Λίγες ημέρες πριν το μοντέλο Κρίσυ Τέιγκεν, είχε συγκλονίσει με τις φωτογραφίες που δημοσίευσε μέσα από το μαιευτήριο, μετά την αποβολή που είχε.
Η 34χρονη γυναίκα, έχασε το μωρό της στον 5ο μήνα, λόγω ακατάσχετης αιμορραγίας και μοιράστηκε με τους ακολούθους της αυτές τις τόσο τραγικές στιγμές.
Οι φωτογραφίες που τη δείχνουν στο κρεβάτι αγκαλιά με το νεκρό έμβρυο είναι πράγματι ανατριχιαστικές, ενώ τα λόγια που συνόδευαν την ανάρτηση επίσης προκαλούσαν έντονα συναισθήματα.
Αρκετοί, ωστόσο, ήταν εκείνοι που δεν συμμερίστηκαν την απόφαση αυτή του μοντέλου – να δημοσιοποιήσει, δηλαδή, μια τόσο δύσκολη στιγμή για την οικογένεια της και την κατέκριναν.
Από την άλλη, αρκετοί ήταν εκείνοι που την επαινούν για τη δύναμη που επέδειξε μια τόσο δύσκολη στιγμή, αλλά και για το μήνυμα που έστειλε μέσα από την περιπέτειά της.
Το κείμενο συμπαράστασης στις γυναίκες που χάνουν τα μωρά τους
Μία γυναίκα που έχει βιώσει τον ίδιο πόνο δημοσίευσε ένα κείμενο με το οποίο δείχνει τη στήριξή της στο γνωστό μοντέλο και υπενθυμίζει σε όλες τις μαμάδες πως δεν είναι μόνες…
«Βλέπετε αυτές τις κάλτσες στα πόδια της Κρίσυ Τέιγκεν; Τις ξέρω αυτές τις κάλτσες. Λεπτό βαμβάκι και χοντρός πάτος. Σου τις φέρνουν σε αποστηρωμένη θήκη. Με κάποιον τρόπο καταλήγουν στα πόδια σου. Είτε κάποια νοσοκόμα είτε ο συντροφός σου τις βάζουν εκεί. Δεν είναι ζεστές, δεν είναι άνετες, αλλά τις φοράς.
Αυτές οι κάλτσες…
Έχω φορέσει τις ίδιες κάλτσες με την Κρίσυ. Είναι αυτό το απαίσιο συμβάν που έχουμε κοινό. Επειδή, αν και οι εμπειρίες μας ήταν διαφορετικές, ξέρουμε και οι δύο πώς είναι να σπαράζει η καρδιά σου.
Ξέρουμε και οι δύο πώς είναι να κρατάς το μωρό σου για πρώτη, τελευταία και μοναδική φορά.
Ξέρουμε και οι δύο πώς είναι να μπαίνεις στο νοσοκομείο έγκυος και να βγαίνεις χωρίς μωρό.
Ξερουμε και οι δύο πώς είναι να φοράς αυτές τις κάλτσες.
Και δεν είμαστε οι μόνες. Επειδή είτε φόρεσες αυτές τις κάλτσες είτε όχι
Είτε το μωρό σου πέθανε την 4η, την 12η ή την 40η εβδομάδα,
Είτε το μωρό σου πέθανε στο σπίτι ή το μαιευτήριο,
Ξέρεις!
Ξέρεις τον πόνο, ξέρεις το κενό. Ξέρεις το βάρος, ξέρεις τη θλίψη, τον θρήνο ενός γονιού που φεύγει για το σπίτι χωρίς το μωρό του.
Ξέρεις. Και εγώ ξέρω. Και η Κρίσυ ξέρει.
Και ακριβώς γι’ αυτό δεν είμαστε ποτέ μόνες…»