Απίστευτη τροπή παίρνει η υπόθεση του «αόρατου ανθρώπου»
Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις γύρω από τον «αόρατο Έλληνα», καθώς μετά την έκταση που πήρε το θέμα και το οποίο ανέδειξε το Newsbomb.gr και ο Σωτήρης Σκουλούδης, ανοίγουν τα στόματα.
Συγκεκριμένα, στο MEGA μίλησε αυτόπτης μάρτυρας ο οποίος τον αναγνώρισε καθώς δούλευαν μαζί ως εργάτες στο νοσοκομείο της Καλαμάτας. Μάλιστα, ισχυριζόταν πως είναι υιοθετημένος από ζευγάρι ηλικιωμένων, ενώ ο μάρτυρας τόνισε πως ο «Πέτρος» είχε ξένη προφορά.
«Μοιάζει πάρα πολύ με τον Γιωργάκη»
Από την άλλη πλευρά, ένας φίλος του Πέτρου υποστηρίζει στο LIVE NEWS πως η ομοιότητα που έχει ο 42χρονος σε αυτές τις παλιές φωτογραφίες του με τον 10χρονο Γιωργάκη Παρασκευόπουλο είναι μεγάλη.
«Μοιάζουν καταπληκτικά. Και η κόρη του Πέτρου μοιάζει πάρα πολύ με τον μικρό Γιωργάκη. Τόσες συμπτώσεις;».
«Αόρατος Έλληνας»: Ζούσε στην Καλαμάτα – Φόβοι πως τον κακοποιούσαν
Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις γύρω από τον «αόρατο Έλληνα», καθώς μετά την έκταση που πήρε το θέμα ανοίγουν τα στόματα.
Ο Πέτρος υποστηρίζει σήμερα ότι δεν θυμάται την τριετία που έζησε στην Καλαμάτα. Η μνήμη του είναι θολή και εκεί θα πει. Νευρολόγοι εξηγούν στο newsbomb.gr, που ανέδειξε το θέμα, πως είναι πιθανόν άνθρωποι να «κλειδώνουν» τραυματικές περιόδους που έχουν ζήσει στο παρελθόν.
«Αν έχει υποστεί ο άνθρωπος στην παιδική του ηλικία έντονο στρες και σε περιπτώσεις κακοποίησης το συναντάμε» δήλωσε, η Αντιγόνη Γκουλιοβάκη, νευρολόγος.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Πέτρος είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Από την στιγμή μάλιστα που όχι μόνο δεν του δόθηκε η ευκαιρία να πάει σε σχολείο αλλά αναγκάστηκε να δουλεύει ανήλικος ακόμα, τοποθετώντας γυψοσανίδες σε δημόσιο νοσοκομείο.
Ένας 17χρονος νέος που δεν είχε μνήμες μέχρι την ηλικία των 10 και δεν ήξερε ούτε καν ποιοι είναι οι γονείς του.
Η αστυνομία βρίσκεται σε επικοινωνία με τον Πέτρο ώστε να ξετυλίξει το κουβάρι αυτής της απίστευτης ιστορίας και να δοθεί ένα τέλος στην υπόθεση του «αόρατου» ανθρώπου.
Δούλευε σε νοσοκομείο της Καλαμάτας σαν τεχνίτης;
Ένας γνωστός του Πέτρου από τα παλιά, ο οποίος μίλησε στο MEGA, είπε πως αν ο Πέτρος αποφάσιζε να δείξει το πρόσωπό του τότε πολύς κόσμος στην Καλαμάτα θα τον αναγνώριζε, καθώς εκεί έζησε και δούλεψε την δεκαετία του ’90.
«Ήταν εποχή ’95-’96 μέχρι ’98, τότε ήμασταν τεχνίτες. Ήταν μια τριετία που δουλέψαμε μαζί. Μετά εξαφανίστηκε», λέει ο πρώην συνάδελφος του Πέτρου.
Είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία που φέρνει στο φως για πρώτη φορά η εκπομπή του Ν. Ευαγγελάτου Live News και αρχίζει να σκιαγραφεί το παρελθόν του 44χρονου. Ο Πέτρος -σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία- το 1995 και σε ηλικία περίπου 17 ετών εργαζόταν ως τεχνίτης στο νοσοκομείο της Καλαμάτας.
«Όλοι ήμασταν από 15-17 και θεωρώ ότι ήταν μεγαλύτερος πρέπει να ήταν 17 δεν νομίζω ότι ήταν τόσο μικρός που ισχυρίζεται», επεσήμανε ο Αδάμ.
Αν ισχύει αυτή η μαρτυρία, τότε η ηλικία του Πέτρου δεν ταιριάζει με εκείνη του μικρού Γιωργάκη ο οποίος εξαφανίστηκε το ’92 σε ηλικία 10 ετών κι επομένως το 1995 θα ήταν 13 και όχι 17 ετών.
«Μας είχε πει ότι είναι υιοθετημένος»
«Με ρωτούσαν διάφορα πράγματα κι εγώ κατά τη διάρκεια της ζωής μου είχα σκαρφιστεί μια ιστορία και την είχα πιστέψει κιόλας έτσι ώστε να μην αποκαλύψω την αλήθεια που αναζητώ σήμερα», ανέφερε ο Πέτρος.
Στους συναδέλφους στην Καλαμάτα τότε, ο Πέτρος φέρεται να είχε πει πως ήταν υιοθετημένος από δύο ηλικιωμένους ανθρώπους στην Μεσσήνη.
«Εμάς μας έλεγε ότι ήταν από Αθήνα και ότι ήταν υιοθετημένος από δύο μεγάλους ανθρώπους από τη Μεσσήνη. Επώνυμο δεν ξέραμε. Δεν μας έλεγε. Μας έλεγε κάποιες μέρες στην Καλαμάτα, κάποιες μέρες στη Μεσσήνη. Κανείς δεν ήξερε πού» σημείωσε ο πρώην συνάδελφος του Πέτρου.
Περιποιημένος, ευγενικός και πρόσχαρος. Αλλά κι ένας νεαρός που είχε ξενική προφορά. Οι μοναδικές φορές που τον βλέπαμε ενοχλημένο, λέει ο μάρτυρας, ήταν όταν τον ρωτούσαμε για αυτή την προφορά.
«Θεωρούσαμε ότι ήταν Αλβανός ή Bορειοηπειρώτης, κάτι τέτοιο. Έμοιαζε λίγο και η ομιλία του. Δεν ήταν σπαστή αλλά ακουγόταν βορειοηπειρώτικη».
Ο Αδάμ τον περιγράφει ως ένα πολύ κλειστό παιδί που μιλούσε ελάχιστα για τη ζωή και το παρελθόν του. Θυμάται πως πήγαινε στη δουλειά με το αστικό λεωφορείο, χωρίς ωστόσο κανένας να γνωρίζει που έμενε.
«Ήταν απόμακρος. Δεν ήταν παιδί που θα έλεγε ”έλα στο σπίτι να κάτσουμε”».
Ο παλιός συνάδελφος του μιλά με τα καλύτερα λόγια για τον Πέτρο, λέγοντας πως ήταν ένα παιδί που μπήκε από νωρίς στη βιοπάλη, πάλευε για το μεροκάματο αλλά πάντα ήταν με το χαμόγελο στα χείλη.
«Πρόσχαρο παιδί, ευγενικός. Δεν φαινόταν παραμελημένο που ζούσε στο δρόμο. Μελαχρινός, αδύνατος με χωριστρούλα. Καρφάκια. Ήταν πολύ περιποιημένος άνθρωπος για την εποχή».
Ο Πέτρος κάποια στιγμή εξαφανίστηκε. Σαν να άνοιξε η γη και να τον «κατάπιε». Μετά από τρία χρόνια εργασίας στο νοσοκομείο Καλαμάτας έφυγε από την πόλη χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν.