Πρόκειται για μία ιστορία που έχει να κάνει με μία γυναίκα, η οποία είναι έξω φρενών. Αυτό, διότι ο άντρας της κανόνισε να μεταναστεύσουν μαζί στη Γερμανία.
Όμως, δεν το έκανε με τη σύμφωνη γνώμη της, αλλά εν αγνοία της. Από εκεί και πέρα, ξ αναγνώστρια που λέει την ιστορία της ζητά τη γνώμη των αναγνωστών. Αρχικά, διαβάστε την ιστορία της και έπειτα μπορείτε να πείτε τη γνώμη σας. Αναλυτικότερα:
Τι ανέφερε αρχικά
«Είμαι παντρεμένη 15 χρόνια με τον σύζυγό μου και μένουμε από την αρχή της σχέσης μας στο Αίγιο. Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή της οικονομικής κρίσης τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ. Όμως κουτσά στραβά πάντα την “παλεύαμε” . Με όποιες δυσκολίες καταφέραμε και μεγαλώσουμε 2 κοριτσάκια! Είμαστε τυχεροί γιατί και οι δύο έχουμε τις δουλειές μας. Μπορεί να μην είμαστε πλούσιοι όμως οι δουλειές μας, καταφέρνουν να μας κρατούν χορτάτους, με πληρωμένους τους λογαριασμούς και μερικές πολυτέλειες για τα παιδιά κι εμάς.
Όμως τα τελευταία δύο χρόνια ο σύζυγος μου είναι διαρκώς μίζερος με τα χρήματα. Θεωρεί οτι παίρνουμε πολύ λίγα συγκριτικά με την δουλειά που ρίχνουμε και ίσως σε αυτό να έχει δίκιο. Όμως έχει φτάσει σε σημείο να μην εκτιμά ούτε καν το γεγονός ότι έχουμε δουλειά ή ότι παίρνουμε και οι δύο κάτι παραπάνω από τον βασικό! Τόσα χρόνια προσπαθούσα να αντιμετωπίσω την μιζέρια του με συζήτηση. Προσπαθούσα να τον ηρεμώ και να τον καθησυχάζω αλλά αυτό δεν είχε πάντα αποτέλεσμα. Μέχρι, που ξεκίνησε κρυφά από μένα να ψάχνει δουλειά στην Γερμανία.
Σύμφωνα με αυτά που μου είπε – αφού τα είχε κανονίσει σχεδόν όλα πριν – ήταν ότι μέσα από μια άσχετη ομάδα του Facebook γνώρισε έναν λεωφορειατζή, Έλληνα μετανάστη στην Γερμανία. Σύμφωνα με τον ίδιο λοιπόν, στην συγκεκριμένη θέση και στην συγκεκριμένη πόλη της Γερμανίας – το όνομα αυτής μου διαφεύγει – εργάζονται ως επί το πλείστον Έλληνες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρεις ένα δίπλωμα που να σου επιτρέπει να οδηγείς λεωφορείο από την Ελλάδα».
«Επίσης θα πρέπει να πάρεις το πρώτο πτυχίο Γερμανικής γλώσσας και πάλι από την Ελλάδα έτσι ώστε να μπορείς να συνεννοείσαι. Όταν μου τα ανακοίνωσε όλα αυτά σάστισα. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Είχαμε κάτσει απλά να φάμε το μεσημεριανό μας φαγητό σαν μια μέρα όπως όλες οι άλλες. Διώχνει τα παιδιά στο δωμάτιο τους αφού είχαμε τελειώσει με το φαγητό και απλά μου τα ανακοινώνει. Ξεκίνησε να μου λέει ότι άνοιξε η τύχη μας, ότι τα λεφτά εκεί είναι πολύ καλύτερα. Ότι έχουν οργανωμένο κράτος, με Πρόνοια και δεν συμμαζεύεται.
Στην αρχή δεν μιλούσα καθόλου. Περίμενα να ξεκινήσει να γελάει και να ανακουφιστώ κι εγώ. Όμως καμία κρυφή κάμερα δεν βγήκε από κανένα δωμάτιο του σπιτιού και κανένας δεν γέλασε. Ούτε εγώ και ειδικότερα τα παιδιά. Από τότε όμως ο σύζυγός μου είναι ανένδοτος. Έχει βγάλει ήδη το πτυχίο για τα Γερμανικά και τώρα τρέχει να προλάβει να βγάλει και το δίπλωμα οδήγησης.
Δεν νομίζω οι μετακινήσεις από χώρα σε χώρα να είναι πλέον τόσο εύκολες. Δεν το έχω ψάξει ιδιαίτερα βέβαια γιατι φοβάμαι την απάντηση. Γι’ αυτο αποφάσισα να στείλω σε εσάς. Θέλω να μου πείτε πως γίνεται να του αλλάξω γνώμη. Μέχρι και τα παιδιά προσπάθησαν να του μιλήσουν, όμως τις ξεπετάει λέγοντας τους ότι είναι μικρές και δεν καταλαβαίνουν.
Μερικές φορές οριακά καταφέρνει να τις πείσει, λέγοντάς του για παιχνίδια, μεγάλα πάρκα κοκ. Προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να κάνω υπομονή. Όμως κανένας δεν πρόκειται να με πάρει με το ζόρι από οπουδήποτε επειδή τον έπιασε κατοχικό σύνδρομο. Θέλω λοιπόν να μου πείτε γρήγορα μια άποψη διότι είμαι με το ένα πόδι στο διαζύγιο και με το άλλο πόδι στην τρέλα».