Η 17χρονη Μαριάννα δίνει μάχη με την κυστική ίνωση και νοσηλεύεται εδώ και δύο μήνες στο «Αττικόν», περιμένοντας τη μεταμόσχευση.
«Η ιστορία της Μαριάννας Μ., που παλεύει καθημερινά με την κυστική ίνωση, είναι μια υπενθύμιση του πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για υποστήριξη από την κοινωνία μας», λέει η Αναστασία Τασούλα, η οποία φέρνει στο φως την ιστορία της 17χρονης και κάνει έκκληση να βρεθεί συμβατός δότης για τη σωτήρια μεταμόσχευση.
Η Αναστασία πριν δύο χρόνια είχε βρεθεί στην ίδια θέση, έκανε μεταμόσχευση πνευμόνων και βγήκε νικήτρια από την μάχη με την κυστική ίνωση. Το ίδιο θέλει να γίνει και για την 17 χρονη Μαριάννα. «Αυτή τη φορά, θα τα δώσουμε όλα στο τραπέζι, γιατί η Μαριάννα πρέπει να ζήσει».
Η Μαριάννα βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στο Αττικό Νοσοκομείο, υποστηριζόμενη από μηχάνημα εξωσωματικής υποστήριξης πνευμόνων (ECMO), το οποίο την κρατά στη ζωή μέχρι να βρεθεί ένας συμβατός δότης πνευμόνων για μεταμόσχευση στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.
«Στο ίδιο μηχάνημα και στην ακριβώς ίδια κατάσταση βρέθηκα κι εγώ», καταγράφει η Αναστασία Τασούλα, «πριν δυόμιση χρόνια. Ζούσα κι εγώ την ίδια αγωνία, το φόβο και την αβεβαιότητα για το αν θα βρεθεί μόσχευμα. Ήμουν ο πρώτος άνθρωπος παγκοσμίως που ξύπνησε από κώμα και επέζησε – και σήμερα παλεύω για να δοθεί στη Μαριάννα η ίδια ευκαιρία γιατί ήδη ξύπνησε και ΠΡΕΠΕΙ να έχει την ευκαιρία να ζήσει!».
Δεν μπορείς να ελέγξεις πότε έρχεται το μόσχευμα, αλλά μπορείς να ελέγξεις ότι ο ασθενής που το περιμένει έχει κάθε δυνατή ευκαιρία.
Δείτε την ανάρτηση:
Για τη Μαριάννα, αυτό σημαίνει:
Να βρίσκεται στη λίστα αναμονής με επείγουσα προτεραιότητα και να γίνεται έκκληση για δωρεές μοσχευμάτων σε όλες τις πιθανές χώρες που μπορούν να δωρίσουν μοσχεύματα στην Ελλάδα, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες της να προλάβει το χειρουργείο.
Να υπάρχει μια ομάδα γιατρών και κυρίως χειρουργών που διασφαλίζει ότι, όταν βρεθεί το μόσχευμα, θα αναλάβουν το χειρουργείο παρά τη σοβαρή της κατάσταση, δίνοντάς της μια ευκαιρία για ζωή. Χειρουργούς που δεν βλέπουν στατιστικά αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο.
Η μητέρα της Μαριάννας ζει με καθημερινή αγωνία, περιμένοντας το πολυπόθητο τηλεφώνημα. Όπως λέει, όσο περνά ο καιρός χωρίς να βρίσκεται το μόσχευμα, οι κίνδυνοι για τη ζωή της αυξάνονται. Λόγω της ηλικίας και του μικρού σωματότυπου της Μαριάννας, η εύρεση κατάλληλου δότη είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθιστώντας την αναμονή ακόμα πιο αγχωτική και την ελπίδα πιο μακρινή.