Η συγκλονιστική ιστορία ενός άνεργου ανθρώπου στον Βόλο, του Ζαχαρία, που πέθανε μόνος τους μέσα στα σκουπίδια, ενώ σχεδόν όλη του τη ζωή την έζησε μέσα σε αυτά αφού ήταν άνεργος και δεν είχε κανέναν άνθρωπο δικό του να τον βοηθήσει.
Ο Ζαχαρίας από τον Βόλο πέθανε μέσα στα σκουπίδια
«Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι», η φράση αυτή θα μπορούσε να είναι η κατακλείδα, της σπαρακτικής ιστορίας του Ζαχαρία, από τον Βόλο, ενός άνεργου πατέρα που βρέθηκε λιπόθυμος μέσα στα σκουπίδια του σπιτιού του και πέθανε μόνος στο νοσοκομείο.
Τη φώναξε, γειτόνισσά του, την ώρα που οι διασώστες του ΕΚΑΒ έστησαν μια “ειδική επιχείρηση” για να τον εντοπίσουν μέσα στα σκουπίδια…
Η ιστορία του Ζαχαρία, ξεπερνά κάθε σενάριο.
Για την επιβίωσή του, έτρωγε στα συσσίτια της Μητρόπολης και ορισμένοι γείτονες είχαν αναλάβει εδώ και χρόνια τον ρόλο του κράτους καθώς «ζούσε» με τα 200 ευρώ του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Η σπαρακτική ιστορία του άνεργου πατέρα
Ζούσε χωρίς ρεύμα και νερό για 8 χρόνια. Δεν είχε κάνει μπάνιο για μια πενταετία. Ζούσε πρωτόγονα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του Βόλου. Ο Ζαχαρίας είχε δύο παιδιά και τα αδέλφια του έμεναν στη γειτονιά του. Λιποθύμησε μέσα σε μια κάμαρα γεμάτη από σκουπίδια που είχε για σπίτι και πέθανε μόνος στο νοσοκομείο. Την κηδεία του θα αναλάβει η Μητρόπολη καθώς κανείς δεν νοιάστηκε.
Η συγκλονιστική ιστορία του άνεργου Ζαχαρία που πέθανε μέσα στα σκουπίδια στον Βόλο
Ο Ζαχαρίας ήταν 55 ετών και άνεργος. Δουλειά λόγω ηλικίας δεν μπορούσε να βρει αν και ήταν απόλυτα λειτουργικός. Με ένα καρότσι από σούπερ μάρκετ μάζευε παλιοσίδερα και τα πουλούσε. Για στέγη είχε την μικρή βεράντα ενός σπιτιού, που έκλεισαν αυθαίρετα οι γονείς του όταν παντρεύτηκαν και αυτός ο χώρος βαφτίστηκε δωμάτιο.
Κάθε μέρα και μια γειτόνισσα από εκείνες που έμεναν απέναντί του, υπολόγιζε ένα πιάτο παραπάνω για τον Ζαχαρία και εναλλάξ του παρείχαν φαγητό. Ο ίδιος μεγάλωσε χωρίς κανένα υποστηρικτικό περιβάλλον, η μητέρα του πέθανε στα 38 της χρόνια και ο πατέρας του δημιούργησε νέα οικογένεια, με τον Ζαχαρία κυριολεκτικά ξεχασμένο στο παράνομο δωματιάκι, να πεινάει. Το υπόλοιπο σπίτι ήταν κλειδωμένο και δεν του επιτρεπόταν η είσοδος από τα αδέλφια του, που το διεκδικούσαν.
«Δεν μπορούσα να τα ζήσω, τι να έκανα»
Ο Ζαχαρίας που μεγάλωσε σε μια γειτονιά της Χιλιαδούς δεν έφυγε ποτέ από εκεί, γι΄αυτό και τον γνώριζαν όλοι.
Ο ίδιος είχε πει στο gegonota.news, πως μεγάλωσε μόνος και στον σύντομο γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, που τα άφησαν με την σύζυγό του στο Ορφανοτροφείο. Η σύζυγός του με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα έχει φύγει από τη ζωή. «Δεν μπορούσα να τα ζήσω, τι να έκανα» μονολογούσε για τα παιδιά του που μεγάλωσαν χωρίς οικογένεια όταν οι γονείς τους ήταν ζωντανοί και ζούσαν στην ίδια πόλη. Ο γιός του είναι σήμερα 24 χρονών και έφυγε με την ενηλικίωσή του για την Αγγλία για να γλιτώσει, ενώ η κόρη του είναι 20. Στα 18 έφυγε από το ορφανοτροφείο και δεν είχε επαφή μαζί της.
«Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι»
Ο Ζαχαρίας, που ζούσε στην απόλυτη εξαθλίωση, κατέρρευσε στις 16 Οκτωβρίου όταν πήγε να βάλει το κλειδί στην πόρτα της αποθήκης όπου ζούσε, για να βγει έξω. Έπεσε από την αδυναμία και άρχισε να φωνάζει βοήθεια, αλλά κανείς από την γειτονιά δεν μπορούσε να τον βοηθήσει γιατί εκείνος δεν μπορούσε να σηκωθεί από το πάτωμα για να ξεκλειδώσει την πόρτα.
Αμέσως κλήθηκε ασθενοφόρο, ενώ έσπευσε και η αστυνομία για να σπάσει την πόρτα. «Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι» φώναξε, σύμφωνα με την ίδια πηγή, η γειτόνισσά του, που ήταν από τις λίγες που του προσέφερε φαγητό, ενώ οι διασώστες του ΕΚΑΒ έστησαν μια “ειδική επιχείρηση” για να τον εντοπίσουν μέσα στα σκουπίδια.
Ο 55χρονος ήταν γνωστό περιστατικό στις κοινωνικές υπηρεσίες του Βόλου, γνώριζαν πως ζούσε μέσα στα σκουπίδια και δεν λάμβανε τροφή, παρά μόνο εάν του έδιναν οι γείτονες ή η Μητρόπολη, αλλά δεν είχε υπάρξει καμία αντίδραση , για να βοηθηθεί. Ξεψύχησε μόνος στο Νοσοκομείο του Βόλου στις 25 Νοεμβρίου.
Σπαράζει η καρδιά μας όταν ακούμε τέτοιες ειδήσεις, σε κάτι τέτοιες καταστάσεις αναρωτιέσαι… πού είναι η πρόνοια;… πού είναι οι κοινωνικοί λειτουργοί που θα έπρεπε να πηγαίνουν πόρτα πόρτα σε κάθε σπίτι να δουν από κοντά τί πρόβλημα έχει και να βοηθήσουν. Τουλάχιστον αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.