Πολλά από τα λάθη προκύπτουν φυσικά από τη μητρική αυτού που μαθαίνει ελληνικά.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σε διαδικασία να μάθουν ελληνικά. Μπορεί να είναι άνθρωποι που έρχονται στην Ελλάδα για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον ή άλλοι οι οποίοι ενδιαφέρονται για τον ελληνικό πολιτισμό, ενδιαφέρον που κυρίως προκύπτει από τη θέση που έχει η αρχαία Ελλάδα στην παγκόσμια σκέψη.
Η διαδικασία εκμάθησης μίας ξένης γλώσσας, μίας γλώσσας δηλαδή που δεν είναι η μητρική, ονομάζεται κατάκτηση δεύτερης γλώσσας στη γλωσσολογία. Συνήθως η ανάλυση των διαδικασιών της εκμάθησης μίας δεύτερη γλώσσας, μάς μαθαίνει πολλά και για την ίδια τη δομή της γλώσσας.
Έτσι, ένα φαινόμενο που μελετούν πολύ συχνά οι επιστήμονες είναι τα γλωσσικά λάθη που κάνουν όσοι μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα ως δεύτερη. Τα λάθη αυτά είναι διαφόρων μορφών: φωνητικά, ορθογραφικά, συντακτικά, μορφολογικά, μορφοσυντακτικά, σημασιολογικά, ακόμα και πραγματολογικά.
Τα πιο συχνά λάθη όσων μαθαίνουν ελληνικά
Παρατηρείται, λοιπόν, ότι όσοι μαθαίνουν ελληνικά έχουν μερικά μοτίβα στα λάθη τα οποία κάνουν. Πάρα πολύ βασικό βέβαια για να βρουμε τα πιο συχνά από αυτά είναι να συνυπολογίσουμε τη μητρική γλώσσα του ατόμου που έχει μπει σε διαδικασία εκμάθησης της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας.
Για παράδειγμα, είναι πολύ συχνό οι σλαβόφωνοι, και κυρίως οι φυσικοί ομιλητές της ρωσικής γλώσσας, να μπερδεύουν το «θ» με το «φ» (για παράδειγμα «φρανία»). O λόγος είναι πολύ απλός, στα ρωσικά δεν υπάρχει το φώνημα «θ», οπότε αντανακλαστικά οι ρωσόφωνοι το αντικαθιστούν με ένα ένα κοντινό φώνημα.
Στο φωνητικό επίπεδο γενικά, έχει παρατηρηθεί ότι οι ομιλητές δυσκολεύονται πολύ με το «χ» το οποίο συχνά θα ακούσεις να το αντικαθιστούν με το «κ». Βλέπε για παράδειγμα τις λέξεις «σκολείο» ή «κωριό». Πολλοί επίσης δυσκολεύονται με το «γ». Θυμίζουμε την ανικανότητα των Άγγλων να προφέρουν το όνομα του ποδοσφαιριστή Γιαννακόπουλου ο οποίος έμεινε γνωστός ως Stelios.
Σε επίπεδο μορφοσυντακτικό από την άλλη, οι μαθητές δυσκολεύονται πολύ με το γένος των ουσιαστικών και ακόμα περισσότερο με τη συμφωνία του γένους του ουσιαστικού με άρθρο και επίθετο. Για παράδειγμα, θα ακούσεις προτάσεις όπως «το μεγάλο τάξη ήταν πολύ καλό». Αυτό μπορεί εύκολα να δικαιολογηθεί.
Το γραμματικό γένος είναι εν πολλοίς αυθαίρετο με την έννοια ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που η λέξη «τάξη» είναι θηλυκού γένους. Έτσι, αυτοί που δεν κατέχουν την ελληνική γλώσσα ως μητρική πρέπει να αφομοιώσουν απίστευτα πολλούς κανόνες την ώρα που πρέπει να βρουν τις κατάλληλες λέξεις και ένα σωρό άλλα πράγματα.