Του Δημητρίου Λυκούδη, Δ/ντου Σύνταξης της εφημερίδας «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Πρόκειται για πρωτιά; Σαφέστατα, γι᾿ αυτό και ξεχωρίζει. Μια πρωτιά, όμως, που προκαλεί θλίψη, ντροπή και κατάντια, ως υποστηρίζει η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Το νομοσχέδιο που επιτρέπει το γάμο μεταξύ των ομοφύλων, την Πέμπτη, 15 Φεβρουαρίου 2024, υπερψηφίστηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αψηφώντας την αντίδραση της Εκκλησίας και της ίδιας της κοινωνίας.
Οι New York Times κυκλοφορούν δημοσίευμα με τίτλο «Η Ελλάδα, η πρώτη ορθόδοξη χώρα που επιτρέπει τον γάμο μεταξύ ομοφύλων».
Και συμπληρώνουν: «Αν και η Ελλάδα είναι η 16η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιτρέπει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, είναι η πρώτη ορθόδοξη χριστιανική χώρα που ψήφισε έναν τέτοιο νόμο».
Και τώρα αρχίζουν τα «όργανα». Η αμαρτία γίνεται έπαρση, το πάθος μεταποιείται σε σημαία «δικαιωματισμού», που, χωρίς αμφιβολία, είναι τόσο δημοκρατικός ώστε καταντά να απεμπολεί και να καταργεί τα δικαιώματα των άλλων, ιδιαιτέρως των μικρών παιδιών, τα οποία ουδείς ρώτησε ή θα ρωτήσει αν θέλουν να ανατραφούν σε ένα μιαρό περιβάλλον, χωλό, σκοταδιστικό! Γιατί, στην ουσία, αυτό είναι καθαρά σκοταδιστικό και αναχρονιστικό πνευματικά και κοινωνικά: να γίνεται η αμαρτία και το «παρά φύσιν» κρατικό νομοθέτημα και να επιβάλλεται το «δικαίωμα» των ελαχίστων στο αντίστοιχο «δικαίωμα» των πολλών!
Η Εκκλησία; Δεν έπραξε όσα έπρεπε, αναμφισβήτητα. Χρειάζονταν πιο δραστικά μέσα αποτροπής. Ναι, γιατί όχι; Και της ποινής του αφορισμού! Αλήθεια, εάν σε ένα τέτοιο ζήτημα, τις οδυνηρές συνέπειες του οποίου θα συναντἠσουμε σε λίγο καιρό από τώρα, δεν επιβληθεί η ποινή του αφορισμού, έστω του μερικού, ως μέσο αποτροπής, τότε πότε θα επιβληθεί;
Και, θα αποδεχθεί εκ νέου η Εκκλησία της Ελλάδος να μεταβαίνει μετά τιμών και ύμνων σε κάθε ορκωμοσία της Ολομέλειας της Βουλής, τελετή ανάληψης καθηκόντων υπουργών, ετήσια εορτή της Δημοκρατίας, αγιασμούς δημοσίων κτιρίων κ.ά.;
Είναι όνειδος, είναι εντροπή, είναι μιασματική η σημερινή ημέρα, καθώς η Εκκλησία παραμερίζεται και η αμαρτία εγκαθιδρύεται αναίσχυντα και ανερυθρίαστα εις το μέσον!
Πού; Στη χώρα των Αγίων και Ηρώων της Πίστεως. Πού; Στη χώρα που το ιερό τριώνυμο «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια», με το οποίο σχεδόν, άπαντες, ανατραφήκαμε και η Ελλάς διεσώθη επί Βενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας, ένεκα του «δικαιωματισμού» των λίγων, καταπατάται βαναύσως μεν, νομοθετικά δε, και κατακρεμνίζεται εις βάρος των πολλών, εις βάρος αυτής της φυσιολογίας και αρμονικής συνθέσεως της οικογένειας και της ευρύτερης κοινωνικής συνοχής.
Ντροπή τους! Ο Θεός να λυπηθεί την Ελλάδα μας και τα παιδιά μας!