Με τον άντρα μου όσο ήμασταν παντρεμένοι τρωγόμασταν κάθε μέρα. Δεν πήγαινε άλλο αυτός ο γάμος και το βλέπαμε. Στο τέλος χωρίσαμε και αποφασίσαμε να μοιραστούμε την επιμέλεια των παιδιών χωρίς να μπλέξουμε με δικαστήρια και τέτοια. Μπορώ να πω ότι είναι χίλιες φορές καλύτερα έτσι παρά πριν.
Είμαι χωρισμένη εδώ και δύο περίπου χρόνια. Στο ενδιάμεσο δοκίμασα να κάνω κάποιες σχέσεις αλλά καμιά τους δεν στάθηκε μέχρι που γνώρισα τον ένα και μοναδικό. Τον άντρα που με μάγεψε και με έκανε να ξεχάσω ό, τι έχω ζήσει μέχρι τώρα. Δεν ξέρω πώς να σας το εξηγήσω. Είναι ένα συναίσθημα τελείως διαφορετικό, πρωτόγνωρο.
Γνωριστήκαμε πριν από τρεις μήνες περίπου στο σούπερ μάρκετ αλλά στην αρχή τον σνόμπαρα γιατί είναι Πακιστανός. Δεν ήθελα πολλά πολλά μαζί του και του το έδειξα αλλά εκείνος επέμεινε, με βρήκε και στο Facebook και κατάφερε να με κερδίσει. Είναι καταπληκτικός σε όλα του ακόμα και στο σεξ. Τα έχουμε κρυφά το τελευταίο τρίμηνο γιατί δεν θέλω να μαθευτεί σε κανέναν. Δεν είναι τόσο ότι ντρέπομαι όσο το ότι δεν μπορώ τα κουτσομπολιά, τα σχόλια και την κατακραυγή των δικών μου ανθρώπων. Ειδικά οι γονείς μου έτσι και το μάθουν θα πεθάνουν από τη στενοχώρια τους. Δεν είναι όμως μόνο οι γονείς μου. Είναι και τα αδέρφια μου, τα παιδιά μου, η γειτονιά, οι συνάδελφοί μου, οι συμμαθητές και οι γονείς των παιδιών στο σχολείο, όλοι αυτοί. Δεν θέλω να τους δώσω τροφή για σχόλια. Από την άλλη δηλώνω τρελά ερωτευμένη και δεν σκοπεύω σε καμία περίπτωση να διακόψω τη σχέση αυτή επειδή στους άλλους δεν «κάθεται» καλά.
Βγαίνουμε μαζί βόλτες σε μέρη που δεν συχνάζουν γνωστοί μου, πηγαίνουμε για ποτό, για φαγητό και πάντα με φροντίζει και με προσέχει σαν τα μάτια του. Δεν με έχει αφήσει να πληρώσω ούτε μία φορά. Είναι υπάλληλος σε εταιρεία και εκτός από μορφωμένος παίρνει και ένα πολύ καλό μισθό. Δεν στέκομαι όμως τόσο σε αυτό όσο στέκομαι στα δυνατά μου συναισθήματα.
Πριν από μερικές μέρες εμφανίστηκε ξανά ο πρώην άντρας μου, ο οποίος από εκεί που ερχόταν να πάρει ή να αφήσει τα παιδιά, άρχισε να ανοίγει συζητησούλες στην πόρτα, να μου κάνει κοπλιμέντα και με τον τρόπο του γενικά μου έδωσε να καταλάβω ότι με διεκδικεί και πάλι. Νωρίς το θυμήθηκε και αυτός μετά από 2 χρόνια. Όσο ήμασταν παντρεμένοι κυριολεκτικά τον παρακάλαγα να με βοηθήσει με τα παιδιά ή με κάτι άλλο κι εκείνος με έγραφε. Δεν λέω ότι δεν τον αγαπάω. Εξάλλου χωρίς τη βοήθειά του δεν θα είχα τα δύο υπέροχα παιδάκια που έχω σήμερα. Τον αγαπάω και τον νοιάζομαι αλλά είμαι αλλού δοσμένη.
Εσείς τι πιστεύετε; Αξίζει να προσπαθήσω ή πιστεύετε ότι η σχέση με Πακιστανό δεν έχει μέλλον; Τι να κάνω; Να επιστρέψω σε έναν πρώην που τόσα χρόνια μου φερόταν σαν σκουπίδι και που τώρα ίσως και να έμαθε κάτι γι’ αυτό επέστρεψε ή να μείνω με τον έρωτα της ζωής μου κόντρα σε όλους;
Τόνια
Η ιστορία είναι 100% αληθινή και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα singleparent.gr