών συναισθημάτων, όπως ο θυμός και η αποστροφή, έχει επίσης μακροχρόνια επίδραση στην ψυχή μας. Ο θάνατος ενός γονιού σημαίνει, ότι δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα συμφιλίωσης ή επικύρωσης των συναισθημάτων μας.
Στο ζήτημα, λοιπόν, της απώλειας ενός γονιού, δεν υπάρχει το «ξεπέρασέ το». Όπως κι αν είναι η σχέση μας μαζί του, ό,τι τύπος γονιού κι αν ήταν… Μας αλλάζει, ουσιαστικά και μόνιμα –πνευματικά, σωματικά και συναισθηματικά- για την υπόλοιπη ζωή μας.
Πηγή: scarymommy.com