Είμαι 50 ετών και ήμουν παντρεμένος τα τελευταία 7 χρόνια με μία πολύ καλή γυναίκα που μου γνώρισε η ξαδέρφη μου. Δεν είχα παντρευτεί ποτέ μου και επειδή τα χρόνια περνούσαν, αποφάσισαν οι συγγενείς μου να αναλάβουν δράση και με προξένεψαν με τη γυναίκα αυτή, η οποία είναι ζωντοχήρα με δύο μεγάλα παιδιά, μία κόρη 30 χρόνων και ένα γιο 26. Δεν ήμουν ποτέ φανατικός του γάμου αλλά επειδή δεν ήθελα να γεράσω και να είμαι μόνος μου επέλεξα να παντρευτώ τη γυναίκα αυτή για να έχω μία συντροφιά, ένα πιάτο ζεστό φαΐ και δύο καθαρά ρούχα γιατί όσο ζούσα μόνος μου από νοικοκυροσύνη δεν το ‘χα και πολύ.
Είχα κάποιες σχέσεις στο παρελθόν αλλά δεν πήγαν καλά. Μία μόνο φορά έφτασα κοντά στο γάμο όταν αρραβωνιάστηκα μία κοπέλα με την οποία είχαμε σχέση τρία χρόνια, αλλά έμαθα ότι με απατούσε και τη χώρισα πριν κάνω το λάθος να την παντρευτώ. Από τότε δεν ξανασχολήθηκα ούτε σχέση έκανα ούτε ξαναερωτεύτηκα. Πίστευα ότι είχα κλείσει ως άντρας μέχρι που γνώρισα την κόρη της μέλλουσας γυναίκας μου και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα.
Πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια τράβηξε την προσοχή μου μία γυναίκα. Όταν τη γνώρισα ήταν 23 χρονών και σήμερα είναι 30. Ντροπή μου που το λέω, αλλά ένας από τους λόγους που παντρεύτηκα τη γυναίκα μου ήταν η κόρη της. Είναι ένα πλάσμα αιθέριο, όμορφο, ζωντανό, ακμαίο. Αν δεν επρόκειτο να παντρευτώ τη μάνα της και είχα λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω στον εαυτό μου, θα είχα κάνει κίνηση, δεν υπάρχει περίπτωση, όμως επικράτησε ο δειλός μου εαυτός και παντρεύτηκα μία γυναίκα που ούτε αγαπούσα ούτε ήμουν ερωτευμένος μαζί της.
Τα πράγματα στην πορεία ήρθαν πολύ πιο διαφορετικά απ’ ότι τα φανταζόμουν. Η κοπέλα τότε είχε μία σχέση με ένα αγόρι που δεν έκανε για εκείνη και προσπαθούσα με όσο θάρρος είχα να της το δώσω να το καταλάβει. Όταν κάποια στιγμή χώρισαν μέσα μου καταχάρηκα και ας ήξερα ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι μεταξύ μας. Κλείστηκε στον εαυτό της, κλείστηκε και στο σπίτι και δεν ήθελε να βγαίνει. Εντελώς μοιραία ήρθαμε πιο κοντά. Ειδικά όταν πήρα σύνταξη και δεν χρειαζόταν πια να δουλεύω και έμενα σπίτι ήμασταν κάθε μέρα μαζί μέχρι που μία μέρα χωρίς να το καταλάβω ούτε εγώ ούτε και εκείνη βρεθήκαμε στο κρεβάτι.
Ήταν τόσο έντονο και τόσο παθιασμένο που το κρεβάτι έσπασε. Ένιωσα ότι έβγαλα από μέσα μου όλη την καταπίεση και τα χρόνια αποχής. Ένιωσα απελευθερωμένος. Ένιωσα άντρας ξανά. Όπως καταλαβαίνετε δεν συνέβη μόνο μία φορά και τέλος. Καθημερινά ανυπομονούσαμε να φύγει η γυναίκα μου για τη δουλειά για να μείνουμε μόνοι μας.
Η υπόθεση αυτή κράτησε δύο χρόνια μέχρι που στο τέλος αποφάσισα να χωρίσω. Ευτυχώς μου έδωσε εύκολα το διαζύγιο. Δεν πήγαινε άλλο. Δεν την αγαπούσα και εξακολουθώ να μην την αγαπώ. Αγαπώ την κόρη της και έχω αποφασίσει να την παντρευτώ ο κόσμος να χαλάσει. Το θέλει και η ίδια πολύ, αλλά η μητέρα της, που κάτι υποψιαζόταν από καιρό είναι ανένδοτη και δεν θέλει ούτε να το ακούσει.
Δεν καταλαβαίνω την αντίδρασή της. Αντί να εκτιμήσει την ειλικρίνειά μου, που πήγα επισήμως, της ξηγήθηκα, ζήτησα το χέρι της κόρης της και θέλω να την αποκαταστήσω (την αγαπώ και τη νοιάζομαι πολύ περισσότερο σε σχέση με τη μητέρα της), μας απειλεί και από πάνω; Λέει ότι θα με καταγγείλει, θα με πάει στα δικαστήρια και τα σχετικά, αλλά εγώ τη βρίσκω απλά γελοία και υπερβολική.
Έτσι που ήρθαν τα πράγματα ήταν προτιμότερο να ξεκαθαρίσω την κατάσταση και να μπουν όλα στη θέση τους αλλά η πρώην γυναίκα μου δεν με αφήνει να χαρώ. Δεν θα διώξω εγώ την ευκαιρία να είμαι και πάλι ευτυχισμένος. Τόσα χρόνια έζησα μόνος και δυστυχισμένος, τώρα που μπορώ και πάλι να ξαναβρώ το παλιό, καλό μου εαυτό, θα το κάνω ο κόσμος να χαλάσει. Στην τελική σιγά τη διαφορά ηλικίας που έχουμε. 20 χρόνια μια χαρά «βολεύονται». Το μόνο θέμα είναι ότι είναι κόρη της πρώην γυναίκας μου. Ε, και; Δεν έγινε και τίποτα το ανεπανόρθωτο με τη μάνα της. Ένα διαζύγιο πήραμε και τώρα είμαστε ελεύθεροι να ζήσουμε τις ζωές μας. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Νιώθω και πάλι γεμάτος και ευτυχισμένος και δεν θα αφήσω κανέναν να μου το χαλάσει. Υπάρχει τρόπος να ηρεμήσω την πρώην γυναίκα μου και να την κάνω να δεχτεί το γάμο μας;
Γιάννης