Αυτό το 4χρονο κοριτσάκι βρέθηκε στον καναπέ να κοιμάται αγκαλιά με μια κορνίζα. Είχε ζητήσει από έναν παππού να βγάλουν μαζί μια φωτογραφία. Δεν φαντάζεστε όμως τον λόγο που το έκανε και θα ξεσπάσετε σε λυγμούς.
Η κόρη της Τάρα Γουντ, Νόρα, ήταν ενθουσιασμένη που θα γιόρταζε τα τέταρτα γενέθλια της. Μια μέρα πριν την μεγάλη μέρα, η Νόρα έτυχε να εξηγεί στην Τάρα την συμπάθεια της για τους ηλικιωμένους – της αρέσει το μαλακό τους δέρμα, οι αργές κινήσεις τους και θέλει να τους αγαπήσει όλους πριν πεθάνουν.
Η Τάρα συγκινήθηκε από τα λόγια της Νόρα και τα κοινοποίησε στην σελίδα της στο Facebook. Την επόμενη μέρα ήταν τα γενέθλια της Νόρα και μετά το σχολείο η Τάρα την πήγε στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν μερικά cupcakes.
Αφότου πέρασαν από τον φούρνο, σταμάτησαν στις προσφορές – και πριν το καταλάβει η Τάρα , η Νόρα στεκόταν πάνω στο καρότσι και χαιρετούσε έναν ηλικιωμένο άντρα που στεκόταν στον ίδιο διάδρομο.
“Γεια σου, γέρε άνθρωπε! Είναι τα γενέθλια μου σήμερα!”, είπε, θέλοντας να κάνει τον συνοφρυωμένο άντρα να της απαντήσει με τον ίδιο ενθουσιασμό. Η Τάρα ένιωσε άσχημα που η Νόρα τον είχε αποκαλέσει “γέρο άνθρωπο”. Ήθελε να ζητήσει μια μεγάλη συγγνώμη και μετά να φύγει.
Αλλά καθώς η Τάρα ετοιμαζόταν να σωπάσει την Νόρα, ο ηλικιωμένος άντρας σταμάτησε και γύρισε να κοιτάξει το κοριτσάκι. Αυτό που συνέβη στην συνέχεια προκάλεσε μια αλυσίδα αντιδράσεων που άλλαξε τις ζωές όχι μόνο του άντρα, αλλά και της Τάρα , της Νόρα και ολόκληρης της οικογένειας τους.
Η Τάρα είναι μια 40χρονη μητέρα και συγγραφέας. Μαζί με τον άντρα της έχουν 7 υπέροχα παιδιά. Η Τάρα πρόσφατα δημοσίευσε την παρακάτω ιστορία στο TODAY Parenting:
“Μια μέρα πριν από τα τέταρτα γενέθλια της κόρης μου, Νόρα, η ίδια ήταν ενθουσιασμένη για το γεγονός. Την είχα πάρει μόλις από τον παιδικό όταν με προειδοποίησε για ένα ηλικιωμένο άτομο που περπατούσε στο πάρκινγκ με πολύ αργό βήμα.
Μου εξήγησε ότι έχει αδυναμία στους ηλικιωμένους: ‘Μου αρέσουν πολύ οι ηλικιωμένοι, γιατί περπατάνε αργά όπως κι εγώ και έχουν απαλό δέρμα όπως κι εγώ. Θα πεθάνουν όλοι σύντομα γι’αυτό κι εγώ θα τους αγαπήσω όλους πριν πεθάνουν.’ Σίγουρα ακούστηκε κάπως περίεργο και σκοτεινό στο τέλος, αλλά μου άρεσε αυτό που σκεφτόταν.
Έπαθα πλάκα με τον συλλογισμό και την κατανόηση της και δημοσίευσα αυτά τα λόγια στο Facebook όταν έφτασα σπίτι. Δεν είχα ιδέα ότι τα εννοούσε.”
“Την επόμενη μέρα – στα γενέθλια της – πάλι στον δρόμο για το σπίτι ρώτησε αν μπορούσαμε να σταματήσουμε στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσει εορταστικά cupcakes για την ίδια και τα 6 αδέρφια της για να φάνε το βράδυ. Πώς να πεις όχι σε ένα κορίτσι που γιορτάζει;”
“Έβαλε την Νόρα και την μικρή της αδερφή σε ένα από αυτά τα τεράστια καρότσια και πήγαμε στον φούρνο. Αφού πήραμε τα cupcake, σταμάτησε σε ένα ράφι με προσφορές. Ενώ ήμουν απασχολημένη με τα προϊόντα στο ράφι, η Νόρα στεκόταν στο καρότσι και χαιρετούσε ενθουσιασμένη λέγοντας ‘Γεια σου, γέρε άνθρωπε! Σήμερα είναι τα γενέθλια μου!’
Ο άντρας ήταν ηλικιωμένος, με σκληρό πρόσωπο και ρυτίδες στο μέτωπο. Ωστόσο, πριν μπορέσω να την κάνω να σωπάσει επειδή αποκάλεσε τον άνθρωπο γέρο ή να ανοίξει η γη να με καταπιεί, σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος της.
Δεν ξέρω αν ενοχλήθηκε από το παιδί μου, αλλά δεν το έδειξε. Η έκφραση του μαλάκωσε καθώς απαντούσε: ‘Γεια σου, μικρή δεσποινίς! Και πόσο γίνεσαι σήμερα;’ Μίλησαν για λίγα λεπτά, της ευχήθηκε χρόνια πολλά και οι δρόμοι μας χώρισαν.”
“Βρήκαμε τον ηλικιωμένο άντρα μερικούς διαδρόμους πιο κάτω και τον πλησίασα. ‘Με συγχωρείτε κύριε; Αυτή είναι η Νόρα και θέλει να σας ρωτήσει αν θέλετε να βγάλετε μαζί της μια φωτογραφία για τα γενέθλια της.’ Η έκφραση του από μπερδεμένη φωτίστηκε αμέσως.
Έκανε ένα βήμα πίσω, κρατήθηκε από το καροτσάκι του και έβαλε το άλλο χέρι του πάνω στο στήθος του. ‘΄Φωτογραφία; Με μένα;’, ρώτησε. ‘Ναι, για τα γενέθλια μου!’, παρακάλεσε η Νόρα.
Και αυτό έκανε. Έβγαλα το κινητό μου και πόζαραν μαζί. Έβαλε το μαλακό χεράκι της πάνω στο μαλακό του χέρι. Κοίταξε άφωνος τα λαμπερά της μάτια καθώς εκείνη κρατούσε το χέρι του στο δικό της και παρατηρούσε τις φλέβες και τα δάχτυλα του. Φίλησε την κορυφή του χεριού του και μετά το έβαλε στο μάγουλο της.
Εκείνος έλαμψε. Τον ρώτησα το όνομα του και μας είπε να τον αποκαλούμε ‘Νταν’. Εμποδίζαμε τους άλλους πελάτες και δεν τους ένοιαζε. Κάτι μαγικό συνέβη εκείνη τη μέρα στο σούπερ μάρκετ και όλοι το νιώθαμε. Η Νόρα και ο κύριος Νταν δεν παρατήρησαν ότι μιλούσαν λες και ήταν παλιοί φίλοι.”
“Μετά από μερικά λεπτά, ευχαρίστησα τον κύριο Νταν που αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο του σε μας. Δάκρυσε και είπε, ‘Όχι, εγώ σας ευχαριστώ. Αυτή ήταν η καλύτερη μέρα μου εδώ και πολύ καιρό. Με κάνατε τόσο ευτυχισμένο, δεσποινίς Νόρα.’ Αγκαλιάστηκαν ξανά και φύγαμε. Η Νόρα τον κοιτούσε μέχρι που χάθηκε από τα μάτια του.
Θα σας έλεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν ότι έκλαιγα μετά από αυτή την συνάντηση. Είχα πάθει πλάκα με την συνάντηση και σκέφτηκα ότι κάποιοι από τους αναγνώστες μου στην σελίδα μου στο Facebook θα το απολαύσουν. Δημοσίευσα την ιστορία με μια φωτογραφία τους.”
“Αργότερα το ίδιο βράδυ, έλαβα ένα προσωπικό μήνυμα από κάποιον αναγνώστη που αναγνώρισε τον κύριο Dan. Η γυναίκα του, Μέρι, πέθανε τον Μάρτιο και από τότε ήταν πολύ μοναχικός. Η αναγνώστρια ήθελε να μου πει ότι ήταν σίγουρη πως η καρδιά του είχε συγκινηθεί από το κοριτσάκι μου. Ότι το είχε ανάγκη και ότι πιθανόν να μην το ξεχάσει ποτέ. Ζήτησα τον αριθμό του και τον πήρα τηλέφωνο μερικές μέρες αργότερα.”
“Επισκεφτήκαμε το ζεστό και καθαρό σπίτι του κύριου Νταν – είχε παντού αναμνηστικά της. Είχε κουρευτεί, ξυριστεί και φορούσε ένα φαρδύ παντελόνι και καλά παπούτσια. Έδειχνε 10 χρόνια νεότερος. Είχε βγάλει ένα παιδικό τραπέζι, άδεια χαρτιά και χρώματα για την Νόρα.
Της ζήτησε να του κάνει μερικές ζωγραφιές για να τις βάλει στο ψυγείο του. Εκείνη συμφώνησε χαρούμενη και έπιασε δουλειά.Τελικά πέρασαν 3 ώρες μαζί εκείνη τη μέρα. Εκείνος ήταν υπομονετικός και ευγενικός με το φλύαρο και ζωηρό κοριτσάκι μου. Σκούπισε την κέτσαπ από το μάγουλο της και την άφησε να φάει τις κοτομπουκιές του.”
“Καθώς φτάναμε στην εξώπορτα, έβγαλε ένα μαχαιράκι και έκοψε το μόνο ανθισμένο, κόκκινο τριαντάφυλλο από τον κήπο του. Πέρασε 10 λεπτά κόβοντας όλα τα αγκάθια πριν το δώσει στην καινούρια του φίλη. Έχει κρατήσει αυτό το τριαντάφυλλο, πλέον αποξηραμένο, σε ένα σακουλάκι κάτω από το μαξιλάρι της.”
“Η Νόρα ρωτάει για τον κύριο Νταν κάθε μέρα. Ανησυχεί για εκείνον. Αναρωτιέται αν νιώθει μοναξιά, αν κρυώνει ή αν έχει τυρί για τα σάντουιτς του. Θέλει να είναι εντάξει. Θέλει να νιώθει ότι τον αγαπάνε.
Και ο κύριος Νταν σκέφτεται την Νόρα. Μετά από μια ακόμα πρόσφατη επίσκεψη, αποκάλυψε ότι δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί ήρεμα από τότε που είχε πεθάνει η γυναίκα του. Μου είπε ότι κοιμάται μια χαρά από τότε που γνώρισε το κοριτσάκι μου.
‘Η Νόρα με γιάτρεψε’, είπε.
Αυτό με άφησε άφωνη και με δάκρυα στα μάτια.”
“Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν 78 χρόνια διαφορά ηλικίας. Με κάποιο τρόπο, οι καρδιές και οι ψυχές τους φαίνονται να αναγνωρίζουν η μία την άλλη από παλιά.
Η Νόρα κι εγώ έχουμε υποσχεθεί να βλέπουμε τον κύριο Νταν μια φορά την εβδομάδα – ακόμα και αν είναι μόνο για 15 λεπτά, ακόμα και για μια γρήγορη αγκαλιά και για να του αφήσουμε το αγαπημένο του τυρί.”
“Τον κάλεσα να περάσει τις Ευχαριστίες μαζί μας. Είναι πλέον μέλος της οικογένειας μας. Είτε του αρέσει είτε όχι, έχει απορροφηθεί από την οικογένεια μας και όπως είπε η Νόρα , ‘Θα τον αγαπήσουμε’. Μερικές φορές, το να μιλάς σε ξένους μπορεί να οδηγήσει σε όμορφα ξεκινήματα.