Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος μετά τη σύλληψη του έγινε γνωστός ως ο «τοξοβόλος του Συντάγματος», σταμάτησε σήμερα την απεργία πείνας, που είχε αρχίσει στις 23 Μαΐου, διαμαρτυρόμενος για την απόφαση του Συμβουλίου της Άμφισσας να μην επιτρέψει την υπό όρους αποφυλάκισή του.
Την είδηση μετέδωσε το lamiareport.gr, ωστόσο λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει γνωστές. Η κατάσταση της υγείας του Γιάννη Μιχαηλίδη ήταν οριακή, λόγω της πολυήμερης απεργίας πείνας.
Να σημειωθεί ότι και η Απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας ήταν αρνητική για την αποφυλάκιση Μιχαηλίδη, ο οποίος από τις 15 Ιουνίου νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Λαμίας.
“Η διακοπή είναι προσωρινή”
Ο ίδιος σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει: “Βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω ότι διακόπτω αυτόν τον δύσκολο αγώνα, χωρίς να έχω κερδίσει κάτι ουσιαστικό. Ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε αυτός ο αγώνας και δεν σκοπεύω να τον αφήσω ανολοκλήρωτο. Η διακοπή είναι προσωρινή.
Κάποιοι απ’ τους λόγους είναι οι προφανείς. Κάποιοι δεν είναι. Ζητώ συγγνώμη από όσους με στήριξαν που δεν μπορώ να μοιραστώ τους λόγους δημόσια αυτή τη στιγμή. Σε περίπτωση που χρειαστεί θα επανέλθω, θα εξηγήσω αναλυτικά δημοσίως τους λόγους που επέλεξα την προσωρινή διακοπή.
Θα συνεχίσω να διεκδικώ αυτό που δικαιούμαι και ευελπιστώ να μη χρειαστεί να επανέλθω.
Το σύστημα δικαιοσύνης έχει εξευτελιστεί. Μοναδική επιτυχία της απεργίας πείνας μέχρι στιγμής ότι ανέδειξε τις αντιφάσεις του. Όσον αφορά το ανάχωμα που επιχείρησα να βάλω, υπήρξαν οι τοποθετήσεις των νομικών, που μεταβάλλουν το κλίμα που έπαιζε, της λογικής «πέτα τους μέσα και πέτα τα κλειδιά». Το προσωπικό μου αίτημα όμως παραμένει στον αέρα. Και η δέσμευσή μου ότι δεν θα σταματούσα, αυτή τη στιγμή φαντάζει προδομένη. Αυτό με βαραίνει φυσικά, και ας γνωρίζω ότι η πρόθεσή μου είναι -αν χρειαστεί- να συνεχίσω σε πιο γόνιμο χρόνο στο άμεσο μέλλον.
Αλλά όπως είπα και πριν, αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να ειπωθούν όλα και ελπίζω να μην χρειαστεί να ειπωθούν.
Κλείνοντας αυτή την ανακοίνωση, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όσους με στήριξαν με οποιοδήποτε τρόπο. Όσους πήραν θέση, όσους τοποθετήθηκαν, όσους υπερέβησαν τους κοινωνικούς τους ρόλους επειδή κυριάρχησε η ενσυναίσθηση. Αλλά κυρίως όσους πάλεψαν με νύχια και με δόντια να σπάσουν την επιβεβλημένη σιωπή, όσους ξυλοκοπήθηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, όσους ρίσκαραν και όσους πείνασαν στις φυλακές. Στους τελευταίους οφείλω τη ζωή μου. Αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχαν οι προϋποθέσεις να αναστείλω.
Αυτά προς το παρόν. Εξακολουθώ να προσβλέπω στην άμεση απελευθέρωσή μου.
Όλα συνεχίζονται…”.