Σε επώνυμη καταγγελία για απομόνωση και εκδικητική συμπεριφορά προέβη απόψε μια, 20χρονη σήμερα, κοπέλα που έζησε για περίπου δέκα χρόνια σε δομές της Κιβωτού του Κόσμου. Παράλληλα, στο «μικροσκόπιο» της Αρχής για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος μπαίνουν τα περιουσιακά στοιχεία του επικεφαλής της Κιβωτού του Κόσμου, πατέρα Αντώνιου, των στενών συγγενικών του προσώπων και όσων διαπιστωθεί πως ασχολούνταν με τη διαχείριση των οικονομικών της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης.
Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, η Ευγενία κατήγγειλε ότι όταν έμεινε έγκυος σε ηλικία 17 ετών, οι υπεύθυνοι της «Κιβωτού» επιχείρησαν να την εκφοβίσουν για να μην προβεί σε άμβλωση. Όπως περιγράφει, της είπαν πως αν κρατούσε το παιδί και τελικά γεννούσε, η «Κιβωτός του Κόσμου» θα τη στήριζε, αλλά σε περίπτωση που επέλεγε να κάνει άμβλωση, αυτό «θα ήταν αντιχριστιανικό», οι ίδιοι δεν θα το δέχονταν και η Ευγενία θα έπρεπε να αποχωρήσει από τη δομή. «Και να μείνω στον δρόμο», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Η νέα γυναίκα θυμήθηκε πως υπεύθυνοι της Κιβωτού της έλεγαν πως θα φρόντιζαν εκείνη το μωρό της μέχρι η ίδια να φτάσει σε μία ώριμη ηλικία. «Αποφάσισα να το ρίξω, ήμουν πολύ μικρή και δεν ήθελα να γεννηθεί το παιδί μου και να είναι στην ίδια κατάσταση με εμένα» εξομολογήθηκε η Ευγενία. «Το αγόρι μου, μού είχε πει ότι θα είχα= τη βοήθειά του αν θα ρίξω το παιδί, δεν είχα ούτε εκείνου τη βοήθεια». Με τους υπεύθυνους της Κιβωτού να μην υπογράφουν, υπέγραψε η 17χρονη τότε κοπέλα και όταν έγινε η άμβλωση επέστρεψε στη Χίο.
Την ημέρα που ενηλικιώθηκε, όπως καταγγέλλει, οι άνθρωποι της Κιβωτού της είπαν: «Χρόνια πολλά, μπορείς να φύγεις». Παρότι σε όλα τα παιδιά έδιναν έναν ποσό όταν έκλειναν τα 18 τους έτη, σε εκείνη δεν έδωσαν τίποτα και το παιδί κοιμόταν στον δρόμο.
«Τόσο καιρό δεν ήθελες να φύγεις, λοιπόν πήγαινε», μου είπαν. Είπα «δεν έχω σπίτι, δεν έχω χρήματα, τι θα κάνω;»
«Είναι επιλογή σου, την επιλογή σου την έκανες, δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε σε κάτι» της απάντησαν, όπως περιγράφει.
«Μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα. Με έβλεπαν ότι κοιμάμαι έξω, τους έπαιρναν τηλέφωνο», κάτοικοι της Χίου που γνώριζαν το παιδί. Έτσι την έβαλαν τελικά σε ένα οδοντιατρείο, «για να μην χαλάσει η εικόνα τους» και την πίεζαν να βρει άλλους τρόπους για «σταθεί στα πόδια της». Εκείνη ταξίδεψε τελικά ως την Αθήνα που είχε κάποιους μακρινούς συγγενείς.
Η κοπέλα λέει τώρα πως ανησυχεί για τον αδελφό της, που βρίσκεται στον Βόλο και δεν της επιτρέπουν να επικοινωνήσει μαζί του. Δώδεκα χρόνια δεν έχει επαφή με τους γονείς της «και πιστεύω πως είναι καλύτερα έτσι», λέει.
Η απομόνωση ως τιμωρία
Η Ευγενία μεταφέρθηκε στην Κιβωτό με τα τρία αδέλφια της, όταν η ίδια ήταν 9 ετών. «Ήμουν από τις πρώτες που έβαλαν τιμωρία στην Κιβωτό», θυμάται, περιγράφοντας πως βάφτιζαν την τιμωρία «συνέπεια» και έθεταν παιδιά σε απομόνωση. Οι μέρες κυλούσαν με τα παιδιά πρακτικά μόνα τους.
«Για δυο-τρεις μέρες σε έβγαζαν εκτός ομάδας, να μην συμμετέχεις στο φαΐ, σε δραστηριότητες» λέει η νέα γυναίκα, διευκρινίζοντας πως τρεφόταν. «Έλεγαν ότι είμαι ένα από τα πιο δύσκολα παιδιά εκεί μέσα. Αυτό με ενοχλούσε. Κι άλλα παιδιά είχαν αυτή την αντίδραση αλλά δεν είχαν την ίδια συνέπεια». Μιλώντας για τη στάση ορισμένων παιδαγωγών, σκιαγραφεί συμπεριφορές που ήταν συχνά σκληρές.
«Έλεγες στον παιδαγωγό δεν νιώθω καλά (…) και ο παιδαγωγός απαντούσε, «δεν είμαι η μάνα σου, ούτε ο πατέρας σου, γιατί αν ήμουν η μάνα σου ή ο πατέρας σου πολύ απλά δεν θα βρισκόσουν εδώ πέρα». Υποτίθεται πως εκεί πέρα υπάρχουν άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν, σε νιώθουν…» σχολιάζει με νόημα.
Πριν μεταφερθεί τιμωρητικά στη Χίο, και ενώ διέμενε σε δομή στα Γιάννενα, στο παράρτημα της Πωγωνιανής, είχε τσακωθεί με μια άλλη κοπέλα και παιδαγωγός των αγοριών, την είχε αρπάξει – όπως καταγγέλλει – από τα μαλλιά: «Με κοπανούσε στο μπάνιο της τουαλέτας, ήθελα να φύγω από όλα αυτά, τον χτυπούσα, τσίριζα προσπαθούσα να βγω, φώναζα βοήθεια.»
Την χώρισαν από τα αδέλφια της
Όταν ήταν σε ηλικία 15 ετών, τη μετέφεραν αιφνιδιαστικά από τα Γιάννενα στη Χίο. «Με χώρισαν από τα αδέλφια μου ένα βράδυ. Πήγα σε άλλη δομή. Δε με άφηναν να μιλάω στα αδέλφια μου» περιγράφει λέγοντας πως επί μήνες την είχαν πρακτικά κλεισμένη σε ένα δωμάτιο.
«Ήταν καλοκαίρι. Κι όταν άρχισα να βγαίνω, άλλα παιδιά μου έλεγαν «γύρνα πλάτη να μη σε δει» ο παιδαγωγός. Δεν μπορούσα να έχω επικοινωνία γιατί «ήμουν κακή επιρροή».
Ερωτηθείσα αν την είχε επισκεφτεί κάποιος ψυχολόγος ή ειδικός, η κοπέλα απάντησε πως είχε επικοινωνία με έναν ψυχολόγο στη δομή της Χίου. Η ίδια εκτιμά πως ο άνθρωπος αυτός μετέφερε όσα έλεγαν στους ανθρώπους της δομής. «Ήταν μαζί τους γιατί ό,τι του έλεγα ταυτόχρονα τα ήξεραν και οι παιδαγωγοί μου.»
Ανέφερε πως είχε έρθει αντιμέτωπη με προσβολές άλλες δυο-τρεις φορές. «Προσβλητικά σχόλια όπως «κυκλοφορείς έξω σαν…». Την απειλούσαν πως αν μιλούσε με αγόρια θα τιμωρούνταν. «Την πρώτη μου απομόνωση την είχα φάει γιατί είχα σχέση με ένα παιδί.»