Εφιαλτικές στιγμές βίωσε οδηγός που ταξίδευε μέσω της Εγνατίας Οδού προς τα Γιάννενα, όταν το αυτοκίνητό του λόγω βλάβης ακινητοποιήθηκε.
Ο Βασίλης Κατσίκης κατήγγειλε την ανύπαρκτη οδική ασφάλεια, χαρακτηρίζοντας τη σήραγγα της Παναγιάς στην Εγνατία Οδό «τούνελ του τρόμου», καθώς βρέθηκε το αυτοκίνητό τους ακινητοποιημένο με κίνδυνο της ζωής τους και χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας
Ο εγκλωβισμένος οδηγός πάτησε το κίτρινο κουμπί και όπως περιγράφει μίλησε με υπάλληλο από την Εγνατία Οδό, η οποία τους είπε ότι θα ενημερώσει για να πάνε στο σημείο υπάλληλοι της Εγνατίας ενώ του ζήτησε να καλέσει τη δική του εταιρεία οδικής βοήθειας.
Ο Βασίλης Κατσίκης την ενημέρωσε ότι μέσα στη σήραγγα τα κινητά τηλέφωνα δεν έχουν σήμα ενώ όταν έφτασαν οι υπάλληλοι της Εγνατίας Οδού και τους βοήθησαν να σπρώξουν το αυτοκίνητο για να μπει σε σημείο όπου δεν περνούσαν ξυστά άλλα αυτοκίνητα, τον ενημέρωσαν ότι έχουν χαλάσει και τα σταθερά τηλέφωνα οπότε δεν μπορούσε να καλέσει την οδική του βοήθεια.
Οι υπάλληλοι της Εγνατίας τον ενημέρωσαν ακόμα ότι δεν μπορούσαν οι ίδιοι να μεταφέρουν το ακινητοποιημένο όχημά του γιατί απαγορεύεται ενώ οι υπάλληλοι της Εγνατίας έφυγαν παίρνοντας μαζί τους και τους προειδοποιητικούς κώνους.
Τελικά, μετά από τρεις ώρες έφτασε η οδική ασφάλεια και μετά τα μεσάνυχτα βγήκαν από το «τούνελ του τρόμου».
Το τούνελ του τρόμου!
Μας έτυχε κάτι, που μπορεί να συμβεί σε όλους!
Την Παρασκευή 12/1/2024 και ώρα 9 το βράδυ πηγαίνοντας προς Γιάννενα με το αυτοκίνητο, ξαφνικά μέσα στη σήραγγα της Παναγιάς (μετά τα Γρεβενά πριν το Μέτσοβο) ανάβουν όλα τα λαμπάκια και το αυτοκίνητο ακινητοποιείται!!! ΛΕΑ (Λωρίδα έκτακτης ανάγκης) δεν υπάρχει. φαίνεται και στις φωτογραφίες!
Αμέσως βάζουμε alarm, τρέχω και τοποθετώ το φωτεινό τρίγωνο 20-30 μέτρα πίσω (ξέρω πως έπρεπε να το βάλω 100 μέτρα τουλάχιστον, αλλά όταν βλέπεις τα αυτοκίνητα μέσα στο τούνελ να έρχονται πάνω σου δεν είναι καθόλου εύκολο και δεν ξέρω αν έπρεπε να το κάνω) και μπαίνουμε στο πλησιέστερο “τηλεφωνικό θάλαμο ανάγκης” για να ειδοποιήσουμε την Εγνατία. Τα αυτοκίνητα να περνάνε ξυστά από το δικό μας με κίνδυνο να γίνει μεγάλο δυστύχημα!
Μέσα στον τηλεφωνικό θάλαμο υπήρχε ένα κουτί κίτρινο με ένα κουμπί και όχι τηλέφωνο. Παράλληλα (πολύ σημαντικό) η βαριά πόρτα του θαλάμου ήταν σκουριασμένη και χωρίς μεντεσέδες απλά σφηνωμένη! Έτσι αφού μπήκαμε, κάθε φορά που περνούσε αυτοκίνητο απ έξω και κυρίως οι νταλίκες, από τον αέρα έφευγε από τη θέση της και ήταν έτοιμη να πέσει μέσα στο δρόμο! Για όλο το διάστημα που είμασταν εκεί, έπρεπε να την κρατάω για να μη φύγει και πάει στο δρόμο με τραγικές συνέπειες!
Πάτησα το κουμπί και μίλησα με κάποια υπάλληλο από την Εγνατία. Μου είπε να μην ανησυχούμε πως θα έρθουν οι δικοί τους για μας βοηθήσουν. Παράλληλα πρότεινε να καλέσουμε την δική μας οδική βοήθεια για να έρθει να παραλάβει εμάς και το αυτοκίνητο. Της εξήγησα πως μέσα στο τούνελ δυστυχώς δεν έχουμε σήμα στα κινητά μας και είναι αδύνατο να ειδοποιήσουμε κανέναν! Μας είπε να μην ανησυχούμε, γιατί σύντομα θα έρθουν οι άνθρωποι της Εγνατίας και θα μας βοηθήσουν.
Μετά από 40 λεπτά και ενώ κρατούσα με τα χέρια μου τα παγωμένα, την ξεχαρβαλωμένη πόρτα του θαλάμου, φτάνει ένα συνεργείο της Εγνατίας με δυο άτομα και βάζει κώνους. Μου είπαν να μπω στη θέση του οδηγού και άρχισαν να με σπρώχνουν αλλά ήταν πολύ δύσκολο γιατί ο δρόμος ήταν ανηφορικός. Μετά μπήκε η σύζυγος στο τιμόνι και σπρώχναμε οι τρεις, για να το πάμε στη μικρή εσοχή έκτακτης ανάγκης! Εδώ πρέπει να τονίσω πως ενώ είχαν ανάψει στη λωρίδα μας την κόκκινη σήμανση, πολλά αυτοκίνητα τρέχοντας πολύ πάνω απ το κανονικό, ερχόταν στην δική μας λωρίδα και τελευταία στιγμή έστριβαν που έβλεπαν τους κώνους.
Αφού φτάσαμε επιτέλους στη προφυλαγμένη εσοχή, ρωτάω τους ανθρώπους(που ήταν όντως ευγενικοί και έκαναν τα πάντα να βοηθήσουν) τι κάνουμε αφού δεν έχουμε σήμα στα κινητά μας;
Νόμισα πως θα μας πάρουν όσο γρήγορα γίνεται από εκεί, από το “τούνελ του τρόμου” γιατί παγώναμε και είμασταν τρομαγμένοι!
Μας είπαν πως απαγορεύεται να μας πάρουν αυτοί και πως πρέπει να έρθει η δική μας οδική βοήθεια. Τους ρώτησα αν υπάρχουν σταθερά τηλέφωνα, αφού τα κινητά μας δεν έχουν σήμα για να ειδοποιήσουμε και μας είπαν πως υπάρχουν αλλά είναι χαλασμένα! Τότε ο ένας από αυτούς μας έδωσε το δικό του κινητό που είχε σήμα να καλέσουμε την οδική μας βοήθεια! Καλέσαμε την οδική μας βοήθεια και οι άνθρωποι της Εγνατίας μας είπαν πως δεν μπορούν να περιμένουν άλλο εκεί, γιατί είχαν και άλλες δουλειές και μάζεψαν τους κώνους και έφυγαν!
Οι ώρες περνούσαν και εμείς σε ένα παγωμένο αυτοκίνητο μέσα στο τούνελ, χωρίς τηλέφωνο να μπορούμε να επικοινωνήσουμε για να μάθουμε τι ώρα θα έρθουν να μας παραλάβουν, περιμέναμε εκεί….με τον αέρα από τις νταλίκες να μας ταρακουνάει κάθε φορά!
12 το βράδυ φτάνει επιτέλους η οδική βοήθεια! Ο οδηγός μας λέει πως αυτόν τον ειδοποίησαν πριν 40 λεπτά και ήρθε από το Μέτσοβο! Όταν καταφέραμε και βάλαμε το αυτοκίνητο στο φορτηγό και μας πήρε ο άνθρωπος και μας πήγε στο Μέτσοβο να πάρουμε ταξί, νιώσαμε ειλικρινά υπέροχα και κυρίως τυχεροί που είμασταν ακόμα ζωντανοί!
Τρεις ολόκληρες ώρες μέσα σε ένα παγωμένο τούνελ και κυρίως τρομαγμένοι σκεφτήκαμε και είπαμε πολλά!!!!
Πόσο δύσκολο είναι σ αυτή τη χώρα να υπάρχει το αυτονόητο;
Ποιο είναι αυτό; Το γρηγορότερο να μας βγάλουν από εκεί μέσα! Γιατί κάθε λεπτό που περνούσε ήταν επικίνδυνο για τη ζωή μας!
Πόσα εκατομμύρια έχουν πάρει από τον ελληνικό λαό για να φτιάξουν αυτό το μεγάλο έργο και η αυτονόητη ασφάλεια δεν υπάρχει πουθενά!
Δεν ξέρω τι άλλο να πω!
Ένα είναι σίγουρο. Ζούμε από τύχη!
Και αυτό δεν είναι καθόλου καλό!
ΥΓ Αν υπάρχει κάποιος φίλος που ξέρει ποιο είναι το πρωτόκολλο που υπάρχει σ αυτές τις περιπτώσεις, να μας το πει!